Moppie

Het wordt mij allemaal teveel in de tuin. Niet mijn tuin maar de tuin van mijn buurman.
Behalve die klote duiven die hij, in zijn tot torenhok omgebouwde tuin houdt en die mijn tuinstoelen volledig hebben ondergescheten, houdt hij er tegenwoordig ook een nieuwe vriendin op na. Ik stelde hem al eens voor om al die duiven naar de Noordpool te evacueren. Hij keek mij tamelijk glazig aan toen ik dat voorstelde.Dus legde ik hem uit dat hij dan een hoop hokruimte zou overhouden.

‘Wat moet ik dan met die lege hokken,’ vroeg hij ook nog.
‘Nadenken, buurman,’ zei ik. ‘Daar prop je die nieuwe vriendin van je in. Voordeel is dat ze niet kan vliegen en zodoende ook mijn tuinameublement niet kan onderschijten.

In zijn tuin neemt zijn vriendin net afscheid: ‘Dag moppie,’ zegt ze. ‘Zoennuhh,’ antwoordt buurman en ik hoor een klef smakkend geluid alsof er van grote hoogte een nijlpaard tegen het asfalt kwakt.
Dus loop ik zuchtend de tuin uit met Pitbull op mijn hielen. ‘Help mij eraan te herinneren dat ik een hersenscan laat maken als ik mijn vriendin Moppie ga noemen, Pitbull,’ zeg ik terwijl buurman met zijn hand doende is tussen de benen van zijn vriendin zoals je een veearts ook wel eens ziet doen bij een koe om te controleren of het kalf wel goed ligt in de baarmoeder.
Als zij mij horen, kijken zij beiden of een tandarts bezig is met een partij simultaan tandsteenverwijderen.

Om reacties te vermijden stap ik in de auto en rijd met Pitbull naar mijn stamkroeg.
O Here God, of de dag al niet slecht genoeg begonnen is word ik ook nog eens geconfronteerd met de vervanger van kroegbaas. Zijn neef, de dramatische DNA dwaling ,trol Bob!
Eén meter achtenzestig op zijn plateauzolen en als hobby het doodrijden van overstekende katten.Dat heeft mijn vriend de vrije radicaal Ab hem eens zien doen toen hij achter hem reed.
Een kat stak over en Bob gaf gas.De kat vloog door de lucht. Bij het eerste stoplicht waar Bob voor moest wachten stapte Ab uit en klopte op zijn portierraampje.
Het ziekenhuis, en voornamelijk de kaakchirurg, heeft nog wekenlang nodig gehad om Bob’s gebit weer in redelijke staat te brengen.

Mijn vriend, de vrije radicaal Ab zit aan de bar in een verhitte discussie met Bob.Iets over een rekening van Ab die al drie maanden niet betaald is.
‘Hoi Ab,’zeg ik. ‘Waarom zet je niet je hak op die trol.Even goed heen en weer bewegen dan houdt hij wel op met piepen.’
’Zonde van mijn nieuwe laars,’ zegt Ab. ‘Moet ik die hak weer schoonmaken, dat is die graftak niet waard.’
‘Had mij dan even gebeld, lullo.Dan had ik mijn vliegenmepper meegenomen.’
Bob wordt een beetje paars en ik waarschuw hem dat bij grote opwinding zijn aura zomaar scheuren kan gaan vertonen.
‘Sinds wanneer hebben reptielen een aura??,’ vraagt Ab verbaasd.
Bob doet zijn muil open om iets te zeggen en ik wijs op zijn mond: ‘mooi kunstgebit Bob, ben je daar niet een beetje te jong voor.Dat ze trouwens überhaupt een gebit hadden voor zo’n muizebekkie. De wetenschap staat maar voor niets tegenwoordig.’
Nu gaat Bob helemaal op tilt: ‘VUILE VIEZE LELIJKE.KLOOTZAK!!,’ reciteert hij uit psalm 90 gedeeld door 666.
‘Geeft niet Bob, moedig ik hem aan. Ik moet het toch niet van mijn uiterlijk hebben’
‘JIJ DENT ZEKER DAT JE ALLES KUNT ZEGGEN EN..’
‘Je hebt mij helemaal door,Bob’

Deze act voor drie heren wordt onderbroken door iemand die de kroeg binnenloopt.
Buurman’s vriendin ,of all people. Ze komt achter mij staan. ‘Dag Moppie,’ zegt ze en
Pitbull gromt waarschuwend naar mij terwijl ik denk aan tegen het asfalt kwakkende nijlpaarden…