Ik snap nog steeds niet waarom mensen, tegen beter weten in, toch proberen te bellen in een kroeg als de Blauwe Engel. Het volume van de muziek verschilt niet veel van dat van een houseparty in de RAI of Ahoy, behalve dat het harder staat. Ik kruip in oorschelpen van meisjes om mede te delen dat ik niet zo vaak in de Engel kom, maar nu een uitzondering maakte omdat ik hen naar binnen zag lopen – vrouwen lijken een zesde zintuig voor leugens te hebben. Soms zijn mensen slechts op vastgestelde tijden te bereiken. Op het moment dat ik overweeg mijn bed op te zoeken, staan elders op deze aardbol mensen op om aan het werk te gaan. Dus heb ik mij even terug getrokken in het toilet, daar is het altijd iets stiller. Tenzij een jongen, terwijl hij zijn lul vasthoudt, een betoog begint over dat hij het zo jammer vindt dat al het bier weer uit zijn lichaam moet.

Inmiddels zijn er meer dan duizend mensen gedood in de oproer rond de presidentsverkiezingen in Kenia. De oppositieleider Raila Odinga beschuldigt de huidige president Mwai Kibaki ervan fraude te hebben gepleegd. Allebei willen ze president worden, terwijl Kenia een voorbeeld van politieke rust was voor de rest van Afrika.
Het probleem dat nu ontstaan is dat de verschillende bevolkingsgroepen tegen elkaar zijn gaan vechten. Het aloude probleem van het Afrika na de koloniale tijden. Kibaki is Kikuyu, de grootste en meest welvarende groep. Odinga is Luo. De Kikuyu zijn besneden, de Luo niet. Een mogelijke reden voor de fraude van Kibaki is dat hij van mening is dat een onbesneden man nooit president van Kenia kan worden. Maar natuurlijk is dat niet zijn officiële standpunt, net zoals hij waarschijnlijk de verkiezingen officieel ook niet gewonnen heeft.

Vandaag had ik een tentamen voor sociologie. De boodschap die verteld werd in het vak sociale welvaart luidde dat mensen gelukkiger en gezonder zijn als ze in een groep leven met mensen die elkaar willen helpen. Voor de afgelopen negen weken heb ik dat voor waar aangenomen, want ik wil minimaal een zes. Maar wat ik nog steeds niet begrijp is, waarom gelukkige mensen anderen kunnen haten.

Van de presidentsverkiezingen in Kenia is het een kleine stap naar de verkiezingen in de Verenigde Staten. Daar lijkt het presidentschap bepaald te worden tijdens de voorverkiezingen. Obama versus Clinton. Negers tegen de vrouwen. Luo tegen Kikuyu.

Misschien is het leuk om even vooruit te kijken naar de Olympische spelen in Beijing. Niet voor de sport, al wordt het ook wel betiteld als een vervanging van oorlog. Maar om Qin Shi Huangdi, de eerst keizer van China. Hij die alle chinezen volken verenigde tot het grote China. Hij die de muur liet bouwen, tegen de aanvallen van de Mongolen uit het noorden

[i]“Ik denk dat het enige dat ons zou kunnen redden, is dat we aangevallen zouden worden door buitenaardse wezens. Dan zouden we onze krachten moeten bundelen. Dan zouden we weer voelen dat we één zijn. Maar ja, dat gebeurd niet omdat er geen buitenaardse wezens zijn. Er is een oneindig grote, koude, kille kosmos en daar zweeft maar één klein groen planeetje en dat zijn wij. Wij zijn helemaal alleen. Ook een mooie reden om te verbroederen. Het enige plekje in het universum waar mensen kunnen ademen, daar knijpen ze mekaar de strot dicht. – Theo Maassen, Functioneel Naakt[/i]

(een moment van bezinning creëer je in een verhaal door een witregel)

“Ik ben al lang blij dat ik het kwijt ben”, zeg ik tegen de Groninger naast me. “Dan kan ik er weer meer ingooien.” Het is natuurlijk gelul, want om half zeven ‘s ochtends in de Blauwe Engel heb ik al mijn geld al uitgegeven. Hij ook, dus klagen we er even over. Dan voel ik de wekker van mijn telefoon trillen. ‘Bert bellen’ knippert in het scherm, dus ik doe of ik moet poepen en sluit de deur.
“He, kerel.” Het duurt even voordat hij reageert.
“He
“Met Co.”
“He man.”
“Bel ik je wakker?”
“Nee, mijn wekker ging met. Moet zo aan het werk.”
“Hoe is het daar?”
“Veel werken.”
“Wij zijn aan het stappen in Groningen. Joost en Jan Willen zijn er ook.”
“Haha, mooi. Dat is het enige dat ik echt mis, onnodig veel zuipen.”
“Wat zeg je?”
“Stappen en zuipen dat mis ik het meest.”
“Ik versta je slecht. Ik ga zo ophangen.”
“Ik moet ook aan het werk. Het ga je goed.”
“Het was goed je even te spreken.”

Alsof in Kenia niemand vermoord wordt, spring ik de kroeg weer in. Op zoek naar een biertje om te jatten of een sigaretje dat gebietst wil worden. Misschien verenig ik vanavond ook wel mensen door mij als een of andere mongool te gaan gedragen.

[i]Cor Jan van Zwol[/i]


4 reacties

Prlwytskovsky · 12 januari 2008 op 17:28

[quote]door mij als een of andere mongool te gaan gedragen[/quote]
Kun je kiezen dan? :eh:

Mup · 13 januari 2008 op 11:56

De rode draad over Kenia vervaagd door de vele stukjes die je uitbouwt, zoals wie je waar vindt en de ‘ scene’ op het toilet,

Groet Mup.

pally · 13 januari 2008 op 13:08

Door de Groningse bomen zie ik helaas het Keniase bos niet meer,Cor Jan!

Groet van Pally

lagarto · 14 januari 2008 op 07:30

Alles drait gewoon door ondanks alles.
Op zich wel een leuk apart stuk maar een beetje met zeven mijls laarzen geschreven Cor.
Groeten Lagarto

Geef een reactie

Avatar plaatshouder