Ik hoorde vandaag iemand zeggen: ‘Ik ga maar eens naar oma, vindt dat mensje ook leuk’. Mijn reactie daarop was: ‘ Wou dat ik dat kon zeggen’. Ik kan nooit meer op bezoek bij oma, mijn oma is bijna een jaar geleden overleden. Mijn oma, moeder van mijn moeder, is een fitte oudere dame. Oma woont na overlijden van haar man, ruim 18 jaar geleden, zelfstandig in een ruime flat in het centrum van de stad. Na jaren hard te hebben gewerkt, 7 kinderen te hebben opgevoed en altijd in de schaduw van haar man te hebben gestaan is het nu tijd voor haarzelf. Ze leeft helmaal op en het gaat erg goed met oma.
Oma heeft veel vriendinnen en kenissen en is altijd de hort op. Ze zit op bridgen en computerles. 1 dag in de week werkt ze als receptioniste in een ouderencentrum. Ze heeft haar eigen computer en emailt met de familie en vooral met haar kleinkinderen.
Oma gaat minstens 2 keer per jaar op vakantie naar Zuid- Frankrijk. Meestal gaat ze met de bus maar de laatste jaren met het vliegtuig. Zo vertoeft ze dan meerdere weken per jaar bij haar dochter en familie in het zonnige zuiden. Heerlijk eten en drinken en genieten van de zon wat oma erg fijn vindt. Oma heeft een goed leven en geniet hiervan.

Rond december 2003 is oma moe en heeft last van haar maag. Ze slikt redelijk wat medicijnen en ze denkt dat ze iets verkeerds heeft gegeten. Oma is niet kleinzerig en maakt zich niet zo snel zorgen. Maar toch zegt er iets in haar wat haar zorgen baart en oma belt haar dochter, mijn moeder. Omdat we toch in de buurt zijn, gaan we ’s avonds bij oma langs. Oma heeft de dokter al gebeld en hij arriveert tegelijk met ons.
Hij onderzoekt oma en zegt dat haar maag van slag is en dat ze het eens rustig aan moet doen. Hij geeft haar een medicijn en weg is hij. Oma mag die nacht niet alleen zijn, dus vragen wij de buurvrouw of zij bij oma wil logeren. Oma ziet er niet ziek uit, alleen wat suf en ineens best oud. Mogen niet vergeten dat ze 84 is.
De dagen erna gaan een beetje als een roes voorbij. Oma gaat de volgende dag toch maar naar het ziekenhuis en wordt met spoed opgenomen. Ze heeft de afgelopen dagen wel 3 hartinfarcten gehad zonder dat ze er erg in had. Ze wordt aan de monitor gelegd en krijgt bloed toegedient. Diezelfde dag is de hele familie in de stad want het toeval is dat juist die dag mijn andere oma wordt begraven. Zij is enkele dagen hiervoor plotseling overleden. In hetzelfde ziekenhuis, op dezelfde afdeling. Vandaar dat we met z’n allen een beetje in een roes leven.
Met oma gaat het weer beter in het ziekenhuis. Ze verandert wel vaak van kamer en dat vindt ze vervelend. Kerst breekt aan en oma vindt het wel weer eens wat anders zo. Soms heeft ze een mindere dag maar over het algemeen gaat het best goed.
Oma’s verjaardag, 27 december. Ik ga bij haar op bezoek. Ze ziet er voor het eerst echt ziek uit. Ze in kortademig, hele droge huid en heeft pijn op de borst. Ik smeer haar armen en benen in met een lekkere creme. Voor haar verjaardag heb ik een cd van Frans Bauer meegenomen. Ik leen haar mijn discman en oma wil meteen luisteren. Ze zingt zelfs mee.
De dagen erna gaan op en af. De familie in het buitenland, Frankrijk en Canada, wordt gewaarschuwd. Misschien is het toch wel verstandig om naar Nederland te komen.
1 januari vieren we ook in het ziekenhuis. 2 januari ga ik weer bij haar op bezoek. Ze ligt in bed en voelt zich niet goed. Ik blijf een paar uurtjes en neem dan afscheid, niet wetende dat dit voor het laatst is.
3 januari wordt de hele familie gebeld door het ziekenhuis. Iedereen haast zich naar het ziekenhuis, het is inmiddels midden in de nacht. Ik word niet gewaarschuwd want zodra familie in ziekenhuis arriveert blijkt het loos alarm. Oma’s dochters blijven toch de hele nacht naast oma’s bed. De volgende dag, 4 januari, gaat het weer helemaal goed. Mijn moeder en vader gaan naar huis om wat bij te slapen en beloven die middag weer terug te komen.
Mijn moeder gaat slapen. Papa maakt haar na een uurtje weer wakker. Ze hebben gebeld vanuit het ziekenhuis. Oma is overleden.
Nu worden wij ook gebeld en ik pak de auto en rijd naar het ziekenhuis. Samen met mijn moeder en de familie gaan we bij oma kijken. Ze is in dezelfde kamer overleden als mijn andere oma, 2 weken geleden.

De dagen erna kan ik me niet zo goed herinneren.
Oma is gecremeerd en haar urn is begraven in Frankrijk.
Het is bijna een jaar geleden. Heb het nog niet kunnen afsluiten. Ben nog niet in Frankrijk geweest.
Een ding is zeker. Ik mis haar iedere dag!


4 reacties

Ma3anne · 30 november 2004 op 16:27

Een lieve oma is beter dan een verre vriend.
Sterkte Mar!

Mup · 30 november 2004 op 20:52

Sterkte,

Groet Mup.

Farfalla · 1 december 2004 op 11:35

Ik mis mijn oma ook nog elke dag…

Ontroerende column…

Sterkte!

Wright · 1 december 2004 op 12:40

Toch mooi dat je zo’n hechte band met je oma had, Mar!
Het maakt het gemis wel groter, maar koester de herinneringen.

Sterkte!
Groetjes Wright

Geef een reactie

Avatar plaatshouder