Mixers, het zou verboden moeten worden!

Toen het woord ‘mixen’ in Pleuro’s column ‘New York! At last’ viel bekroop mij al een heel akelig gevoel. Toen ik deze column las vermoedde ik toch echt dat deze gewaardeerde schrijfster een diepe achting en veel respect voor Freddy Mercury voelt, ze verwoordt het in elk geval met zeer veel overtuiging. Zoals altijd in haar columns… Ik geloof best dat Pleuro een ‘eerlijke’ fan is. Toch wil ik mijn ongerief even spuien over iedereen die meent door middel van samples, muzikale creaties van anderen te (ver)knippen en te plakken en in de regel te voorzien van een stupide beat, teneinde een graantje mee te moeten pikken van de commercie in de muziekindustrie. Ik geloof dat David Bowie als een van de weinigen ooit een zekere Vanilla Ice, een mislukte neger zullen we maar zeggen, voor de rechter heeft gesleept om het jatten van Bowie’s muziek een halt toe te roepen. Vaag herinner ik me dat dit naar aanleiding was van iets dat hij met Queen samen heeft gedaan. Maar nu gis ik een beetje. Vanilla werd in elk geval ‘ge-iced’ en we hebben nooit meer iets van deze loser gehoord. Mooi. Gasten die dit soort remixen in elkaar flatsen, kunnen uitstekend met een pc overweg maar worden per definitie niet gehinderd door enige vorm van muzikaliteit.

Ik durf wel te stellen dat ik in het geheel geen respect, om niet te zeggen een bloedhekel, heb voor deze vorm van ‘creativiteit’ want je bent niet creatief als je kunt knippen en plakken. Een verstandelijk gehandicapte wil ik creatief noemen maar een mixer in het gunstigste geval een goede techneut. Deze mixers hebben zelf nooit muziek gemaakt middels het bespelen van een instrument. Een enkeling heeft het wellicht geprobeerd, zelf muziek te schrijven en te spelen maar moest onderkennen gespeend te zijn van talent. Zo iemand wordt dan d.j. of mixer. Hadden ze dit, muziek spelen, wel gedaan, dan zouden ze wellicht begrijpen dat een muziekstuk zoals een muzikant het heeft geschreven en opgenomen voortkomt uit een bepaald gevoel, een bepaalde betekenis heeft en dus iets uitdrukt. Zo’n ‘stuk’ dient niet als een soort ‘underlayer’ waarop iedere malloot mag voortborduren. Je gebruikt een schilderij van Rembrandt toch ook niet als onderlegger voor je eigen creaties? Dat je je laat inspireren door kunstenaars en musici, OK. Dat je ze na-aapt, OK. Maar in een bestaand werk gaan zitten knoeien door middel van knippen en plakken? NEE, NEE, NEE en nog eens NEE.

En dan het lef dat deze mafkezen hebben. Zichzelf profileren als artiest. Auwauwauwaaaaaargh. Mijn knokkelkoorts speelt op. Ze zien zichzelf als megasterren en het ergste is nog dat ze dat tegenwoordig nog zijn ook. De randdebieligheid van deze muziekanalfabeten en hun fans kent dus echt geen grenzen. Ze zwetsen over ‘grooves’ en ‘feels’ terwijl ze zouden moet praten over ‘copy’ en ‘paste’. De enige mixers waar ik respect voor kan opbrengen zijn (staaf)mixers en blenders welke als keukenhulp dienst doen. Ondanks de verwijderingsbedrage die je er extra voor moet betalen. Ik heb er verder eigenlijk geen woorden voor.

Ja toch wel.

Als ik muzikant zou zijn, ik bedoel een echte dan, zo een die er geld mee verdient, beroemd is, zich door elk mokkel kan laten afzuigen die zijn pad kruist (sorrie, kon het even niet laten), als ik dus zo’n muzikant zou zijn, zou ik ze allemaal voor het gerecht slepen. Ik zou er een speciaal muziek-tribunaal voor laten oprichten. Dat tribunaal zou dan internationaal worden en ik zou de hoogste rechter zijn. En iedere sample-freak die voor mij zou verschijnen zou ik, alvorens hem/haar de zwaarst denkbare straf op te leggen, de volgende groet brengen:

‘Your soul belongs to Jesus, but your asssss belongs to me…’