Mobieltje kopen

Even een nieuw mobieltje kopen. Een nieuw abonnement. Telfort deze keer.
De telefoonverkoopster heet Jantien, zie ik op haar naamkaartje. Ze groet me en vraagt hoe het gaat.
‘Hoe het met me gaat?’, vraag ik. Bedoel je dat hypothecair of relationeel gezien?’
Ze kijkt mij ietwat wazig aan: ‘Eh..nee, ik bedoel het in het algemeen.’ ‘Oké’, zucht ik. ‘Ik woog acht pond bij mijn geboorte en ik ben met de helm geboren.
Volgens een kennis van mij is het een Spaanse helm uit de 80-jarige oorlog wat mijn voorliefde tot het dansen met flamingo’s tijdens een stierengevecht verklaart.
En die kennis kan het weten want hij heeft onlangs twee cursussen gevolgd bij het medium Char zodat hij nu volledig is ingevoerd in zowel de reïncarnatie als de reïntegratietechnieken.’
Jantien speelt met het ringetje om haar vinger. Heel snel laat ze het ronddraaien. Ze zweet een beetje

‘O ja, ik kom voor een mobieltje. Ik wil graag een telfortabonnement en als gratis toestel kies ik een Samsung. Met zo’n klepje weetjewel?’
Ze begint wat met papieren en foldertjes te schuiven. Kijkt naar links .Dan naar rechts en fluistert bijna: ‘helaas moet u wel 43 euro bijbetalen.’
‘Hoezo 43 euro bijbetalen ?? Bij elke telefoonzwendelaar krijg ik die krengen voor niks
Die kennis waar ik het zonet over had kreeg er vorige week ook een voor niks. Had ik al verteld dat hij mijn reclasseringsambtenaar is?’

Reclasseringsambtenaar. Dat doet het altijd goed. Ook nu weer. Ze deinst iets terug maar kan niet verder omdat ze al bijna tegen de muur achter haar zit. Ze kijkt nerveus in haar papieren en dan weer naar mij.
Haar pupillen verwijden zich iets. Vanachter mijn Ray Ban zonnebril kijk ik haar met mijn meest doordringende blik aan, wat nog niet meevalt zonder te knipperen na het drankgelag van vannacht. Ik vind Ray Ban een geweld merk. Dikkie Dik droeg laatst ook zo’n bril in zijn laatste literaire bestseller. Leonardo Di Cappucino trouwens ook. Het maakte zijn film net iets geraffineerder.

‘Eh..oké’, stamelt ze. ‘Ik zie het al. Ik maakte een foutje. Ik dacht dat u een lager abonnement had maar dat is niet zo. U krijgt uw mobiel gratis’. Ze zucht opgelucht.
En opgewekt verlaat ik het pand met mijn nieuwe aanwinst. Kun je je voorstellen dat ik ’s avonds bij het tandenpoetsen wel eens naar mijn spiegelbeeld kijk en denk ‘Jezus, wie ben ik dat ik jouw tanden mag poetsen’

Thuis ligt er een foldertje op de mat. Van Telfort. Langzaam laat ik mijn Ray Ban zonnebril zakken en lees de schreeuwende reclame: Neem nu een abonnement bij Telfort en ontvang gratis een mobiel, een kleuren-tv en een X-Box.

Om mijzelf af te reageren bel ik fractiecastraat Jansen. Ik moet iemand afzeiken!
Hij neemt niet op. Zal wel weer in “Une maison de tolérance” zitten zoals hij het noemt.
Een normaal mens noemt het een hoerentent…Jezus, een gratis Kleuren-tv. Waar kan ik braken…