Inleiding tot de taxonomie

Vroeger, in mijn tijd, op de middelbare school was het duidelijk en overzichtelijk. Je was rocker, kakker, gabber, alto of kneus. Hoe dat daar nu zit, is mij onbekend, maar zo overzichtelijk als toen zal het vast nog wel zijn. De jeugd doet niet moeilijk. Een puber mag zichzelf schaamteloos indelen. Forever voor een tijdje. Eenmaal meerderjarig wordt dat wat gênant. Een volwassen mens laat dat aan een ander over.

Dus, deelt u mij maar in. Of heeft u dat al gedaan?  Waarschijnlijk wel, dat doet u namelijk altijd, met alles en iedereen. Zo bent u. Vanaf uw geboorte bent u al bezig! Etiketje hier, stempeltje daar, u heeft het er maar druk mee. En u niet alleen.

Mensen delen hun omgeving voortdurend in. Alle informatie wordt stelselmatig geordend. Netjes ingedeeld en op de juiste plek opgeslagen. Dat geeft ons houvast en iets om over te praten. Bovendien stelt het ons in staat dingen te onthouden en te herkennen. En… ook niet onbelangrijk: een geordende wereld kalmeert en geeft een veilig gevoel. Voelt u?!

Het hier en nu kunt u ordenen met de kennis van vandaag, de toekomst blijft koffiedik. Toch waagt de mens, de een wat meer dan de ander, zich ook aan het ordenen van de toekomst. Plannen noem je dat. Hele levenswegen worden uitgestippeld, stap voor stap wordt de tijd die nog komen moet ingedeeld. Een uiterst riskante bezigheid natuurlijk, want niets is zo verraderlijk als het verschiet. Voor je het weet loopt alles anders en zit je er helemaal naast of met de gebakken peren.

Nu wil dat niet zeggen dat u niet moet plannen, wat moet dat moet, maar pin u er niet op vast. Plan verstandig, plan beperkt! Vooral niet te ver vooruit.

Mocht het bovenstaande devies u verontrusten, vrees niet. Dat het zonder planning ook wat kan worden is evident, kijk maar om u heen. Alles wat de natuur ons biedt, u incluis, berust op louter toeval, daar kwam geen planning aan te pas. En geef toe, het ziet er prachtig uit; zo had u het niet kunnen bedenken.

* Omdat ik weet dat er maar weinig op de rest van het verhaal zitten te wachten, tot hier. Mocht u geïnteresseerd zijn in de rest van het verhaal, dan kunt u verder lezen op brilmans /op-orde-brengen 

 

 

Categorieën: Maatschappij

brilmans

Als je je ogen open houdt, een beetje kijkt en er oog voor hebt dan vind je altijd wel wat. Iets moois of ergens van, dat maakt niet uit. Op mijn blog probeer ik regelmatig verslag te doen van wat ik vind.

14 reacties

Libelle · 24 juli 2013 op 08:15

Nu breekt mijn klomp!* Omdat ik weet dat er maar weinig op de rest van het verhaal zitten te wachten, tot hier. Mocht u geïnteresseerd zijn in de rest van het verhaal, dan kunt u verder lezen op brilmans /op-orde-brengen
Groenteman tegen klant; ‘U heeft zeker niets nodig vandaag.’
Ik dacht net; ‘nu ga ik wat leren’.

    brilmans · 24 juli 2013 op 08:24

    Goed, Libelle, je hebt een punt, maar het verhaal werd wat langer dan gehoopt. Om en kort verhaal lang te maken, zo ging het, je weet wel.

    In ieder geval wat te lang voor hier. Zeker omdat het een spreekbeurt betreft 🙂

    Inschattingsfout? Je kan het nog lezen. Volgende keer voor jou het hele verhaal.

Harrie · 24 juli 2013 op 09:03

Nou ik tax jou nou nie hoog in. Maar de column is super. En wat de spreekbeurt betreft. Die kunnen wij hier bij ColumnX best in een keer handelen hoor.

[quote]Een uiterst riskante bezigheid natuurlijk, want niets is zo verraderlijk als het verschiet. [/quote]

:yes: :yes: :yes:

Klein puntje van kritiek. Toeval bestaat niet. Het is een kruising van wegen. Toeval is dus slechts een woord. Dat laatste zeg ik hier alvast want anders tikt Meralixe me op de vingers.

Meralixe · 24 juli 2013 op 09:14

Wat een betweterige column. ’t Is net alsof je tegen een bende schoolkinderen bezig bent. 🙁
En he… Harrie, toeval en evolutietheorie, breek me de bek niet open!

    Harrie · 24 juli 2013 op 09:30

    Kijk … dat noem ik nou eens vooruitgang. Allemaal kruisingen der wegen in grote chaos. 😉

    brilmans · 24 juli 2013 op 09:52

    Wil jij dan voortaan eerst je vinger opsteken en wachten tot je de beurt krijgt. 🙂

    Klopt wel van die toon, maar trek het je niet aan, knipoog is de naam. Sorry voor het ongemak.

Sagita · 24 juli 2013 op 11:46

Leuk! Ik moet ergens nog een groot stuk bot hebben liggen. Ooit gevonden in een duin bij Bergen aan zee.
Ik lees graag columns die ergens overgaan en daar valt deze zeker onder. Weer iets geleerd.
En Taxonomie is dus net zoiets als wetenschap: iets is waar zolang het tegendeel niet bewezen wordt!
groet Sa!

Ferrara · 24 juli 2013 op 13:04

Een column die bij lezen het gevoel geeft dat je een college volgt. Leerzaam.
De rest ook gelezen en ik heb het schaamrood op de kaken 😉 de kleine vondsten die ik meenam van de Deense stranden liggen in een mooie bak bij elkaar.
Niets uitgezocht of gerubriceerd

    brilmans · 24 juli 2013 op 13:13

    Dan zitten ze in ieder geval in de bak met Deense vondsten.
    Hoef je jezelf nergens voor te schamen! 🙂

Pierken · 24 juli 2013 op 17:06

Ik vind die vertakkende afbeelding zeer boeiend. Veel mensen laten zichzelf lastiger dan andersom samenvatten. De weg naar egovrijheid is er één met hobbels. Maar dan ga je weer een stap verder in het onderlinge mechanisme. Jij benoemt hier de basis en legt een link naar de evolutie. Tot aan daar heb je het goed verwoord en nuchter uiteengezet. Als een lezing of een workshop. Dat kan overkomen als eenzijdig dogma wanneer je het gedrag van de mens in zijn geheel samenvat, maar zo lees ik dit niet. For ever voor een tijdje graag gelezen dus.

    brilmans · 24 juli 2013 op 17:36

    Je zou alle verschillen tussen mensen, ook intellectueel gezien, zelfs kunnen zien als biodiversiteit. Hoe meer verschillende ego’s des te meer biodiversiteit.

Pierken · 24 juli 2013 op 18:31

Daar heb je een punt, Brilmans. Maar in dat geval is er te weinig ruimte voor vertakkingen in de afbeelding. Of wie wil een oneindige column schrijven om die diversiteit te omvatten? Laten ‘we’ het overzichtelijk houden met bijvoorbeeld een column zoals jij deze schrijft. De rest verklaart zich vanzelf wel.

Mien · 25 juli 2013 op 12:22

Mmm … taxonomie … daar heb ik me ook ooit eens aan gewaagd.
Verdiept in de koeienatlas van Marleen Felius.
Als IDM-ertje in Den Haag viel dat niet mee.
Al die rangordeningen.
Al die Zie: en Zie ook: verwijzingen.
Maar ja, het houdt de koeien wel uit elkaar.
En scherp!
Leuke column.
Had ook in zijn geheel geplaatst mogen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder