Met drie wielen door Nederland

De vierjarige peuter Laurens wil met zijn driewieler naar opa en oma in het zuidelijkste puntje van Limburg rijden. In zijn eentje. Zijn vader heeft hier niets op tegen. Sterker nog, hij steunt zijn zoon in zijn voornemen. ‘Mijn zoon is volwassener dan een gewone peuter van die leeftijd,’ vertelt de vader vol trots. ‘Altijd al zo geweest. Hij is het ook gewend om te rijden, zo hobbelt hij regelmatig een rondje door het dorp en pas is hij nog helemaal naar school gereden. Dan praat je toch al gauw over een paar honderd meter. Dat doen zijn leeftijdgenoten hem niet na!’ De tocht door Nederland zal enkele weken in beslag nemen. De gemiste schooltijd hoeft geen probleem te zijn, aldus de vader. ‘Laurens is dol op school en leert makkelijk. Tijdens de reis zal hij regelmatig werkstukjes maken om de gemiste stof op peil te brengen. Hij neemt bijvoorbeeld voldoende potloden, verf, een tube lijm en een nieuw tekenblok mee.’ Is een lange reis dwars door Nederland, zonder begeleiding van papa of mama geen onverantwoord risico? ‘Laurens rijdt als geen ander en kan deze reis prima aan. Alleen de kruising bij ons op de hoek vind hij nog wat eng. Dus daar pak ik hem met driewieler en al op en zet hem aan de overkant weer neer. De rest van de tocht kan hij prima aan. Hij is een ervaren rijder. Nergens bang voor. De verkeersdrempels in ons dorp kent hij op zijn duimpje. Dat zijn de ergste van Nederland.’

Inmiddels bemoeit niet alleen heel Nederland, maar ook de rest van de wereld zich met Laurens. Veel gehoorde bezwaren zijn de mogelijke gevaren die de jongen tegen kan komen en het sociale isolement van een soloreis. Laurens: ‘Mij kan niets gebeuren. Vrachtwagens zie ik aankomen. En als ik er eentje mis, nou die rijdt dan gewoon toéttoet over me heen. Ik buk gewoon even.’ De vader voegt daar nog aan toe: ‘Vergeet niet dat hij onderweg regelmatig fietsers en automobilisten tegenkomt. Het is niet zo dat hij een lange tijd alleen is. Ook stopt mijn zoontje elke dag bij een paar speeltuintjes. Daar kan hij dan zijn schoolwerk maken en de bandjes controleren, want het is niet de bedoeling dat hij in één ruk doorrijdt.’

Gaat het de vader niet alleen om de publiciteit en het vestigen van een record? Er gaan al stemmen op om hem de ouderlijke macht te ontnemen. ‘Als Laurens straks groot is, is het te laat om nog met een driewieler op pad te gaan. Ik had het zelf ook wel willen doen, maar ik mocht destijds niet van mijn ouders. Dat Laurens het jongste kind wordt die solo het land doorkruist, natuurlijk wel is leuk meegenomen. Maar het gaat ons niet om de aandacht. Laurens is gewoon dol op zijn driewieler. Hij wil het heel graag doen, het is zijn droom en hij is er klaar voor. ‘ De moeder wilde ons alleen telefonisch een korte reactie geven: ‘Dat met driewielers is meer een ding van mijn ex. Zelf houd ik meer van wandelen.’