Mombasa Dagboek (6)

4 november 2010. Nog 18 weken en een paar dagen van dit pokke Engelse weer. Ik kan de zee nu al ruiken, het zeewier en de geuren van de vele kroegjes aan het strand. Ik voel nu al het fijne zand tussen mijn tenen en het verkoelende briesje in mijn gezicht. Een foto van het strand staat als “background” op mijn laptop. Ik herken dat deel van het strand, herken bijna een bepaalde palmboom. Eenmaal ervaren krijg je sommige beelden, gevoelens en geuren nooit meer uit je hoofd.

In mijn hoofd zit ik naast het strand, buiten mijn favoriete bar, Big Tree. Ik zit een goedkope detective te lezen terwijl de oude Duitsers hun bier drinken en kletsen over alles en niets. Ik spreek weinig Duits, maar kan bijna alles verstaan. Af en toe doe ik mee aan het gesprek, als ze het over iets interessants hebben, maar dat is niet vaak want meestal praten ze over zaken doen. Boooooring. En mijn Duitse woordenschat is niet groot, dus zoals ik zei: af en toe. Carlo is één van aardigste mensen die ik ooit ontmoet heb maar hij vertikt het om een beetje Engels te leren. Duits vind ik vermoeiend want ik moet me zo hard concentreren.

Een bloedmooi meisje van een jaar of 18, 19 loopt naar me toe en zegt: “How are you today?” Dat is de standaard groet in Mombasa, in Kenya, in heel Afrika. Alleen al in het Swahili hebben ze vijf of zes manieren om “Hoe gaat het?” te vragen en nog meer antwoorden erop. Het is “de rigeur” in Afrika om zo een gesprek te beginnen. Ik zeg natuurlijk dat het heel goed met mij gaat en leg zeer beleefd uit dat ik niet geïnteresseerd ben om verder te gaan met het gesprek, want zij is een hoertje.

Voor enkele tientallen shillings kan ik met haar slapen. Echt slapen, echt vrijen, er lang over doen. Seks is zeer goedkoop in Afrika en het is zelden een vluggertje voor 100 Euro achter een gordijn in een klein kamertje op de Oudezijds Voorburgswal. Niet dat ik daar iets over weet…

Volgens mij ben je gek of dronken of oerlelijk als je in Afrika voor seks betaalt, want de vrouwen komen op je af als je blank bent. Ze denken dat alle blanke buitenlanders (“muzungus”) rijk zijn en dat ze aan de armoe kunnen ontsnappen door een relatie aan te gaan met een ouwe muzungu. Ik bestel nog een glaasje ijskoud mangosap en lees verder. Straks ga ik naar huis en eet samen met mijn huisgenote Josephine, dan wat later op de avond naar mijn lievelingskroeg Cheers om een borrel te nemen en pool te spelen met mijn vrienden. Heerlijk, zo’n dagdroom…