Omscholing 2: van Zwarte Piet tot Sinterklaas

Het rommelt van alle kanten in banenland. De vergrijzing grijpt snel om ons heen. In de toekomst zal een zelfde hoeveelheid werk door steeds minder mensen worden uitgevoerd. Gelukkig vullen allochtonen geruisloos de gaten in de banenmarkt. Ook een dreigend tekort aan goed geschoold personeel zal straks opgevangen worden door leergierige allochtonen. De moderne allochtoon integreert, ontwikkelt en schoolt om. Vele van hen zien een groot voorbeeld in de successtory van superallochtonenduo Zwarte Piet en Sinterklaas. Hier volgt een kort relaas. Het begon allemaal met de jonge Spanjaard Pedro Trappedoelie. Die vond in het begin van de 20e eeuw een baan in een Limburgse steenkoolmijn. Al gauw werd hij door zijn Limburgse koempels Zwarte Piet genoemd; hij was immers zwart als roet. Piet leerde ras de fijne kneepjes van het koempelvak. Aangeboren Spaanse veroveringsdrang en eerzucht brachten hem meteen boven aan de ladder. Hij werkte zich bovengronds en werd een hoge Piet.

Bovengronds raakte Piet in de ban van een rijzige man van hoge leeftijd met witte baard en rode mantel. Hij heette Sinterklaas en kwam toevallig ook uit Spanje.
Sinterklaas was voor Zwarte Piet de personificatie van al datgene dat hij zelf had willen zijn. Wit, vriendelijk, deftig gekleed, erudiet en gezegend met een streng doch zacht karakter. Hij rook ook altijd lekker. Naar schuimpjes, marsepein en speculaas. Sinterklaas was erg gelovig en had veel geld te makke. Hij deelde regelmatig cadeaus uit onder de koempels. Dat vond Piet een minpuntje. Zwarte Piet was zelf zuinig aangelegd en voorzichtig met zijn uitgaven.

Na verloop van tijd beviel het mijnwerk Zwarte Piet steeds minder en volgens hem had Sinterklaas er ook tabak van. Piet piekerde zich suf over zijn toekomst. Totdat hij een geweldig idee kreeg. Hij zag een gouden toekomst voor zichzelf en Sinterklaas weggelegd. Beiden waren uit hetzelfde hout gesneden. Ze deelden met elkaar een grote drang naar erkenning, onverzadigbaar gevoed door een tomeloze ambitie. Piet’s idee bestond uit het opstarten van een geschenkenbedrijf samen met Sinterklaas.
Sint raakte meteen in de ban van Piet’s idee en Zwarte Piet zag zijn kans schoon.
In plaats van mijnwerk wilde Piet liever zijnwerk doen. To be or not to be, that was his question?

Sinterklaas ging akkoord, maar alleen onder de voorwaarde dat Piet zich eerst zou omscholen. Zwarte Piet schreef zich in voor enkele cursussen bij de Circushogeschool en Sinterklaas betaalde het cursusgeld. Piet kon daardoor de cursussen wit volgen. Zwarte Piet ontwikkelde zich van hoge Piet tot witte Piet.
Ook Sinterklaas ging nog een cursus volgen. Hij was dan wel een wijze man maar ook hij kon nog wel wat leren. Sint volgde een cursus Timemanagement bij Schout en manke Nelis.

Een half jaar later waren ze zover. Geschenkenbedrijf ‘Sinterklaas & Co’ zag het licht met de missie: ‘Schenk de wereld wat hij wil en de wereld ligt aan je voeten’. Door het kapitaal van Sinterklaas en een knap doorgevoerde logistiek liep het bedrijf als een trein.
Na een tijdje kreeg Piet weer een lumineus idee. Hij wilde iets doen met schoenen en dit matchen met de doelgroep kinderen. De wereld moest namelijk zo snel mogelijk aan de voeten van hem en Sinterklaas liggen. De omscholing kwam Piet goed van pas. Tijdens de lessen marketing had hij het marktmechanisme ‘aandacht schenken’ leren kennen. Hij spitste de aandacht toe op milieu, kinderen en cultuur.

Piet lanceerde het idee om kleine kinderen voortaan hun schoen te laten zetten met daarin een wortel als groene brandstof voor het paard van Sinterklaas. De kinderen moesten uit volle borstplaat liedjes zingen op rijm en hun diepste verlangens kenbaar maken op een verlanglijstje. Als ze lief waren zouden al hun wensen in vervulling gaan. Dit had als bijkomstig neveneffect dat een tanende economie vlotgetrokken werd. Dat bleef niet onopgemerkt in bedrijfskringen. Voor dit pakkende marketingconcept ontvingen Piet en Sint de stimuleringsprijs voor nieuwe ondernemers.

Zwarte Piet was trots maar Sinterklaas baalde. Hij had tijdens de cursus Timemanagement zitten slapen en haalde de vaardigheden ‘nee zeggen’ en ‘delegeren’ steeds door elkaar. Dit had grote gevolgen. Omdat hij voortdurend in Spanje verbleef delegeerde Sinterklaas al zijn werk aan Piet. Hierdoor werd Piet interim Sinterklaas. Zwarte Piet had bereikt wat hij wilde. Dankzij Sinterklaas was hij een witte Piet geworden en nu ook nog eens een fulltime Sinterklaas. Weliswaar interim maar dat deerde hem niet. Immers Sinterklaas was doorgeschoten in het ‘nee zeggen’. Telkens als Piet aan Sinterklaas vroeg om de leiding weer van over te nemen was het antwoord steevast ‘nee’. Zo had de goedheiligman het immers geleerd bij de cursus Timemanagement. En ja, Sinterklaas kon nogal eens koppig zijn.

Het geschenkenbedrijf Sinterklaas & Co floreert tegenwoordig nog steeds. Helaas is het Sinterklaas iets minder vergaan. De gebreken van de ouderdom noopte de Sint voorgoed te verblijven in een bejaardenkolonie aan de Costa del Sol. Op afstand stuurt hij Piet nog af en toe aan. Zwarte Piet is zielsgelukkig. Dankzij een succesvolle omscholing tot Sinterklaas staat hij nu aan het hoofd van het bedrijf. Piet heeft bereikt wat hij wilde. Piet is nu wit, erudiet, vriendelijk en een goed geklede zakenman. Zachtaardig doch streng voor kleine klanten.

Tot zover de successtory van het superallochtonenduo Sint en Piet.
In Amerika is de successtory herhaald. Een goed voorbeeld doet immers goed volgen. Bij recente presidentsverkiezingen heeft een omscholing grote gevolgen gehad voor het leiderschap der Amerikanen en andere wereldhamburgers. Een goedlachse Zwarte Piet met allochtone voorouders heeft daar een geldverkwistende Sinterklaas met grote cijfers verslagen en is nu president. Hopelijk schept dit banen en krijgt hij, bij falen, niet de zwarte Klaas toegespeeld. Aller ogen zijn gericht op Kwatta.

[b][url=http://www.vea.nl/communicatie/geschiedenis-van-communicatie/Kwatta300x423.jpg]Mien Sinterklaas[/url][/b]

[img align=left]http://shenews.projo.com/images/sinterklaas.jpg[/img]