De kamer binnenkomend ziet hij haar staan bij het aanrecht. De contouren van haar lijf verborgen onder haar werkkleding, maar hij vermoedt dat ze een fantastisch lijf heeft. Haar rustige ademhaling staat in schril contrast met het harde schrobben wat ze in de emmer doet.

Stil nadert hij haar van achteren, de verrassing tot zo laat mogelijk verborgen houdend. Dichtbij genoeg gekomen omhelst hij haar stevig en trekt haar tegen zijn tanige lijf aan, zijn erectie met moeite verbergend. Zijn handen kruipen onder haar shirt, een siddering door haar lijf voerend wat voor hem een sein is verder te gaan. Langzaam kruipen zijn handen omhoog naar haar borsten, wat zij stokstijf staand toelaat, haar tepels hard naar voren priemend. Hij draait haar langzaam om, en kust haar al reeds openstaande mond, alsof ze een intense kus verwacht. Haar smaak is zoet en opwindend, een mengeling van lippenstift en menthol.

Haar lijf staat snaar strak van de erotische spanning en ze lijkt gewillig als was in zijn handen. De perfectie van haar jonge huid voelend gaat hij langzaam naar beneden naar dat ene plekje waar gezien haar leeftijd nog niemand is geweest. Het uitblijven van een reactie vat hij nog steeds als een aanmoediging op, wat zijn zoektocht meer direct en brutaal maakt.

Hoeveel minuten hij daar kussend met haar gestaan heeft weet hij niet, maar het lijkt nog lang niet genoeg. De opgebouwde spanning die hij gevoelt heeft ontlaadt zich volkomen op dit moment en hij vergeet tijd, ruimte en zichzelf in deze verkenning van hun lusten. Op het moment dat zijn hand haar broek in wil gaan lijkt er een elektrische lading vrij te komen die hun lichamen scheidt. Zich ineens bewust van tijd en plek denkt hij, het is voor nu genoeg, er komt nog een hele mooie zomer die zij zich voor altijd zal herinneren.

Inspannend staat ze de emmers te poetsen in het bijkeukentje, hoe eerder ze hiermee klaar is, hoe eerder haar stage dag weer is afgelopen. Ze vindt het werk op de manege erg leuk, werkt graag met de paarden, maar heeft toch een beetje een vreemd gevoel bij de eigenaar. Vaak pakt hij haar net iets te lang vast om het prettig te vinden, maar omdat ze deze stage echt nodig heeft, doet ze maar net of ze het niet erg vindt. Hij is tenslotte zoveel ouder dan haar dat ze er niets achter hoeft te zoeken.

Volkomen opgaand in het schoonmaakwerk heeft ze niet gehoord dat er iemand de kamer binnen is gekomen. De voetstappen sterven weg in het geluid van het stromende water, waardoor zij zich volkomen onbewust is van zijn aanwezigheid. Vanuit het niets voelt zij twee armen die haar lichaam omklemmen als een bankschroef, haar lijf naar achteren trekkend tegen iemand aan. Door de kracht van de omhelzing voelt zij dat het een man moet zijn, dit vermoeden tevens gevoed door een voor haar nog onbekend voorwerp dat hard in haar rug prikt.

Ze voelt een paar ijskoude handen die zich een weg banen onder haar kleding, een rilling van ellende gevend door haar lijf heen. Ze staat stokstijf en durft geen vin te verroeren, verwachtend dat elke beweging van haar deze indringer meer ruimte geeft. Door de kou van deze handen en de schok die zij ervaart staan haar tepels pijnlijk hard vooruit, een signaal wat zij niet wil uitzenden maar niet kan stoppen. Ze voelt dat de persoon achter haar een poging doet om haar om te draaien en haar adem stokt als ze ziet wie het is. Haar mond valt open van verbazing maar ze krijgt geen woord over haar lippen, te geschokt om te reageren. Koud, gevoelloos en hard worden er een paar lippen op de hare geperst, en ze ruikt een walgelijke lucht van verschaald bier en zware shag. Hoe lang de lippen op haar lippen geperst worden weet zij niet, maar voor haar is het een eeuwigdurende marteling. Nog steeds is zij te geschokt en verbaasd om te reageren, hiermee deze indringer gelegenheid gevend haar lichaam verder te verkennen. Als de zoekende hand haar broekrand nadert en de kou en eeltige ruwheid van de hand haar eerste haren doorwoelt, is het of zij zichzelf weet te herpakken, een afstand tussen haar en haar belager creërend. Onmiddellijk beseffend dat deze dag voor altijd als zwarte bladzijde herinnerd zal worden.

Categorieën: Fictie

Chucky

Ik probeer CreaBea bezig te zijn door af en toe wat letters aan het "papier" toe te vertrouwen en wat te tekenen en schilderen. In al mijn bescheidenheid erken ik niet de beste schrijver te zijn, maar wel altijd een boodschap in mijn verzinsels te stoppen.

15 reacties

Nummer 22 · 11 oktober 2016 op 17:13

De spanning heb je mooi opgebouwd! Chucky, top!

Chucky · 12 oktober 2016 op 08:20

Bedankt voor je reactie nummer22. Het is fictie maar wel gebaseerd op waarheid. Een vriendin van mij is dit overkomen en tijdens de rechtzaak ontkende de dader en vond hij het allemaal niet zo erg. Ik heb dus geprobeerd te beschrijven hoe 2 personen dezelfde situatie zo intens anders hebben kunnen beleven en wat voor gevoel dit hen gaf.

NicoleS · 12 oktober 2016 op 09:19

Heel dicht bij de waarheid verteld. Eng bijna. Knap gedaan

StreekSteek · 12 oktober 2016 op 09:26

Het contrast in verwachtingen en beleving is pakkend beschreven.

Chucky · 12 oktober 2016 op 11:13

Het is een onderwerp waar je eigenlijk niets over wil schrijven Nicole, omdat ik de kronkels van zo’n persoon niet kan en wil begrijpen, maar ik heb toch geprobeerd me te verplaatsen in zo’n persoon, dus dank voor je reactie want blijkbaar is mijn bedoeling geslaagd.

Arta · 12 oktober 2016 op 16:27

Origineel, de twee zienswijzen!

Indringend verhaal.

Chucky · 12 oktober 2016 op 16:50

Dank je Arta

emaessen · 12 oktober 2016 op 21:58

Ik heb pas een documentaire gezien over een kandidaat voor het hogerechtshof in de VS. Die mafkees kon door vrijwel elke master student recht vervangen worden maar hij was zwart, de rest boeide niet zo.

Volstrekt tegen haar zin kwam een van zijn slachtoffers naar voren. Inmiddels was zij een gerespecteerd hoogleraar recht dus ze wist wat ze moest zeggen en zwijgen en hoe een en ander onderbouwd was. Het draaide er op uit dat meneer alles aan zijn vriendjes overliet en niet eens bij die congressional hearings kwam. Haar verhaal is, zonder op maar een psychiatrisch onderzoek, als Münchhausen by proxy afgedaan.

Terwijl ik dit las dacht ik de clou volgt wel aan het slot. Strauss Kahn, Schwarzenegger, Trump?? Met een losse opmerking had je er een knipoog in kunnen gooien met twist. Jammer.

Meer kritiek heb ik niet. Het leest zich als de inleiding tot een boek over Bill Clinton geschreven door een zeer begaafd schrijver.

Chucky · 13 oktober 2016 op 05:48

Dank je wel voor je kritiek en compliment emaessen. Omdat het op waarheid gebaseerd is en eigenlijk zeer triest heb ik niet de behoefte gehad er een knipoog of twist in te gooien.

Bruun · 13 oktober 2016 op 20:14

Mooi hoe je het verhaal van twee kanten belicht. Knap geschreven.

Chucky · 13 oktober 2016 op 20:59

Bedankt Bruun, hoewel ik er wel moeite mee had om me te verplaatsen in de dader omdat het zo net lijkt of er nog een zweem van begrip is voor die kant. Maar ik hou mezelf voor dat die persoon zoiets moet ervaren omdat ik anders de logica van het gedrag helemaal niet meer kan volgen. Vaak is het zo dat slachtoffers zich afvragen of ze iets gedaan hebben om het op te roepen maar dat is absoluut niet zo, het is het verdraaide beeld dat de dader van de situatie heeft die ik heb geprobeerd te schetsen

Esther Suzanna · 13 oktober 2016 op 23:19

Knap neergepend. Het is all in the mind, en aangezien iedereen een ander referentiekader heeft kan iemands hemel voor de ander de hel zijn. Het raakte me, kippevel door het thema dat pijnlijk is.

Snarf · 13 oktober 2016 op 23:58

Indringend en knap geschreven. Ben benieuwd naar je volgende column.

Chucky · 14 oktober 2016 op 06:44

Dank voor jullie positieve commentaar Esther Suzanna en Snarf.
Mijn volgende column wacht op toestemming en wordt geheel anders.

Bram van de Gevel · 23 oktober 2016 op 20:03

Prachtig geschreven zo vanuit twee perspectieven! Onverwachts!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder