Na ‘Vurig verlangen’ een brandje blussen

De eerste nacht alleen in ons huis. Die avond was het stil, donker en kil, mijn vriend was ver van huis. Ik kroop vroeg onder een warme dekbed, las een spannend boek en viel gelukkig in een diepe slaap. Dromend als een jonge vrouw lag ik te woelen en zocht zijn warme vertrouwde lichaam. Toen ik mijn ogen tot spleetjes opende zei een blik op de wekker me dat het drie uur was, en ik ontdekte dat mijn armen om zijn kussen klemden. Meer als zijn kussen vond ik niet, langzaam realiseerde ik me dat hij er echt niet was. Ik draaide me om en droomde heerlijk verder.

Ik droomde dat zijn lippen mijn nek kuste, zijn hand mijn lichaam streelde. Ik hield mijn ogen gesloten om het nog beter te kunnen voelen. Het leek allemaal ook zo echt, zou hij dan toch eerder naar huis zijn gekomen? Droomde ik nu? Het moet tegen 5 uur zijn geweest, want de eerste zonnestralen schenen door een kiertje in de gordijnen.
Ik rook plotseling een afschuwelijke bierlucht en schrok wakker, want bier daar hield mijn vriend helemaal niet van.

Stijf van schrik zat ik rechtop in ons bed en keek doodsbenauwd naar de vreemde man die naast me lag. Ik wilde gillen, maar er kwam geen enkel geluid.
Het was niet wie ik hoopte, nee het was veel erger, het was iemand die ik vrijwillig nooit in bed zou toestaan.
Die halve gare, was onze ouwe bezopen buurman, zijn hand was zoekende. Zo snel ik kon sprong ik naast bed en greep een maakt-mij-niet-uit-shirt uit de kast.
Hij lalde nog wat onduidelijks en ik zette het op een gillen: ‘Sodeju, wat moet jij hier in ons huis? Rot je gauw op, ga naar je eigen nest.’
Hij keek verschrikt en nog behoorlijk duf uit zijn ogen, toen hij vroeg: ‘Waar ben ik in hemelsnaam beland?’

Hij rolde het bed uit en pakte zijn kleding van grond en drop de trap af , hopelijk op zoek naar de voordeur.
Toen ik de voordeur dicht hoorde slaan, liet ik me terug vallen op het bed. Hoe was het mogelijk geweest, dat die engerd met bierlucht naast mij was komen te liggen, ik snapte er niets van.

Van slapen kwam natuurlijk niets meer en dus nam ik een warme douche en kleedde me aan. Beneden gekomen zette ik een pot sterke koffie, om wat bij te komen van deze wel heel vreemde nachtelijke gebeurtenis.
Later die dag maak ik wel een praatje met de buurvrouw, dacht ik nog vrolijk. Tot ik me realiseerde dat het voor haar ook wel heel vreemd zou moeten klinken, als ik haar zou vragen wat haar man in mijn bed deed.

Hoe ging ik me hier uit redden? En hoe zou hij zich hier uit redden, waarschijnlijk heel simpel, hij wist er vast niets meer van.
Ik wist het echt niet meer en besloot dan maar gewoon naar mijn werk te fietsen. Toen ik de moeten in de deur zag begreep ik dat de buurman zo binnengekomen moest zijn. Lekker had hij ook nog schade gemaakt, de engerd. Nog navloekend stapte ik op de fiets.

Onder het werken hielden de nachtelijke gebeurtenissen me bezig. Pas toen ik thuis kwam en een telefoongesprek had met de plaatselijke brandweer, begon ik het te snappen.
De brandweer informeerde, of mijn man zijn roes al had uitgeslapen?
‘Mijn man zit als het goed is in Italië voor zijn werk’ was mijn antwoord geweest. ‘Jullie hebben mijn ouwe stomdronken buurman bij mij gebracht?’
Er klonk hard gelach vanuit de brandweerkazerne en ook ik kon er nu wel om lachen.

De stomdronken buurman had vannacht de brandweer gebeld met de melding dat hij zijn sleutel verloren was en zij hadden hem geholpen binnen te komen. Zij konden niet weten dat de buurman een deurtje abuis was geweest.
‘Beste brandweermannen, willen jullie je voortaan alleen bezig houden met gewoon brandjes blussen.’
Mijn vurig verlangen naar een man, waren diezelfde nacht voorgoed geblust, ik wilde alleen die ene.

Dit is wat ik begin dit jaar Mosje eens beloofde na het schrijven van [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=1138]’Vurig verlangen'[/url] en wat ik beloof moet ik doen. Bij deze hoop ik uw verlangens te hebben vervuld…