Mieneer

Op mijn dagelijkse boodschappentocht door de AH, werd ik aangesproken door een man uit een ver buitenland.
Een gangpad eerder had ik hem, in een mij onbekende taal, al heftig met zijn vrouw horen discussieren.
Hun kar, met als frontman op het rekje een dik jongetje met een lollie, was gevuld met sponzen, zemen, borstels, en wasmiddelen. In mijn hoofd ontspon zich onmiddelijk het volgende scenario; jaren onder Verdonk in het opvangcentrum, nu eindelijk asielstatus, huis toegewezen gekregen, maar daar moet wel het een en ander aan gebeuren.

‘Mieneer, Mieneer, is dit goed voor afwas..?’
Druk gesticulerend zwaaide hij een flacon Vim voor mijn neus.
Het feit dat hij mij aansprak en niet de volop aanwezige boodschappenvrouwen om ons heen, vervulde mij met trots.
Ik zag er blijkbaar uit als een betrouwbaar schoonmaakdeskundige.
Eindelijk werd mijn status als huisman nu eens in het openbaar bevestigd.
Ik plooide mijn gezicht in een breidwillige glimlach; deze ‘mieneer’ had alle tijd.
Om te beginnen invenstariseerde ik zijn huishoudelijke problemen.
Kalkaanslag in douche en toilet , verstopte gootsteen, schimmelplekken in de natte hoek, vieze deuren, aangekoekte resten in de koekenpan.
Met geroutineerde bewegingen koos ik de juiste oplossingen uit het schap. En alles natuurlijk in de goedkope maar net zo afdoende Euroshopper variant.
Daarbij leverde ik ook de bijbehorende instructies als; even in laten weken, niet teveel gebruiken, geen schuursponsjes in tefalpannen, niet meer dan 1 drupje afwasmiddel bij het ramen zemen..
Het hele ‘Hoe schoon is jouw huis’ register draaide ik open.
Een gedistingeerde dame mengde zich in mijn one man show en orakelde enthousiast over Chilit Bang.
Dat kon ik even niet gebruiken.
Hautain wuifde ik haar suggestie van de hand. Te duur en dat van die stuivers op TV klopt ook voor geen cent.
Gelukkig keurde hij haar met geen blik waardig. Natuurlijk, hij vertrouwde de expert,
Met zijn arm vol flessen nam hij dankbaar afscheid.

Thuis kwam de desillusie.
Denk nou eens even na lieverd, sprak mevrouw Trawant.
In de cultuur van die man is het ongepast om andere vrouwen aan te spreken.
Jij was toevallig de enige man in de buurt.

De multiculturele samenleving, mijn Ego en het schaamrood, een verfrissende combinatie.