Mijn oma heeft een vriend. Een scharrel wel te verstaan.
Een paar maanden geleden belt mijn oma mij op. “Suzan, kun jij een doorlopende reis verzekering voor mij regelen”?. Natuurlijk oma, voor jou altijd. Maar terwijl ik de formulieren aan het invullen ben, rijst bij mij de vraag waarom mijn oma van 80 in hemelsnaam een doorlopende reis verzekering nodig heeft. Ik vraag het haar. Oma begint uitgebreid te vertellen over Jan. Jan is de weduwe van haar nicht en die heeft ze ontmoet op een tiendaagse reis naar Noorwegen. Jan is helemaal geweldig want Jan heeft namelijk 10 dagen lang haar koffer gedragen. Jan is een schat! Diezelfde Jan heeft mijn oma nu gevraagd om mee te gaan naar Zuid-Afrika voor een rondreis van 3 weken. Oh ja, en ook nog voor een reis naar Turkije aankomend voorjaar. Mijn oma is cool, concludeer ik. Maar die Jan, daar moet ik nog even over nadenken. Wil hij niet gewoon een kopie van zijn overleden vrouw?
“Oma, wilt u een alleenstaande doorlopende reis verzekering of een voor twee personen”?
Het wordt stil aan de andere kant van de lijn. Na een zucht vertelt ze verder, haar stem zeker 40 decibel gezakt. “Suus, dit mag je je vader nog niet vertellen maar we zijn er over aan het denken om te gaan trouwen”. Trouwen? Trouwen? Tranen schieten in mijn ogen als ik denk aan mijn oma in een witte jurk. Mijn oma is al 25 jaar weduwe. Ze heeft een gezin groot gebracht van zeven kinderen. En nu, nu wil ze gaan trouwen.
Ik, cynisch als altijd, reageer met de volgende woorden. “ Oma, als u nu gaat trouwen, raakt u dan uw AOW niet kwijt”? Tja, daar had oma, in haar kalverliefde, nog niet over nagedacht.
Maar oké, een doorlopende reisverzekering voor twee personen dan maar.
Vorige week belde mijn oma weer. Ze had toch eens nagedacht over het trouwen. Ze merkte toch wel dat ze, na 25 jaar, niet weer samen wilde gaan wonen. Ze was teveel gehecht aan haar kleine appartementje in de serviceflat in Rotterdam. En ten tweede, Jan woont aan een hele drukke straat waar de tram ’s morgens om 6 uur al langs rijdt. Nee, trouwen of samenwonen was aan mijn oma toch niet besteed.
Oef gelukkig, mijn oma blijft gewoon mijn oma. En Jan blijft toch maar gewoon een scharrel.
Het is maar goed dat ik bij een verzekeringenbedrijf werk zodat ik mijn oma van de week een formulier op kan sturen voor een ziektekostenverzekering. Je weet het maar nooit met dat gescharrel!
10 reacties
pepe · 28 januari 2004 op 13:07
Heerlijk zo’n scharrelende oma. Geniet er maar van
😛
deZwarteRidder · 28 januari 2004 op 13:24
niets menselijks ons vreemd..leuke oma leuke column
Rich@Rd
Eftee · 28 januari 2004 op 13:54
Gelukkig is verliefd worden niet aan leeftijd gebonden. En dit stukje schoot ik van in de lach:
[quote]Jan is helemaal geweldig want Jan heeft namelijk 10 dagen lang haar koffer gedragen.[/quote]
Waarop je al niet verliefd kunt worden 😀 …..
Door jouw stukje denk ik aan m’n eigen oma, die reislustig werd rond haar 80ste toen m’n opa net overleden was. Van mannen moest ze niets hebben, daar begon ze niet meer aan “op haar leeftijd”.
Kees Schilder · 28 januari 2004 op 15:21
Op he tachtigste trouwen is toch niks is mee?
Mooie column
Loedertje · 28 januari 2004 op 20:03
[quote]Ze merkte toch wel dat ze, na 25 jaar, niet weer samen wilde gaan wonen.[/quote]
Ik woon inmiddels alweer een jaar alleen en wil op mijn 29e al niet meer samen wonen. Volgens mij begin ik al op jouw oma te lijken.
Leuk verhaal Suus! Ook mij deed het denken aan mijn oma, die voor de 2e keer trouwde in een tijd waarin dat zeer taboe was. Gelukkig reageren ze in deze tijd wat milder op dat soort zaken.
doei Loedertje
Ma3anne · 28 januari 2004 op 20:56
Toffe oma, leuke column, maar ik vind het altijd zo jammer, dat oude mensen op de een of andere manier niet meer voor vol worden aangezien. Tenzij er Altzheimer in het spel is, moeten ze toch zelf weten wat ze doen!
Ik wens je oma nog vele gelukkige jaren in verliefdheid en gezondheid toe!
Mup · 28 januari 2004 op 21:27
Oud worden kan echt heel leuk zijn, leuke column
Groet Mup.
Mosje · 28 januari 2004 op 21:54
Als ik ooit opa wordt, dan wil ik alleen kleindochters zoals jij!
Godspeed · 29 januari 2004 op 12:29
Ik zou samen met de verzekeringspapieren een doos condooms mee sturen, je weet maar nooit:-D
De Oma van mijn Ex ( die vorige maand is overleden op 94 jarige leeftijd, geloof ik) heeft vanaf haar 70ste nog 4 van die scharrels versleten.
Na dat deze stuk voor stuk het loodje legden is ze ze nu achterna gegaan.
Gr. Godspeed:pint:
Tasz · 30 januari 2004 op 08:35
Leuke column over je oma. Zaten een paar sterke zinnen in. Kan me voorstellen dat het voor jou misschien fijn is dat je oma, gewoon je oma blijft, maar 80 is zeker niet te oud om nog te hertrouwen en te genieten van samenzijn, want alleen de (klein)kinderen die zo nu en dan langskomen kan op eenzame avonden wel eens niet zo leuk zijn.
Leuke column.
Tasz