Omfietsveiligheid.

Ik fiets om voortaan. Nadat de bank, halverwege het plantsoen, hangjongerenfähig was gemaakt, blokkeren ze er de weg. Ze drinken bier, vernielen van alles en vallen je lastig. Ze dwingen je door het gras te rijden en hopen dat je er iets van zegt. Nee, het zijn geen Marokkanen, die bemannen een no-go area verderop in een wijk, gelukkig goed gebufferd door enkele stevige blokken PVV stemmers. Het is maar 500 meter dat ik om moet rijden, het is best om te doen.
Ik kom een politieauto tegen, de agenten lachen naar elkaar, hun blik is naar binnen gericht. Ze is ook erg mooi.
Wanneer ik het centrum nader zie ik twee parkeerwachters, ze wachten daar en zijn in gesprek met drie surveillerende agenten, die even op hold staan. Ze lachen, hun blik is naar binnen gericht. Als het bussen waren zou er “buiten dienst” op staan.
Ik laat mijn envelop in de brievenbus van het politiebureau glijden, persoonlijk aangifte doen kan niet meer in onze stad;alleen per brief of internet.
De politie gaat op de brandweer lijken, bedenk ik. Je ziet ze alleen als er iets gebeurd. Iets ernstigs. Een kapot geslagen autoruit? Lachertje.
Ik rijd weer naar huis, en neem de omweg. Ach het went wel. Thuis vertelt Donner mij dat mijn pensioen wordt gekort. Nog net voordat hij wordt bijgezet in het coryfeeënmagazijn van het CDA.
Wat een fossielengesputter daar in die club. Wat hebben zij nu eigenlijk gedaan aan de echte problemen hier? Half Nederland dient als kop van jut voor de andere helft!
Zou Donner omfietsen? Voor een goed glas wijn ja, mét veiligheidsfunctionaris, de blik naar buiten gericht…