Mythes over psychofarmaca

Mensen die in de psychiatrie lopen hebben complexe problemen die volgens mij niet opgelost kunnen worden met een pilletje of prik. Integendeel, psychiatrische middelen voegen toe aan de problemen doordat ze afstompen, somatische aandoeningen veroorzaken, en afhankelijkheid creëren. Er wordt beweerd dat psychofarmaca geneesmiddelen zijn voor psychiatrische aandoeningen.
Dit is niet waar, want er zijn geen nauwkeurige, objectieve criteria om psychiatrische diagnosen te stellen, dus er zijn ook geen nauwkeurige, objectieve criteria om te bepalen of er verbetering of genezing is opgetreden bij een z.g. psychiatrische aandoening.

Volgens de medici worden depressies veroorzaakt door te weinig serotonine en schizofrenie komt door te veel dopamine. Psychofarmaca zouden dat corrigeren.
Wanneer een ‘medicijn’ voorgeschreven wordt, is de “patiënt” nooit onderzocht op serotonine, dopamine, of andere neurotransmitters. Dergelijke onderzoeken bestaan eenvoudig niet. Het niveau van neurotransmitter in de hersenen kan enkel bepaald worden bij gedode laboratoriumdieren. Psychofarmaca worden dus voorgeschreven op grond van onbewezen veronderstellingen en/of beleid.

De overheid zou alle medicijnen onderzoeken, inclusief psychofarmaca, weet er alles over, en verzekert hun veiligheid voor dat ze op de markt toegelaten worden.
Helaas, de overheid bezit geen laboratoria en heeft geen wetenschappers in dienst die onderzoek doen op geneesmiddelen. De kennis van overheidsambtenaren stoelt op onderzoeksresultaten die verschaft worden door de fabrikanten. De fabrikanten maken zelf uit welke onderzoeksresultaten zij aan de overheid bekend maken. De goedkeuring van een middel door de overheid is evenveel een kwestie van politiek onderhandelen als van wetenschappelijk oordelen.

Helaas handelen artsen vooralsnog niet altijd in het belang van hun patiënten.
Patiënten worden vaak niet serieus genomen, bijverschijnselen worden vaak abusievelijk gezien als een vermeende psychische stoornis.
Artsen zijn doorgaans zelf slecht geïnformeerd omdat hun “kennis” over de middelen die ze voorschrijven afkomstig is van de marketingcampagnes van de fabrikanten.

Het zou anders kunnen en wel door begrip te hebben voor de cliënt. Door dit begrip te uiten naar de cliënt, ontstaat er bij de cliënt inzicht in zijn of haar blokkades. Vervolgens ontstaat er inzicht voor zijn of haar remmingen en kan de cliënt daarmee aan de slag.
Dat heet empathie, inlevingsvermogen dus, maar dat is schijnbaar een vies woord tegenwoordig.