Ongelukje

‘Goedenmiddag, mag ik agent Blakerdood van u?’
‘Met Blakerdood!’
‘Agent, Blakerdood, met Kees Schilder. Ik heb uw concept proces-verbaal gekregen en voor ik op de inhoud inga moet er even iets van mijn hart.’
‘En dat is?’
‘Nou, in de adressering van uw proces-verbaal aan mij heeft u mij allervriendelijkst tot mejuffrouw bevorderd, wat echter in samenhang met mijn voornaam Kees helaas aanleiding tot pijnlijke vermoedens kan geven. Zou u dat even willen corrigeren,ja?’ ‘O. Oké. Sorry.’
‘Fijn. Nu even over die aanrijding. Daar kon ik gewoon niets aan doen.
Bovendien zeg u in het proces-verbaal dat ik van de plaats delict ben weggevlucht. Onzin! Ik loop nooit weg van een ongeluk.Integendeel;ik word altijd weggedragen. Dat is heel iets anders.’
‘Meneer Schilder, volgens ooggetuigen had u makkelijk kunnen remmen voor die overstekende oude man.’
‘O ja? Wat zou ù dan doen als er plotseling uit het niets een oude man opduikt?
Ik zal u vertellen dat ik, nog voor ik hem aanreed, er van overtuigd was dat hij nooit de overkant van de straat zou bereiken. Noem het intuïtie.’

‘U had toch gewoon kunnen remmen meneer Schilder?’
‘Echt niet! Die ouwe man kon gewoon niet beslissen welke kant hij moest oprennen,ja! En toen reed ik over hem heen natuurlijk.
Gelukkig was hij nog aanspreekbaar en hij vertelde zelf schuldig te zijn omdat het hem al een keer eerder gebeurd was en..’

‘Meneer Schilder. Schei nu even uit met dat gezwam. U reed gewoon te hard en..’
‘Ik reed helemaal niet te hard. Die man rende gewoon te langzaam. Daarna begon hij ineens in hoog tempo op mij af te komen. Ik begon nog te zigzaggen maar ondanks dat raakte hij mij tegen de bumper.’

‘Meneer Schilder, gelukkig heeft het slachtoffer het overleefd en hebben wij hem inmiddels kunnen ondervragen.Hij blijkt Jansen te heten. Hij is wethouder hier. Gaat er al een lampje bij u branden?’
‘Jansen? Verrek, nu u het zegt. Ik dacht al dat hij iets bekends had.Maar ik dacht hem van een opsporingsbiljet te herkennen.Ik dacht dat hij een crimineel was.Nou dan zat er ik toch niet ver naast en…’

‘Meneer Schilder, Wethouder Jansen vertelde ons dat hij nog een kwart miljoen euro van u krijgt uit een lening die u niet afbetaalt.Dat maakt u verdacht.’
‘Onzin!’
‘Dus u ontkent dat hij een kwart miljoen van u krijgt?’
‘Absoluut! Hij krijgt nog hooguit tweehonderdvijftigduizend euro van mij.En dat hoef ik pas over dertig jaar af te betalen.’

Zucht… ‘Nog iets meneer Schilder. Wethouder Jansen beweert ook nog dat vlak na het ongeluk zijn portemonnee is gestolen.Weet u daar soms ook meer van?’
‘Echt waar agent? Gestolen?? Ongelooflijk, want ik heb niemand van zijn familie in de buurt gezien tijdens het ongeluk.’

‘Meneer Schilder, het lijkt mij het beste dat u voor nader verhoor even naar het bureau komt.’
‘Prima agent Blakerdood.Maar ik ben zelf ook hier en daar wat gewond geraakt dus moet ik eerst naar het ziekenhuis voor een tetanusprik. Jansen krabde mij namelijk in mijn pols.
De dokter heeft mij aangeraden mij meteen voor pokken en difterie in te laten enten. Dus het wordt een latertje.’

‘Uitvluchten meneer Schilder. Als kind bent u al ingeënt.’
‘Ik niet agent Blakerdood. Mijn moeder vond dat niet nodig vroeger.’
‘O? Waarom niet??’
‘Omdat het kind van haar vriendin ook was ingeënt maar ondanks dat toch van vierhoog uit een raam lazerde….’
‘Binnen vijf minuten bent u op het bureau meneer Schilder. En zo niet dan komen wij u wel even halen….