Soms leun ik, met mijn linkerhand, tegen een muur van zelfvertrouwen. Nog altijd hoop ik een keer dat deze muur meer uitspuigt dan wat ik aan vertrouwen nodig denk te hebben, maar nog nooit is me dat geluk overkomen. Het lukt me echter niet om het leunen te verminderen. Nee, graag ga ik 5 keer per week mijn zelfvertrouwen via de muur ophalen. Tenminste als ik uit bed kan komen. Mijn bed is aan de linkerkant al ruim 70 jaar onbeslapen gebleven. Wie wil er nu met mij een relatie aangaan. Ik die geen zelfvertrouwen heb, nooit ermee bent groot gebracht. Zelfs mijn oude kater slaapt er niet want die is al jaren dood. Dit moet u weten omdat ik anders brieven krijg om een kat te nemen. En, ik wil geen huisdier meer.

Ach, het mannen handwerk dat beheers ik en beoefen dat meestal nadat ik Jojanneke heb gezien. U kent haar wel, toch. Zij presenteert Nieuwsuur atijd op hoge hakken. En hoge hakken daar hou ik van. Bij het beoefenen kijk ik naar wat ze zegt en na ‘ het luie zweet moet eruit’ mijn gedane arbeid reinig ik het beeldscherm met Mr. Proper.

Mijn ouderlijk  huis staat in een buurt waar het vermogen van zelfvertrouwen vroeger bovengemiddeld genoemd werd. Helaas is deze buurt vervallen tot een yuppiebuur ent bakfietsen gevuld met kroost en de bestuurder (m/v) die, bij het toespreken van de bakinhoud, snel rond kijkt of de andere weggebruikers kjken met een gevoel ‘ zo zo die heeft het goed voor elkaar’. Nemand van die anderen weet dat het water – van de bakfiets bestuurder- aan de lippen staat. Zo hoog dat de hypotheek van zelfvertrouwen eigenlijk onbetaalbaar heeft gemaakt. Dan maar een jas, broek en shirt uit de second hand kledingwinkel dat wel een beetje het gevoel van ‘je wilt wel maar hebt geen zelfvertrouwen genoeg’. Hoe ik dat weet? Dat blijft mijn geheim en dat blijft mijn geheim.

Maar na al die jaren van muurleunen vertrouw ik me zelf!  Deze muur van zelfvetrouwen  laat mij niet in de steek en dat – minimaal 5 keer per week – wordt mijn heerlijke gevoe bevestigd.  Ik noem deze muur dan ook mijn grote vriend; de pinautomaat.


Nummer 22

Verwarde, inmiddels (na alle jaren hiervoor) Anno 2022- Juli 3 minder verward, en mede oprichter van het Absurdistisch Verbond met als mede lid en co oprichter Kees Schilder "Paco Painter"en zijn andere alter ego's. (De inmiddels emeritus) Prof.dr.mr.ir. R. Leijdecker (1955) van het O.I.L. Onderzoeks Instituut Leijdecker waarnemer, beschouwer en publicist over maatschappelijke ontwikkelingen met een knipoog. Een flinke knipoog! Reiziger over onze aarde (4 x helemaal rond ) kijker en luisteraar naar anderen. Eigenlijk, de Eigenheimer onder de eigenheimers, maar dat alles geheel terzijde.

12 reacties

Nummer 22 · 10 april 2017 op 13:39

Beste lezers. Was ik net te laat om wat spellingsfouten te verbeteren. Vergeeft u mij? Dank alvast!

van Gellekom · 10 april 2017 op 15:59

Soms leun ik, met mijn linkerhand, tegen een muur van zelfvertrouwen.
Deze zin alleen al maakt de column top

    Nummer 22 · 10 april 2017 op 20:58

    Mag ook een rechterhand zijn als je linksdragend het zelfvertrouwen nodig hebt. 😉

Bruun · 10 april 2017 op 16:16

Zelfvertrouwen is mij van nature vreemd; ik zou willen dat ik daar wat meer van had.

Eens met van Gellekom; mooie zin en een goede column. Schrijffouten daargelaten 😉

Esther Suzanna · 10 april 2017 op 18:58

Moooi.

Karen.2.0 · 10 april 2017 op 19:41

22! Wat mooi, elke schrijffout is je vergeven 😉 De clou zit m in het laatste zinnetje, de pinautomaat als de muur van zelfvertrouwen is een prachtige metafoor, chapeau!

NicoleS · 10 april 2017 op 21:37

Heel mooi gedaan Ruud?ik denk dat Jojanneke vereerd is met alle aandacht?

Nummer 22 · 11 april 2017 op 07:26

Als ik haar zie. Haar naam al, haar uitstraling, haar lengte en dan op hoge hakken..nou dan word je daar al helemaal vrolijk van. Jojanneke.. joh..JA!..toch!?

Dees · 11 april 2017 op 12:23

Die eerste zin kun je inlijsten. Prachtig.

Nummer 22 · 11 april 2017 op 14:40

Dank je Dees. Ideetje voor de mooiste column openingszinnen wellicht?
😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder