Negenenveertig..

Wanneer je op een terrasje zit, hoor je ook wel eens zaken die je niet wilt horen. Dingen die niet voor jouw oren bestemd zijn. Aan het tafeltje achter mij zet iemand met een stevige bons een glas op het tafeltje waarna een galmende stem over het terras davert: ‘Négenenveertig?? Zo oud??’
Een andere, iets kalmere stem gaat er tegenin.
‘Zo oud? Negenenveertig is toch niet oud? Wat is dat voor onzin’
‘Dat is helemaal geen onzin, negenenveertig! …Dan is het tijdperk van het eerste tandje al een tijdje geweest hoor. Negenenveertig! Dan is de aftakeling al een eind op weg.’
‘Aftakeling? Zeg hee, bind je even in zeg. Jij doet net of de ontbinding al is ingetreden’
‘Nou en? Zoveel scheelt dat anders niet. Negenenveertig! Dan komt over een jaar of tien de rolator in zicht. Kun je je dat voorstellen? En operaties aan de spataderen en kortademigheid.Bovendien gaat de boel aan alle kanten hangen. Hoewel, dat gebeurt meestal al eerder dus tegen de tijd dat je negenenveertig bent hangt alles wel zo’n beetje op de grond’
‘Overdrijf niet zo. Ik hou nu eenmaal van…’
‘Houden van? Houden van? Dat geloof je toch zeker zelf niet hè? Jullie verschillen verdorie negentien jaar in leeftijd. Jij bent net dertig.! Jouw leven moet nog beginnen.
Tegen de tijd dat jij zelf negenenveertig bent kun je je de hele dag bezighouden met het verschonen van vieze luiers en bingoavonden met je partner in het bejaardenhuis. Leuk toekomstbeeld.Heb je daar wel eens over nagedacht?’
‘Dit pik ik niet! Je hoeft niet zo grof te worden. Je hebt het wel over mijn geliefde dus pas een beetje op je woorden.’
‘Hallo, ik ben wel je broer hoor. Ik mag best zeggen wat ik van jouw toekomstige relatie vind’.
‘Nee, dat mag je niet want het gaat je geen bal aan’
‘Mij best, maar je begon er zelf over. Tjongejonge. Negenenveertig! Ik geloof dat ik even helemaal onpasselijk word. En dat ligt niet aan mijn biertje’.

Daarna hoor ik woedend geschuif van stoelen gevolgd door een ijzingwekkende stilte. Even later stampen de beide kemphanen langs mijn tafeltje. Allebei rood van woede. Allebei overtuigd van hun gelijk. Ze benen naar een auto die voor het terras geparkeerd staat. De man die blijkbaar allergisch is voor negenenveertig, stapt snuivend in. De auto schommelt woedend mee met zijn irritante bewegingen.en scheurt even later pijlsnel de hoek om. De ander staat wat besluiteloos de auto na te kijken maar plotseling klaart het gezicht op.
Vanaf de overkant komt het onderwerp van gesprek, de geliefde, aanlopen.
Negenenveertig! Dat zou je deze mooie vrouw echt niet geven….