Steeds vaker stel je jezelf de laatste tijd de vraag: is dit nou alles?
Je hebt het nog steeds prettig met haar en je bent nog steeds van plan samen oud te worden.
Aan geestelijke trouw & loyaliteit geen gebrek!
Oh nee!
Je moet er niet aan denken uit elkaar te gaan, met alle ellende van dien!
Jullie hebben het goed samen.
Er is alleen een maar… Je merkt de laatste tijd steeds vaker dat je je in stilte afvraagt hoe ‘het’ met een ander zou zijn?
Hoe het zou voelen om een ander lichaam te beminnen, in plaats van het vertrouwde lichaam wat je al jaren bemint.
Het lichaam van je vriendin, waar je nog steeds plezierig, maar wel enigszins voorspelbaar mee vrijt…
Hoe het zou voelen om een ander te veroveren?
Zou je dat nog wel kunnen eigenlijk?
Zou je nog goed in de markt liggen?
In het kader van de eerlijkheid (want dat heb je immers afgesproken met elkaar) kom je met je diepste zielenroerselen op de proppen.
“Lieverd”?
“Ja”
“Hoe denk jij over een open relatie?”
“Wat bedoel je schat? ” vraagt ze wat verstrooid.
Je gaat er eens goed voor zitten, schenkt de wijnglazen nog eens vol en zoekt krampachtig naar de juiste woorden.
“Nou, gewoon, een open relatie…je weet wel.
Zoals die Heleen van Royen en haar man Ton ook hebben.
Een vaste relatie, maar toch de vrijheid krijgen om een keer met een ander iets aan te gaan.”
“Zou ik eigenlijk best willen…” Nu heb je haar volledige aandacht ineens.
Ze laat het even tot zich doordringen wat je haar net zei.
Het is alsof ze ontwaakt uit een winterslaap door jouw opmerking.
Eerst wat aarzelend, maar dan steeds enthousiaster, begint ze;
“Meen je dat nou?!”
Ze gaat rechtop zitten.
“Weet je wel zeker dat jij dat aan zou kunnen, lieverd?
Dat ik flirt met een ander en er ook eventueel heftige seks mee heb?
Heb je je ooit voorgesteld hoe het zou zijn wanneer onbekende handen mijn lichaam strelen?
Alle plekjes ontdekken die jij tot nu toe alleen kent?
Handen die het misschien zelfs wel beter doen dan de jouwe?”
Die laatste opmerking is een trap onder de gordel.
Je weet ook wel dat je niet de meest briljante minnaar aller tijden bent.
En dat je er ook niet altijd even veel moeite voor doet om haar te plezieren.
Je moet even slikken.
Eigenlijk heb je nog nooit aan haar gedacht in deze.
Je dacht meer vanuit je eigen standpunt, vanuit je eigen behoeften…
Maar nu ze het zo beeldend schetst, tja…
Ineens krijg je het beeld van haar met een vreemde mooie man niet meer van je netvlies af.
En daarmee verliest het hele idee in een klap zijn glans.
Je wilt haar niet delen met een ander.
Nu niet & nooit niet!
Maar ze weet van geen ophouden meer en fantaseert hardop verder…
“Mm…eens kijken…dan zou ik gaan voor een jonger exemplaar, dat mag tegenwoordig, het is zelfs in. Oudere vrouw met jonge man.
Mooi lijf… sportief ook en vast een goede conditie…”
In stilte vraag je je af of ze hier soms iets mee bedoelt, naar jou toe?!
Maar voordat je het haar vragen kan, gaat ze alweer verder:
“Jong en dynamisch, moet ie zijn.
Eentje die nog vol verrassingen zit.
Die nog geen verplichtingen heeft maar midden in de week spontaan de trein naar Parijs boekt om met mij samen de stad van de liefde te ontdekken…
En jij past dan wel op de kinderen, hè lieverd?”
Een glimlach speelt om haar lippen, maar aan de frons tussen haar wenkbrauwen in kan hij zien dat het haar menens is.
Je schrikt dan ook wanneer ze zegt:
“Ik vind je nog steeds best lief hoor,
maar spannend is toch echt iets anders, beertje van me”
Ze knipoogt.
Klopt hem in het voorbijgaan even bemoedigend op zijn schouder;
wat hem nog verder ineen doet zakken..
Hij blijft verslagen achter en ziet zichzelf ineens door haar ogen…
Een man die zijn beste tijd gehad heeft…
18 reacties
Kees Schilder · 20 maart 2005 op 18:09
Gigantisch!
Mosje · 20 maart 2005 op 19:30
Leuk geschreven champagne, proost!
Toch twee opmerkingen.
Je schrijft bijna het hele verhaaltje in de je-vorm, behalve in de laatste alinea, daar ga je over in de hij-vorm (en ook nog een keer in de je-vorm). Da’s inconsequent, en verwarrend ook.
En je begint elke nieuwe zin op een nieuwe regel, daardoor leest het stukje minder vlot. Zinnen die bij elkaar horen mag je best achter elkaar zetten.
Wright · 20 maart 2005 op 19:45
Tja, een polyamoureus bestaan.
Ik heb er ook wel eens mijn fantasieën over.
Helaas ken ik geen enkel stel waar het niet voor problemen heeft gezorgd.
Met veel plezier gelezen, champagne!
Bakema_NL · 20 maart 2005 op 19:55
Een open relatie is fantastisch, maar je moet het wel beiden aankunnen anders moet je er niet aan beginnen, want dan heb je na verloop van tijd geen relatie meer. Alweer een tijd terug had ik een gesprek met mijn vrouw, ik weet niet meer of het voor of na de sex was, of we nog fantasieën hadden over wat dan ook wat betreft sex………..en die bleken we beiden zeker te hebben, er ging een wereld voor ons open, van beide kanten kwamen er dingen uit die we nooit verwacht hadden. En daar besloten we dan ook maar wat mee te gaan doen en dat bevalt prima moet ik zeggen. Er hoeft niets stiekem, je hoeft je nergens voor te schamen en ook sex met zijn tweeën word nog heftiger, al hoeft daar in principe al niks aan te mankeren, toch voegt het wel degelijk wat toe om met anderen te vrijen en werkt dat door in de sex tussen ons beiden. Mannen hebben zowiezo die behoefte en vrouwen eigenlijk ook vaak. Tussen de oortjes moet het dan wel goed zitten, anders werkt het niet. Dus wij hebben er geen problemen mee als de ander iemand mocht tegenkomen en er een leuke nacht mee beleeft, als het iedere week gebeurt zou het misschien wel wat te zijn, maar dat is dus niet zo. Het was wel apart om van mijn eigen vrouw een paar condooms te krijgen voor het geval ik iemand tegen mag komen, want dat is wel afspraak nummer 1, alles veilig. Dus die mogelijkheid tot “vreemdgaan” is er, alles gewoon aan elkaar vertellen, maar we geven er toch de voorkeur aan om samen “vreemd” te gaan en dat kan met een man, vrouw of stel er bij, ik ben niet zo’n type kerel die dan alleen maar met of een vrouw of een stel er bij wil, zo’n egoist en jaloers geval ben ik niet…..dit zie je overigens wel heel vaak, typisch een mannen “iets”. We rommelen niet te vaak met anderen, want het moet spannend blijven. Bevalt prima tot nu toe zo’n open relatie en zo’n gesprek over fantasietjes kan ik iedereen aanraden, verhelderend is dat.
En er zijn genoeg stellen waar het absoluut geen problemen oplevert. Waar het wel problemen oplevert zijn vaak de stellen die er aan beginnen omdat er een vorm van sleur is, ze willen de relatie weer spannend maken en dan begin je er dus aan met een verkeerde insteek, dat gaat meestal niet werken.
Mijn vrouw wil trouwens absoluut geen jongere vent, we geven eigenlijk beiden de voorkeur aan wat ouder dan ons, dat is meestal serieuzer en veel “jongeren” zijn er eigenlijk nog helemaal niet aan toe, die moeten eerst nog maar eens voorbij dat haantjesgedrag komen.
Het voorbeeld in deze column is er een waarbij het zeer hoogstwaarschijnlijk niet gaat werken, die zouden er dan ook niet aan moeten beginnen. Toch triest dat veel mensen aangewezen zijn op het stiekeme. Ik ben nog nooit vreemdgegaan en mijn vrouw ook niet, ook dat zouden we elkaar opbiechten en dat hoeft dus ook niet meer, nu horen we het van elkaar of zoals gezegd doen we het gewoon lekker samen.
Wright · 20 maart 2005 op 20:19
[quote]Toch triest dat veel mensen aangewezen zijn op het stiekeme. [/quote]
Misschien is dat voor veel mensen juist het aangename van een slippertje, de spanning van het niet mogen…
Raindog · 20 maart 2005 op 20:23
Lijkt me een zeer pijnlijke situatie. Treffend beschreven, voorts met Mosje eens.
Ook wilde ik Bakema graag met zijn eerste column feliciteren ware het niet dat ik toch zijn profiel nog even bekeken heb wat mij uiteindelijk op andere ideeën bracht.
😀
Louise · 20 maart 2005 op 20:56
Ik vind het ongelooflijk knap om als schrijfster vanuit een mannelijke ik-vorm te schrijven. Ik kan het niet, jij wel.
Ergens vind ik het in deze column ook jammer. Je punt had juist extra onderstreept kunnen worden als je het vanuit de vrouw had geschreven.
Juist omdat je zo lekker schrijft en juist omdat je punt zo goed was 😉
pepe · 20 maart 2005 op 21:12
[quote]Een man die zijn beste tijd gehad heeft…[/quote]
Of een man die nu ook een kans krijgt op een jongere, dynamische dame.
Want dat lijkt me niet meer dan billijk!
lekker geschreven column!!
Bakema_NL · 21 maart 2005 op 00:11
[quote]Misschien is dat voor veel mensen juist het aangename van een slippertje, de spanning van het niet mogen…[/quote]
Dat snap ik wel, alleen is het zo lullig voor de tegenpartij.
En inderdaad, ik heb al eens een column ingestuurd…………het komt er verder gewoon niet van. En ik moet zeggen dat ik ook altijd meer een lezer ben geweest dan dat ik de behoefte voel om te schrijven, al lul ik genoeg weg in reakties, maar dat gaat als vanzelf. 🙂
champagne · 21 maart 2005 op 11:08
Ik ben me er inmiddels van bewust dat ik de entertoets te vaak gebruik,en bij de komende 2 columns zal dat nog steeds zo zijn…ik had ze namelijk al ingestuurd, voordat ik die tip kreeg.
Maar het heeft mijn aandacht!
Bedankt voor de complimenten & tips.
(Vind het elke keer toch weer erg spannend…hebben jullie dat nou ook?)
WritersBlocq · 21 maart 2005 op 14:11
Hij is weer leuk Champagne!
Raindog · 21 maart 2005 op 18:13
[quote]elke keer toch weer erg spannend…hebben jullie dat nou ook?[/quote]
Ja!
Raindog · 21 maart 2005 op 18:58
Oh, en Bakema? Ik maakte maar een grapje hoor. Je hebt al vaker uitgelegd dat je liever leest dan schrijft (vrij vertaald) en ik heb vaak de meeste schik om je reacties. Dus wat dat betreft doe je het volgens mij gewoon heel erg goed hoor ;-).
Li · 21 maart 2005 op 21:11
Bijzonder beeldend geschrevend.
Zou zomaar een script kunnen zijn!
🙂
Mup · 21 maart 2005 op 22:00
[quote](Vind het elke keer toch weer erg spannend…hebben jullie dat nou ook?)[/quote]
HERKENBAAR!
Groet Mup.
p.s. Het onderwerp in de column gelukkig niet, maar treffend beschreven.
Ma3anne · 22 maart 2005 op 13:31
Jaja, het mes snijdt in zo’n geval aan twee kanten. De sukkel.
Bakema_NL · 22 maart 2005 op 22:05
@ Raindog….
Ik vatte het goed op hoor, vandaar de smiley…… 🙂 deze dus. 🙂
sally · 23 maart 2005 op 23:46
Ik vind `m prachtig geschreven.
Met een schitterend eind.
groet
Sally