Neanderthalers, chimpansees en tandenstokers

Niks is lastiger dan een flink stuk T bone steak tussen je tanden en je hebt net gisteren je vingernagels geknipt. Hopeloos gepeuter. Ik wenkte de serveerster. Ze begreep mijn probleem en kwam even later aansloffen met een doosje tandenstokers. Haar net iets te strakke stretchbroek in tijgermotief spande zich om haar net iets te dikke benen.
“Je zou beter flossen”, zei Helga, “tandenstokers maken krassen.” “Weet ik,” antwoordde ik terwijl ik het stuk vlees van tussen mijn tanden prutste.
Ik gooide de tandenstoker achteloos in mijn bord.
“Wist je dat de Neanderthalers reeds tandenstokers gebruikten?” vroeg ik.
Helga keek me onverschillig aan. Er volgde een stilte.
“Hoe weet je dat?” vroeg ze plots.
“Wetenschappelijk bewezen. In Tanzania, in de Olduvaikloof, heeft men een kies gevonden van één of andere Homo Etcetera. Op de zijkant van de tand zaten microscopische krassen die op geen enkele manier door kauwen kunnen zijn veroorzaakt. Wel door herhaald peuteren met een twijgje waaraan nog zandkorrels hingen. Het zand maakte de krassen,” antwoordde ik doodernstig.
“Waarom vertel je dat?” vroeg Helga alsof ze het in Keulen hoorde donderen.
“Zo maar, omdat ik dergelijke onderzoeken onnozel vind.”
Ik keek naar de kont van de serveerster die langs onze tafel liep. Helga volgde mijn blik.
“Bij mensapen zoals chimpansees zijn ze nog nooit aangetroffen,” ging ik verder.
“Wat aangetroffen?” vroeg Helga terwijl ze onder tafel tegen mijn voet trapte.
“Aauw …krassen op de tanden,” antwoordde ik met een pijnlijke grimas
“Ja en?” Helga haalde haar schouders op.
“Dat betekent dat chimpansees geen tandenstokers gebruiken,” zei ik op ernstige toon.
Helga zuchtte.
“Indien Darwin dat had geweten,” zei ze op meewarige toon.
Ze dronk haar wijnglas leeg, stond op en liep naar het toilet.