Mijn eerste nacht op het sterrenschip.

Gisteravond ben ik vroeg naar ‘bed’ gegaan, de indrukken van het schip waarop ik me sinds die ochtend bevond en de urenlange kennismakingsrondleiding hadden me vermoeid. Vlak voordat ik me naar mijn overnachtingcapsule begaf ben ik nog even een kijkje gaan nemen op het ontspanningsdek. Er waren verschillende levensvormen aanwezig op het ontspanningsdek, allen waren bezig met zaken die mij niet erg ontspannend leken. Om deze reden heb slechts één enkele jaquifcocktail verzwolgen en heb me daarna in mijn tijdelijke onderkomen terug getrokken. Heel even heb ik geprobeerd om een uitzending van recovery transmission in me op te nemen, maar ik was te zeer vermoeid waardoor ik mijn pickupsensors niet storingsvrij afgesteld kreeg.

Ik besloot mijn originele schema te volgen en mij in mijn overnachtingcapsule te settelen. Hoewel er voor mijn gevoel slechts enkele uren voorbij waren, wekte het stressprogramma van mijn capsule me op enigszins onaangename wijze. Nadat ik de capsule verlaten had, begreep ik dat het niet het stressprogramma was geweest welke mij uit mijn nachtprogramma had gehaald, maar het schip zelf.

Er ging een continue beweging door het schip heen welke nog het meest vergelijkbaar was met een koude rilling die van geen ophouden weet. Ik heb mezelf snel in een overlevingssuite gehesen en begaf me naar de verbindingssluis tussen mijn verblijf en de hoofdader van het schip.

De eerste stuurman was blijkbaar ook gestoord tijdens zijn nacht programma want deze liep voor me. Hoewel de rondleiding uiterst zorgvuldig en compleet had geleken, had ik geen flauw idee waar ik me op dat moment bevond. Juist op het moment dat ik hem wilde vragen wat er aan de hand was en of hij me kon begeleiden op mijn weg naar de brug, voelde ik een enorme klap en ontwaakte ik naast het bed op mijn rug, het raam stond open.