Op orde brengen (2)

Dit is een schrijven als uitgebreide reactie op de column van de heer Brilmans van 24 juni.

Goed, volgens enkele woordenboeken betekend ‘taxonomie’ het ordenen, rangschikken en classificeren van de beschikbare kennis in een bepaalde wetenschap. Het is ook perfect mogelijk dat dit rangschikken tot meer kennis kan leiden. Geen probleem.
Wordt dit woord ook buiten de wetenschap gebruikt, nog geen probleem. Het vergaren van kennis en het sorteren ervan blijft interessant en leerzaam. Wetenschap is immers zo ’n omvattend woord zodat bijna alles onder deze noemer kan geplaatst worden. Dus, heer Brilmans, tot nu toe geen problemen zouden we kunnen stellen.

En toch, U begint met in de eerste alinea te beweren dat het vroeger stukken eenvoudiger was. Dat U dan zo maar eventjes vijf verschillende leefstijlen opsomt waarbij iedereen in een bepaald vakje kan gerangschikt worden, lijkt mij althans toch niet zó simpel te zijn. Een radicale wit-zwart was, meen ik me te herinneren, in mijn jeugd meer van toepasing. Maar kom, meningen mogen verschillen. Ten slotte kan het voor U meer de bedoeling geweest zijn de verschillen tussen het denken van een kind en een volwassene te beklemtonen.

We gaan verder.

Wetenschap kan verschillen van mening, maar, niet veel, omdat het wetenschap is. Onderzocht en uitgepluisd en nagekeken op eventuele fouten, en dan; wetenschap, exacte wetenschap. Betrouwbaar, juist, acceptabel.

In de volgende twee alinea’s van uw column verlaat U bijna onopgemerkt het pad van die wetenschap om dan verder te gaan met een eigen filosofie, meer bepaald over het gedrag van de mensen aangaande hun reageren op de omgeving. Daar doet U het verre van slecht. Integendeel, ook voor mij is het in vakjes steken zoals U dat zo leuk benoemd en het denken in termen van vooroordelen, een spel, waarin ook ik me menigmaal begeef. Dat de besluitvorming daarvan totaal afhankelijk is van het individu hoef ik U toch niet te zeggen? Tal van factoren zoals afkomst, opvoeding, intelligentie, individuele ervaringen, kortom, de levenswijsheid is in dit geval de pijler om tot een zelfstandige besluitvorming te komen. Daar komt er gezien, de verscheidenheid van het individu, nog nauwelijks wetenschap aan te pas. Het is natuurlijk wel de persoonlijke vrijheid van het individu om bepaalde indrukken te sorteren en hier en daar zijn er vooroordelen die bijna aan de wetenschap grenzen. Verder ingaan op de kracht en de nadelige invloeden van ‘het vooroordeel’ zou ons te ver weg brengen van ons onderwerp taxonomie.

Gelukkig neemt U in de vierde alinea wat gas terug. Inderdaad, ook de toekomst koppelen aan wetenschap en in een verder stadium aan taxonomie om dan toch nog bij een eventueel haalbare voorspelling te komen, lijkt ook voor U te ver gezocht. Uw besluit en de wijze raad, samengevat in de vijfde alinea bewijst het relativerende en uw zin voor logica.

En dan, alinea zeven, wat een blunder van jewelste!

Ten eerste verlaat U hier het pad van de taxonomie waar U ten slotte bent mee gestart.
Bij de reacties op uw column meen ik te mogen besluiten dat gans uw schrijven in het licht mag gezien worden van een spreekbeurt. Dan is het wel zeer merkwaardig dat U, na een zestal ook reeds krakkemikkelige beweringen in verband met dit thema, er nog een alinea bij voegt die ook zou moeten gedragen worden door die wetenschap.
Kort samen gevat, U start de spreekbeurt over taxonomie en eindigt bij het toeval. Merkwaardig!

En dan, dan wordt het helemaal te gortig. De bewering dat alles toeval is staat ongeveer lijnrecht tegenover al uw vorige beweringen. Dit terwijl de meeste mensen er van uit gaan dat toeval niet eens bestaat. En, dit terwijl de meeste mensen juist de logica en de wetenschap rond taxonomie met beide handen vast grijpen om toch nog bij een waardig besluit te komen.
Alles is logica en afhankelijk van natuurkunde. Door die logica en die natuurkunde te bestuderen en te ordenen in de zin van als men dit doet, dan gebeurd dat, dan komt men bij de wetenschap en de kennis. Simpel toch?

Goed, eigenaardig hier stopt uw column met een wel zeer bizarre opmerking. U beweert dat er maar weinigen zitten te wachten op het verdere verloop van uw verhaal. Maar, ik durf hier zelfs pretenderen dat ook U voelde dat U zich een beetje vast had gefilosofeerd. Dat het vervolg van deze column op uw overigens fraaie website, verder gaat over de natuur ondersteund deze bewering.

Alles is logica en natuurwet.

Tweeënzestig jaar geleden kropen mijn vader en mijn moeder samen in bed en besloten een klein Meralixje te maken. Dat nog eens toeval noemen en …a kill you!