Meubelboulevardsmart

Het begon allemaal ongeveer twintig jaar geleden toen zijn vrouw ontdekte dat op tweede kerstdag de meubelzaken open waren. En als hij érgens een bloedhekel aan heeft dan zijn het meubelboulevards op tweede kerstdag. Dat deze juist op feestdagen geopend zijn, is hem een raadsel. Complete families bestormen dan de meubelzaken alsof het pretparken zijn. De kleintjes worden in de ballenbak gedumpt, zodat papa en mama allerlei standjes het de super-fit-uit-bed-matras met verstelbare bedbodem kunnen uitproberen. Ondertussen testen oma en opa uit of de relaxstoel, met uitklapbaar voetenbankje en ingebouwde rugverwarming, geschikt is voor een middagdutje. Nee zo’n dagje woonboulevard is niks voor hem. Dan gaat hij nog liever allebei de kerstdagen naar zijn schoonmoeder.

Maar sinds vorig jaar hoeft hij niet meer mee. Sterker nog; hij mag niet eens meer mee. Deze jaarlijkse kersttrip heeft hij voorgoed verbruid. Hij gniffelt vals als hij aan die dag terugdenkt toen hij, zoals elk jaar, gehoorzaam achter zijn vrouw aanhobbelde. Gewillig op elke stoel ging zitten die zij mooi vond en gedwee alle waterbedden besprong. Op commando trok hij kastjes open en op bevel duwde hij laden dicht. Ze kochten nooit wat. Vorig jaar kerst wilde ze alvast kijken naar een nieuwe linnenkast. Daar waren ze over vijf jaar hoognodig aan toe dus vond ze het hoogtijd om prijzen, modellen en kleuren te vergelijken. Ze reden van boulevard naar boulevard en sjokte van winkel naar winkel. Hij was gecharmeerd van een kersenrood gelakte kast met spiegels. Die vond zij afschuwelijk. Haar voorkeur ging uit naar een roomwit geval met spotjes en schuifdeuren. Hij mompelde dat hij die kast ook best vond; dan was ie er tenminste vanaf. Toch wilde zij nog even verder rondneuzen naar exemplaren die ze, naar zijn idee, al honderd keer had bekeken. Weer trok ze laden openen, schoof deuren opzij. Telde kastplanken en inspecteerde of de inhoud van het hanggedeelte ruim genoeg was. Hij was het spuugzat.

En opeens kreeg hij een idee. Hij schoof de deur van haar roomwitte droomkast open en stapte erin. Hij wist zeker dat haar zoektocht daar zou eindigen. Zachtjes schoof hij de deur weer dicht en legde zijn oor te luisteren. Na een minuut hoorde hij haar voetstappen. De stof van haar jas schuurde tegen de deur en haar ademhaling was duidelijk te horen. Nu, of nooit, dacht hij; gooide de deur open, sprong uit de kast en brulde; Surprise!

Een luid gegil, vulde de linnenkasttoonzaal. Wildvreemde vrouwenogen staarden hem in doodsnood aan. Bezoekers draaiden zich verschrikt om en zijn echtgenote, een kast verderop, kreeg last van een acute opvlieger. En terwijl zijn slachtoffer met een glaasje water tot leven werd gewekt, sleurde zijn vrouw hem de winkel uit. Ze schreeuwde dat hij nooit meer, maar dan ook nooit meer, met haar mee naar meubelboulevards mocht.

Dus daar is hij mooi vanaf. De komende tweede kerstdag is een ware feestdag waarop hij lekker onderuit, op de bank mag hangen. Met de voeten op tafel en een pilsje onder handbereik. Als hij had geweten dat het zo eenvoudig was, dan was hij al jaaaaren eerder uit de kast gekomen.