Truus, de dag dat jij bij ons voor de deur stond, was een bijzondere. Alles ging constant mis en ineens stond jij daar, met drie soortgenoten in een zielig aquariumpje bij ons voor de deur. Zonder afzender. Nu ben ik wel wat gewend, maar het verzorgen van jouw soort behoefde wel wat Google-art. Stom, maar ineens keerde de sfeer van de dag naar euforie. Er moest gehandeld worden en snel: Laat dat nu juist mijn specialiteit zijn. Inmiddels ben je alweer jaren mijn huisgenoot en stel ik me weleens voor hoe jij als mens zou zijn. Een dijk van een wijf, schat ik in, zo’n oervrouw, die elke situatie gevoelsmatig in de hand heeft. Beide benen stevig op de grond. Bevelhebster over huis en haard, streng, doch rechtvaardig. Ik denk ook dat je een prachtige vrouw zou zijn. Je bent sowieso de mooiste van jullie vier, met dat vleugje rouge op jouw wangen. Alleen hoop ik dat je als mens de kannibalistische trekjes achterwege laat. Mijn vingers zijn mij namelijk erg dierbaar.

Truus, een naam die bij je past. Het betekent ‘de krachtige met een speer’ en al ben jij voornamelijk goed in de verdediging, wanneer je een speer zou kunnen hanteren met jouw ijzersterke, langbenagelde klauwen, dan zou je dat niet nalaten. Waarschijnlijk zouden de drie soortgenoten snel het loodje leggen. Zonder wapen is de enige mogelijkheid tot doden: pletten. Ik zie het je vaak proberen, maar zonder enig resultaat. Floor, Bil Bips en Ukkie zijn gelukkig ook sterk in de defensie.

Veel mensen zijn bang voor je. Echt vreemd vind ik dat niet. Het litteken op mijn zoon’s pols doet elke durfal zijn handen van je aftrekken. En toch, toch mág ik jou wel. Het zijn de ogen. Daar straalt iets vriendelijks uit, als je het wilt zien. Echt. Ze zijn klein, zoals soms bij mensen met een sterk vergrotende bril op, en ze worden omrand door vele rimpels -kraaienpootjes, ik weet het zeker- als van een oud omaatje. Misschien ben je dat ook wel. Jouw leeftijd is niet te schatten.

Truus, ik zou je niet meer willen missen. Toch heb ik wel één verzoek aan jou: Zou je wat aardiger willen zijn voor onze bezoekers? Sinds jij aan het voeteneinde van ons logeerbed staat, wil niemand meer bij ons blijven slapen.

Categorieën: Thema column

7 reacties

Avalanche · 2 oktober 2010 op 13:55

De rimpels en de rouge geven Truus weg. Ze is een roodwangschildpad.

Wat het raden naar de auteur van dit bijtgrage verhaal betreft, wacht ik nog even op inspiratie.

[edit] Mien?

pally · 2 oktober 2010 op 14:16

Oh, wat moeilijk om schrijvers te raden ik denk echt Arta( voor de zoveelste keer, maar deze keer echt 😀 En het beest, dat is veel makkelijker. een schildpad.
Echt heel leuk stukje trouwens!

groet van Pally

LouisP · 2 oktober 2010 op 16:42

raad,
Wat vind ik die stukjes over dieren toch mooi…
ook den deze weer..
roodwangschildpad waarschijnlijk..
Arta, hoeveel hebt gij er wel nie geschreven….?

DreamOn · 2 oktober 2010 op 17:07

Een schildpad, inderdaad. En het zal best een roodwangschildpad zijn, dat neem ik van harte aan!
Ik ga voor Mien als schrijver.

Mien · 3 oktober 2010 op 15:31

De schildpad van Dees als gereïncarneerde mier. I guess.

sylvia1 · 3 oktober 2010 op 19:31

Als iedereen voor de schildpad gaat dan ga ik voor de leguaan. Leven die ook niet in aquariums, nee, waarschijnlijk terrariums, maar de rimpels en klauwen en kleurtjes kloppen wel. Bovendien schrikken die wel echt mensen af, lijkt me.
Ik vind het een leuk stuk, leest lekker maar geen typische schrijfstijl waardoor me een naam te binnen schiet (wat ook wel weer een compliment is). Dus ik gok ad random… Kwiezel (?)

Kwiezel · 4 oktober 2010 op 10:29

[quote]Floor, Bil Bips en Ukkie zijn gelukkig ook sterk in de defensie[/quote] Er is er maar één die zulke leuke namen bedenkt: Ontwikkeling.

Nog nooit eerder zo’n mooi verhaal over een ‘Truus’ gelezen trouwens! 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder