Na eindeloos en vruchteloos solliciteren had ik er schoon genoeg van. Al een paar keer was me aangeraden voor mezelf te beginnen en daarom stortte ik me vol overgave in een totaal nieuw carrièreavontuur. Enthousiast ontwierp en bouwde ik mijn eigen website, liep ik netwerkbijeenkomsten af, deed ik nieuwe contacten op en trots haalde ik mijn eerste echte opdracht binnen. Mijn LinkedIn-profiel vulde zich gestaag met nieuwe contacten en ik Twitter me nog steeds drie slagen in de rondte. Maar zo zachtjesaan begin ik me af te vragen of het wel wat voor mij is, dat zelfstandig ondernemerschap. Het probleem zit hem niet in het schrijven of vertalen. Dat zijn de twee dingen waar onveranderd mijn hart ligt. En ook met het leggen van nieuwe contacten heb ik geen problemen. Maar de opdrachten stromen niet bepaald binnen en dat houdt vooral verband met mijn onvermogen brutaal te zijn en fanatiek en zonder gêne reclame voor mijn diensten te maken. Uiteindelijk wil en moet elke ondernemer in staat zijn, om in financieel opzicht de broek op te houden. En ik beken het maar eerlijk: die van mij zakt steeds verder af.
We hebben nog wel brood op de plank – belegd zelfs. Om ervoor te zorgen dat dit ook in de nabije toekomst het geval zal zijn, ben ik toch maar weer aan het focussen op werk in loondienst. Niet zomaar werk, maar een baan die bij me past en vanmorgen leek het erop, dat ik iets geschikts had gevonden. Er was niets in de profielschets, waaraan ik niet kon voldoen. Een keurige sollicitatiebrief rolde als vanzelf uit mijn toetsenbord. Al heel snel na het verzenden ervan, werd ik met een kluitje in het riet gestuurd. ‘Uw profiel sluit in het geheel niet aan bij wat wij zoeken.’
Verbouwereerd keek ik nog eens naar de gestelde eisen. Toen besefte ik, dat ik al eens eerder bij deze werkgever had gesolliciteerd. En dat salaris en arbeidsvoorwaarden toen bedroevend bleken. Ik besloot het er maar bij te laten, mede doordat ik een veel leukere baan tegenkwam. Natuurlijk heb ik meteen gesolliciteerd. Ze hebben me nog niet het riet ingestuurd, gelukkig, want van kluitjes heb ik mijn buik echt vol.
10 reacties
pally · 6 september 2010 op 11:04
Een lekker ‘het moet me van het hart’ stukje, Ava.
Hopelijk zijn de kluitjes op of is het riet nu weggemaaid. Succes met je sollicitatie. :kus:
groet van Pally
DriekOplopers · 6 september 2010 op 16:04
Waarom!?! Waarom vinden veel werkgevers dat ze hun sollicitanten als oud vuil mogen behandelen… Waarom!?!
Zeg mij, hoe u uw sollicitanten behandelt, en ik zeg u, wie u bent.
Maar één troost, Avelanche, bij sommige werkgevers wíl je ook niet aan de slag. 😉
Kop op, dus.
Anti · 6 september 2010 op 16:31
Het blijft lastig starten als zelfstandig ondernemer. Aansluiten bij een collectief niks voor je? Of een bureau die je belangen behartigt?
Ik heb zelf ook altijd geroepen dat ik best een manager zou willen hebben. Ik heb sinds kort een zakelijk partner die mij erg goed aanvult en dol is op acquistie waar ik een broertje dood aan heb. En het mooiste van alles is dat ik ontzettend met hem kan lachen.
Kwiezel · 6 september 2010 op 18:17
Het ‘in het geheel’ voegt werkelijk niets toe in zo’n afwijzing, walgelijk. By the way, ik vind het bewonderenswaardig dat je zo’n stap hebt genomen om voor jezelf te beginnen met je passie. Veel succes met je zoektocht, die zeker niet in het riet eindigt! 😉
LouisP · 6 september 2010 op 19:57
Avalanche,
‘k zou jou meteen aannemen…
succes!
Louis
Avalanche · 6 september 2010 op 23:29
Hartverwarmend, jullie reacties. Hartelijk dank.
Fem · 7 september 2010 op 07:21
Ik herken mezelf in jouw dromen en helaas ook in de afwijzingen… gewoon blijven timmeren hoor!
arta · 7 september 2010 op 13:14
Er komt echt wel een werkgever die jou op waarde weet te schatten, hoor! Succes!
lisa-marie · 7 september 2010 op 17:51
Sluit mij geheel bij arta aan.
Mien · 9 september 2010 op 17:09
Helder neergezet.
Aan inzet en moed zal het niet liggen.
Die baan die komt er wel.
En ja, half NL schrijft.
Dan wordt de spoeling dun.
Mien