Van een [i]writer’s block[/i] zou ik niet willen spreken. Toch ligt de productie van deze [i]wanna be[/i] schrijver op een zorgwekkend laag peil. Op de plank liggen verschillende onuitgewerkte ideeën: stof tot schrijven dat tot stof zal vergaan als ik niet oppas. Misschien gaat het me wel te goed. Een idee waarvan ik me afvraag tot in hoeverre ik daar eigenlijk zorgen over zou moeten hebben. Begrijp me goed; hoewel ik bijna tweeëndertig jaar ben is het ook weer niet zo dat ik het leven uitsluitend door de roze bril bekijk. Evenmin sta ik trillend op mijn benen. Toch gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat het misschien wel iets te maken heeft met het feit dat ze nog steeds niet is verdwenen. [i]‘Oeh la la laa laa laa…..’[/i]
Wellicht schreef ik ‘leuker’ of ‘aangrijpender’ toen ik nog niet ‘gelukkig’ was. Of beter voor mijn part, u mag het zeggen. Want misschien is het wel deze vorm van geluk die het schrijverschap nadelig beïnvloedt voor [i]wanna be[/i] schrijvers zoals ik. Nogmaals: u mag het zeggen maar weet dat het niet per se hoeft. Want ik betwijfel of ik mij veel aan uw ideeën daaromtrent gelegen zal laten, ongeacht hoe goed u die ideeën ook uit zou werken. En weet ook dat mijn schijnbare ongenaakbaarheid in het geheel niet aan u ligt maar vooral aan één iemand in het bijzonder. Iemand wiens aanraking mij nu eenmaal meer doet en waarvan het effect nog steeds niet is…. – precies!
Tegelijkertijd kan ik niet helpen me af te vragen waarom het zo lijkt te zijn alsof alleen het vervelende, het moeilijke of het lastige stof tot schrijven op zou kunnen leveren. Wat ik altijd al vermoedde wordt bewaarheid: lange tijd was ik blanco. Het boek dat ik nu over de oorzaak van het verschil zou kunnen schrijven is dat evenzeer. Want het verschil waar het hier om gaat is een onuitgewerkt idee. En hoewel ik onvoldoende onder woorden kan brengen waarom, is het mijn vurige wens dat het zo blijft; onuitgewerkt.
De man die mij onlangs wees op het eventuele verband tussen een gelukkige liefde en een afnemende schrijfproductie – zij het kwantitatief of kwalitatief – wil ik op mijn beurt bij nader inzien gaarne wijzen op het stof dat onuitgewerkte ideeën zoal op kunnen doen laten waaien. Ondanks alles wat ik graag zou willen zijn, is het een fijn en warm idee meer te kunnen zijn dan een schrijver. [i]The sky is the limit[/i], niet op maar ver boven roze wolken en het is sterrenstof dat rondom opwaait.
Dan maar geen bestseller.
26 reacties
Louise · 16 september 2005 op 07:16
Soms is het gewoon zoveel lekkerder om het echte leven te beleven dan het te beschrijven 😉
Kees Schilder · 16 september 2005 op 07:17
Rustig aan maar Raindog,wij houden toch wel van je.Hoewel je van mij best meer mag schrijven hoor daar niet van 😛
klungel · 16 september 2005 op 08:13
Dat zeg ik Raindog. Het leven is onvoorspelbaar. En naar mijn idee moet je daar niets aan (willen) veranderen.
Mooi geschreven.
Outsider · 16 september 2005 op 08:24
Is het eigenlijk niet gewoon tijdgebrek? Ik weet niet hoe je situatie is, maar als iemand een drukke baan heeft en daarnaast een relatie of gezin, dan lijkt het mij moeilijk om de tijd en de rust te vinden om te schrijven.
Dees · 16 september 2005 op 08:38
Ah joh, de creatieve energie zit allemaal even in de liefde. Bovendien komen daar dan ook nog af en toe schrijfsels uit..
Theelepeltje roze hier, theelepeltje roze daar.. 😀
WritersBlocq · 16 september 2005 op 09:08
shit iets gaat niet goed vanaf deze buis
EDIT (vanaf huis, nu durf ik weer te reageren)
Ik had speciaal deze proost-foto uit het stof gehaald, omdat ik je column al in de wachtrij had gelezen en ik vind hem zo mooi!
Wat mij betreft schrijf je bagger, omdat je zo gelukkig bent, al kan ik me niet voorstellen dat je ooit slecht gaat schrijven.
Groetje, Pauline.
WritersBlocq · 16 september 2005 op 09:08
zie boven
WritersBlocq · 16 september 2005 op 09:08
zie boven, nee, daarboven 😉
Wright · 16 september 2005 op 09:16
Even goed met genoegen gelezen. Moest wel denken aan Hans Dorrestijn.. 😛 [quote]Ik huilde op mijn kamertje
En jankte in ’t cafe
Ik had een hele berg verdriet
Daar leurde ik toen mee
Verdriet om dit, verdriet om dat
En altijd ziek en zwak
Ik beoefende de treurigheid
Als ambacht, als een vak
Ik werd om mijn treurigheid bekend
En later zelfs bemind
Van al wat ongelukkig was
Werd ik troetelkind
Ik was het levende bewijs
Dat het nog erger kon
Men zag door mijn tranen heen
Het schijnen van de zon
Altijd dronken, in de war
Dat vond men sympathiek
Ik rook niet meer, ik drink niet meer
En lees de encycliek
Wel is het leven veel meer waard
Gezond op het platteland
Maar een rijk man die zijn vrouw bemint
Is die wel interessant[/quote]
Groet Wright!
Ma3anne · 16 september 2005 op 09:47
De liefde is misschien te poëtisch voor een column. Ik heb er ook ‘last’ van. 🙂
En toch leest deze writersblock heerlijk weg. Mooi taalgebruik heb je toch. Jammie.
KingArthur · 16 september 2005 op 10:06
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan Raindog. En dat is met alles zo. Ga mee op de golfbewegingen en wees misschien minder kritisch naar jezelf. Je zult zien: lichtzinnig of zwaarmoedig, ze zullen uit je pen blijven ontspruiten.
pepe · 16 september 2005 op 10:13
Heerlijke stof heb je onder de zak op je hoofd. Niet alles hoeft uitgewerkt, ben wel blij dat je deze op het scherm hebt gezet!
Wat zit er nog meer in die zak, wat wel uitgewerkt kan worden? We zullen het maar afwachten en hier lezen.
Geertje · 16 september 2005 op 10:33
Goed uitgewerkt! 😀
Louise · 16 september 2005 op 10:33
[quote]Wat zit er nog meer in die zak, wat wel uitgewerkt kan worden?[/quote]
nounounounounounou, Pepe, zo ken ie wel weer 😀
Eddy Kielema · 16 september 2005 op 10:42
[quote]Het is wel een huwelijk met een zwart randje Want columns zien we niet of nauwelijks meer van de tortelduifjes/konijntjes. Liefde is kennelijk niet goed voor de creativiteit. Maar misschien beter voor de voortplanting… [/quote]
Bovenstaande quote komt van Maurits n.a.v. het huwelijk van Casperio en Mercurius en daar sluit je uitstekende column naadloos bij aan. Goed schrijven kun je nog steeds hoor, daar hoef je je geen zorgen over te maken!
melady · 16 september 2005 op 16:35
[quote]Wellicht schreef ik ‘leuker’ of ‘aangrijpender’ toen ik nog niet ‘gelukkig’ was[/quote]
Met of zonder zak, je hebt een heerlijke stijl van schrijven! kleine kunstwerkjes als deze:[quote] stof tot schrijven dat tot stof zal vergaan [/quote]
Prachtig
bert · 16 september 2005 op 19:12
Alles in het leven kent bewegingen, cyclussen. Zelfs tot diep in je lichaam en geest, maar ook om je heen, in relaties, vriendekring, etcetera. Nooit zal alles hetzelfde zijn. Soms kan een hobby daar juist in passen, soms is dat moeilijker.
Probeer je tijd vrij te maken voor die dingen die je op dit moment leuk of belangrijk acht en dan komt er vanzelf een moment dat je zal schrijven, al is het maar om je heerlijk even terug te trekken en te ontspannen.
Verzin nooit een excuus om niet te schrijven, verzin er ook geen om het wel te doen. Volg gewoon je hart. 🙂
Li · 16 september 2005 op 20:36
Mooi verwoord
Als ik al mijn schrijfselen nalees dan val ik van de ene verbazing in de andere. Van sommigen snap ik niet dat ik ze heb kunnen schrijven. De één vind ik nog steeds mooi en weer anderen zou ik het liefst meteen herschrijven of verscheuren. Toch zijn ze allemaal geschreven vanuit emoties die ik op dát moment voelde.
Enfin, ze zijn gewoon anders.;-)
Li
Mosje · 16 september 2005 op 21:23
Raindog beste kerel, natuurlijk gun ik je van ganser harte een gelukkig liefdesleven, maar stiekem hoop ik op een ruzietje of twee per maand.
😛
Raindog · 16 september 2005 op 21:40
Leute, dankjulliewel.
Het is inderdaad leuk om de dingen te beleven in plaats van ze, soms uitsluitend zelfs, te beschrijven zoals Lou al zei. Ik verbaasde me er denk ik over dat er een poosje lang geen dingen in bijzondere mate de moeite waard leken om er woorden aan vuil te maken Kees. Noem het een van tevredenheid spinnende in plaats van een door kopzorgen geplaagde kater. Dat het onvoorspelbaar is, daar heb je helemaal gelijk in Klungel. Je kunt maar zo een liesbreuk krijgen zullen we maar zeggen. (Beterschap nog!) Dees en Outsider hebben beide ook gelijk. De creatieve energie zit voor een belangrijk deel in de liefde, de overige energie wordt voornamelijk in de bezigheden die een mens zoal heeft, zoals werk, gestoken. En om even helemaal bij Outsider aan te haken, gezien de huidige drukte stijgt mijn achting voor mensen die er ook nog een gezin ‘bij’ hebben, een achting die sowieso al hoog was, nog meer. Aan de chaos bij WB te zien zou men ook gaan denken dat zij er een druk gezin op na houdt maar desalniettemin, dank (3x)! 😉 Wright: touché! Hoewel de versie van Dorrestijn voor mijn geval iets overtrokken lijkt, toch heel erg in de roos. Op dat rijke na dan! Oh ja, en ook op het roken en het drinken na. 😉 Ik zie aan de zeer korte reactie voor jouw doen (grin…) dat jij er ook heel erg last van hebt Ma3! Lichtzinnig of zwaarmoedig; van de schoonheid en de troost King. En dan die zak van Pepe, of was het de mijne nou? Die kan ik maar beter laten liggen voor het een kat in de zak wordt! Om jouw reactie erg gelachen Geertje. Grin…. Wie had dat gedacht Eddy, dat ik ooit nog een stelling van Maurits zou bewijzen? Melady? Altijd met zak, altijd! Bert, ik bewonder jouw gave om steeds best veel en veel zinnigs te zeggen maar ook steeds relatief weinig in direct verband met de column waar je het bij schrijft. Erg bijzonder! Ik zal je adviezen bewaren in het hart dat ik volg okee? 😉 Li, dat uitgerekend jij dat van alle mensen òòk hebt. Zou er dan misschien tòch meer in zitten dan [i]wanna be!?[/i]
En dan de man die in feite aansprakelijk gehouden kan worden voor deze column: als dank voor dit kleine stukje inspiratie dat je me opleverde Mosje, beloof ik je plechtig dat ik mijn uiterste best zal doen om zo’n ruzietje of twee per maand te veroorzaken. 😉
Nogmaals dank en op dat ene dingetje in de wachtrij na, voorlopig waarschijnlijk even tot ziens. Het is namelijk de bedoeling dat ik vanaf morgen even een paar weekjes keihard ga faken dat ik kan timmeren. Kijken of die mand mij past.
Dag!
WritersBlocq · 16 september 2005 op 21:54
[quote]En dan de man die in feite aansprakelijk gehouden kan worden voor deze column: als dank voor dit kleine stukje inspiratie die je me opleverde Mosje, beloof ik je plechtig dat ik mijn uiterste best zal doen om zo’n ruzietje of twee per maand te veroorzaken.[/quote]
Volgens mij heb je deze column-reactie geschreven tijdens ruzietje 1?!?!
Geen vaarwel Raindog, maar een tot zoens eh ziens. Deze reactie telt voor 3 😉
Mijn fotootje mag binnenkort weer verstoffen, ik zal een ander tevoorschijn halen voordat ik een kater krijg van het geproost 😀
Troy · 16 september 2005 op 22:27
Jemig, Raindog. Als ik kon kiezen tussen iets gelukkiger zijn en iets minder schrijven is die keuze snel gemaakt. Soms word ik zelf moe van al die zware, beladen onderwerpen waar ik jullie mee verveel. Maar the times they are a changing. Ook ik ga het voor de lezers op cx voorlopig iets luchtiger houden. Toch schrijf ik meestal wat meer beladen op momenten dat ik me goed voel. Aleen op die momenten trek ik het om iets “zwaars” te schrijven. En ondanks dat je nu gelukkiger bent vond ik dit wel een heel prettig stuk om te lezen 🙂
Troy
KawaSutra · 17 september 2005 op 03:46
Hé Raindog, wacht maar af. Ook jouw midlife-crisis zit er vast aan te komen. Duurt nog wel even hoor maar om met Troy te spreken ‘The times they are a changing’. Sterrenstof genoeg. 😀
Met of zonder geluk zul je mij blijven boeien.
Louise · 17 september 2005 op 07:29
Zojuist, beste doggie, heb je weer een pracht column geplaatst 😀 Het was me al vaker opgevallen, maar jouw reacties zijn absoluut columnwaardig 😉
Raindog · 17 september 2005 op 11:03
Toch nog weer even….
Geen zorgen WB, je stelling klopt gelukkig niet en zolang de ruzietjes niet ingewikkelder worden dan bijvoorbeeld een minimale discussie over wat nu eigenlijk wel of niet (positieve) feedback is, lig ik er geloof ik niet wakker van.
Interessante reactie Troy. Alsof het een keuze zou zijn. Dat is het natuurlijk niet, het een is waarschijnlijk een gevolg van het ander. Daaruit te kiezen zou om een Salomonsoordeel vragen en mezelf kennende, accepteer ik deze feiten voorlopig maar even zoals zij zijn. Ander thema is natuurlijk of kiezen eigenlijk wel nodig is maar wellicht daar op een ander tijdstip eens iets over. En als jij zegt dat je luchtiger gaat schrijven, en ik neem daarbij in aanmerking wat je verderop zegt over wat er voor jou nodig is om iets zwaars te kunnen schrijven, betekent dat dan dat je je op dit moment nogal kut voelt? In dat geval: kop op! 😉
Beste Kawa, toen mijn persoonlijke levensverwachting een jaar of wat geleden zo rond de 40 lag, besloot ik tijdens mijn uit de hand gelopen pubertijd zo rond mijn twintigste dat het de hoogste tijd was geworden voor een stevige midlifecrisis. Immers, men zegt dat je als mens alles een keer meegemaakt moet hebben nietwaar? Ik kan je dus verzekeren dat ik nòg een midlifecrisis uitsluit. Maar misschien is dat een seniele gedachte.
Lou: hoogachtend,
Raindog
champagne · 17 september 2005 op 17:00
Geniet jij er maar lekker van! Hoewel ik je columns wel mis, kan ik mij in de reden waarom je minder schrijft, goed inleven!