Het gesleur met de koffers eist zijn tol. S kijkt geïrriteerd om zich heen. Een vloek ontsnapt aan zijn mond, ingeplant op een intussen bezwete façade die eveneens voorzien is van een paar vermoeide ogen en een licht verstopte neus die een aankomende verkoudheid verraadt. Tourists will be tourists. Steeds vaker lijkt Camden High Street een multiculturele parade van uitheemse individuen te ondergaan. We zijn amper een mijl van huis verwijderd, ons pad naar het eindpunt wordt echter non-stop verstoord door gedesoriënteerde personae. De mentale drang om ons hele hebben en houden naar de eerstvolgende inwijkeling die de weg vraagt te gooien is groot. Weemoed maakt plaats voor een introverte vorm van diepe gelukzaligheid wanneer mijn oog valt op de silentieel rinkelende telefoon. Het is A. Meldend dat de metropool en bijhorende inwoners hem een dag eerder zullen begroeten. Met een onoverdachte ‘Au Revoir’ wordt het gesprek beëindigd. Gsm gaat de zak opnieuw in en mijn blik zoekt S. Hij laat zijn verdoken slechtheid botvieren en stuurt een kudde zestienjarige hipsters de verkeerde kant uit naar de dirty side of town, hun gewenste doel – de Markets – zal nog een tijdje onbereikt blijven. Yay.

Naar receptionele termen emoties ordenen is een nieuwe manier om misplaatste uitspraken te vermijden. Klanken vormen bijstere uitspattingen van geformuleerde gedachten. Reactiepotentie rijkt ver. Maar kan ook tegenvallen. Bij de zin tot impressioneren echter grijpt men merendeels terug naar het citeren van handgeschreven werken. Want enkel geschreven woorden worden gewikt. Het ‘gewogen’ gedeelte wordt aan u overgelaten. U bepaalt steeds zelf de belasting en waarde van de gepende woorden.

Is dit echt wat maakt dat de typisch puberale adolescent zich steeds vaker beroept op de diensten en mogelijkheden van een tekstbericht? Omdat bij het telefoneren kordatere gevolgen eerder te overzien zijn en ze de chimère wat langer willen behouden? Wie het zeggen zal is ons een zorg. Onze koffers staan nog steeds gepositioneerd tussen citytrippers en wegenkaarten. S is er bij gaan neerzitten en laat een diepzinnige breinvervoering optreden. De gedachte dat hij net een roomie belde om ons te komen helpen met de sleur naar huis van overdosis instrumenten laat hem sudderen op zacht vuur. Mijn gsm wordt uit mijn zak gevist. Een bericht sturen naar D. Inhoud gecensureerd. Pubers dat wij zijn.

Categorieën: Verhalen

10 reacties

Ferrara · 22 mei 2012 op 19:13

Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar ik kan hier geen touw aan vastknopen.

Libelle · 23 mei 2012 op 06:44

De epibratie van de pommerans justeren naar eloxerend conclaaf en je bent er.

sylvia1 · 23 mei 2012 op 07:48

Je haalt me de woorden uit de mond Libelle 😀
En toch, ik lees jouw columns graag AidaG.

Mien · 23 mei 2012 op 08:04

Lekker uit het woordenboek geklapt.
Nu nog even het verhaal zonder stotteren aan jezelf voorlezen.
Eerlijk is eerlijk.
Het is een dappere poging om wat meer krenten in de pap te duwen op CX.
Daarom lees ik je graag rauw.
Keep continuing the good work.
Keep storytelling.

Mien S van D van naast de visboer

arta · 23 mei 2012 op 10:08

Sorry, maar ook ik begrijp hier helemaal niets van… De betekenissen van de formele woorden zijn bekend, maar ondermijnt de samenhang dusdanig dat het vrijwel onmogelijk te begrijpen is.

Harrie · 24 mei 2012 op 09:21

Mijn brein komt niet in vervoering. Zelfs niet silentieel. Met die chimère zou ik onmiddellijk de kachel aanmaken.

Chucky · 24 mei 2012 op 18:12

Wat je nu precies probeert te vertellen ontgaat mij totaal.

Fem · 25 mei 2012 op 16:05

:hammer: Ik snap um, ik snap um!
Is het een test? of toch niet… :oeps: :eh:

sylvia1 · 25 mei 2012 op 20:06

Ik heb ‘m nog eens gelezen.

Eigenlijk de Aldi 2 van Meralixe (het verschil tussen schrijven en praten), maar dan anders… ;-

Ik vind het een mooi beeld. De chaos van London en het jong zijn. Gestrand met je instrumenten middenin de toeristendrukte.

AidaG · 3 juni 2012 op 13:56

Fijn te horen dat er appreciatie is voor de naïeve eenzaamheid van een amateuristisch schrijvertje. Jouw werk kan me ook wel bekoren!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder