Tijdens mijn vaste leesrondje langs mijn weblog vrienden las ik een uiteenzetting over kleuren en hun betekenissen. Nu is mijn voorstellingsvermogen, zo jullie weten, wat aan de ruime kant maar toch zie ik wel serieuze mogelijkheden voor hedendaags gebruik. Kleuren in je woonkamer, kleuren op de muren, kleuren van kleding en schoeisel. Kleuren in het algemeen domineren de leefomgeving van de op hol geslagen mens. Maar hoe zit het eigenlijk de kleur van je auto? Welke invloed heeft die op het gemoed van de mens of op zijn karakter. Als je in een rode auto rijdt ben je dan een vurig persoon? Of als je in een gele auto rijdt ben je dan een zonzoeker, het zonnetje in huis? Zelf rij ik bijvoorbeeld in een zwarte auto, zeg maar gerust een grafkleur maar toch rij ik altijd bovengronds en ga fluitend mijns weegs.
Veronderstel nu dat ik een nieuwe auto aanschaf, een gele want de rode zijn natuurlijk net op. Deze gele kleur roept dus associaties op met mooi weer en een zonnig karakter; iets waar ik mij goed in kan vinden. Dan kies ik een wit dashboard omdat dat reinheid uitstraalt. Voor de bekleding en het interieur kies ik groen omdat dat huiselijkheid uitstraalt. Het stuur en de vloerbedekking daarentegen worden bruin want ik hou van de aardse dingen. Rode voor en achterbumpers moet ik hebben want ik wil graag mijn krachtige en energieke uitstraling behouden.
Nu rij ik dus glad voor lul met deze mengeling aan modekleuren maar ik wil de mensen graag laten zien wat voor karakter ik heb; wat voor persoon ik ben. Rode bumpers omdat ik vurig ben en graag achter de vrouwtjes aanzit, een gele buitenkant omdat ik alles zonnig zie, een wit dashboard dat de nodige reinheid en puurheid aangeeft en groene vloerbedekking die aangeeft dat ik een huiselijk type ben. Dit laatste is weliswaar in tegenspraak met de rode bumpers maar het is niet de bedoeling dat mijn karakter tot op de draad wereldkundig wordt gemaakt. Daar moet in de toekomst nog iets op gevonden worden.
Hoe zit het eigenlijk met die zwarte autobanden? Zwart? Waarom geen blauwe verf toevoegen tijdens de fabricage? Banden in alle denkbare modekleuren en voor elk karakter. Onder mijn nieuwe auto zou ik dan blauwe banden kiezen: kalmerend en rustgevend.
Stel je eens voor: een autoweg met gekleurde remsporen? Blauwe remsporen op het asfalt zullen de autowegen opfleuren, en de dood minder dreigend maken.
11 reacties
lagarto · 24 november 2007 op 08:09
Een leuke column en een kleurrijke gedachte.
Ik zie je al rijden met schaamrode wangen.
Fijn weekend Prlw, Lagarto.
SIMBA · 24 november 2007 op 09:37
Jeetje…nooit over nagedacht.
Heel filosofisch P. 😀
WritersBlocq · 24 november 2007 op 09:55
Ik heb een blauwe Peus tweenulwijf. Een blauwe, omdat het een tweedehandsie is, en dan kun je niet kiezen. Hiervoor had ik 2 x rood, ook tweenulwijf. Gaaf hoor, Peus-rood, dat weet jij wel.
Leuk verhaaltje weer Peter, ik lees je altijd met zo’n P-glim op m’n toet 🙂
Grumpy-old · 24 november 2007 op 14:18
Hihi, persoonlijk ga ik niet meer voor geel of rood omdat die nogal gevoelig zijn aan ongelukken en blijkbaar de gehele jeugd uit de buurt uitnodigd om zonodig de naam van hun moeder (hoer) in mijn carosserie te krassen.
En banden kun je tegenwoordig in alle kleuren van de regenboog bestellen. Niet alle kleuren tegelijk en ook geen ultra violet, maar dat spreekt voor zich. Kleine waarschuwing; deze zijn iets duurder dan de doorsnee zwarte autoband en gaan beduidend minder kilometers mee.
Greetz
Grumpy old man
PS ik heb een zilvergrijze auto (kwestie van m niet al teveel te moeten wassen)
arta · 24 november 2007 op 14:32
Als schilder zijnde roep ik: “Mengen!”
Inplaats van vurige bumpers en een zonnig kleurtje, maak je de hele auto oranje. Kleurenkenners begrijpen dan gelijk dat jij rood en geel gemixt hebt, en dus een vurig, zonnig typje bent!
Voor het interieur raad ik dan lichtgroen aan: Wit met groen gemengd: overduidelijk dat jij rein en huiselijk bent, plus het kleurt prachtig bij jouw aardse vloer en stuur! 😀
Grappige kleuren-column! 🙂
schoevers · 24 november 2007 op 14:58
Prlwytskovsky, mooie column. Weer eens wat van de geleerd. Dit moeten we allemaal in de praktijk brengen.
Maar één vraag nog: gaan die kleuren op een Citroëm C2 of een Hummer?
pally · 24 november 2007 op 15:54
Als kleurenidioot -ook een beetje mijn vak natuurlijk- spreekt jouw column mij wel aan.
Je hebt er lekker mee zitten verven in je stukkie, Prlwt! 😀 Niet door diepzinnig te doen, maar daardoor wel een leuke inhoud.
En met die blauwe banden en de rest ben je makkelijk op te sporen in Schiedam.
Arta ook, die heeft één zwarte band.
Eindelijk begint de bandeloosheid van de CX-ers te verminderen. 😆
groet van Pally
KawaSutra · 24 november 2007 op 21:50
Leuk uitgangspunt en je schrijft uitstekend en onderhoudend.
Alinea 3 en 4 zou ik combineren. Je schrijft hierin wat overlappend naar mijn idee.
[quote]Maar hoe zit het eigenlijk de kleur van je auto? Welke invloed heeft die op het gemoed van de mens of op zijn karakter. [/quote]
Geen invloed denk ik. Want het werkt alleen andersom volgens mij. Het gemoed van de mens zal de kleur bepalen van de auto, indien nieuw aangeschaft.
weathergir · 25 november 2007 op 08:54
Je staat er gekleurd op… helemaal top!
😀 😮 🙄 :oeps: 😆 :wave:
Happyturf · 25 november 2007 op 15:53
Je sprong lekker uit de band met deze column. Ook evenwichtig geschreven: Rode bumpers omdat je graag achter de vrouwtjes aan zit en voor het broodnodige evenwicht blauwe banden voor de kalmte. Mijn advies: niet te veel remmen hè, want dan wordt het niks met die vrouwtjes en sta je er gekleurd op. 🙂
Happyturf
Mup · 25 november 2007 op 18:51
Kleuren, nooit zoveel bij stilgestaan, tot ik op een kleurrijk eiland terechtkwam.Hier was een verbod op het wit schilderen van je huis, ingesteld door gezaghebber Kikkert, die leed aan migraine. Mooie column, ik rij grijs, ben niet van het zwart/witte,
Groet Mup.