Gisteren lag ik languit in zo’n relax stoel. Ik word in een niet tegenstribbelen standje gemanoeuvreerd. Krijg een slabbetje om en kijk vervolgens recht in zijn ogen. Hij buigt zich over me heen en vraagt of ik mijn mond open wil doen. Wel dat lukt wel, ben toch niet zo op mijn mondje gevallen. Afwachtend en enigszins gespannen volg ik zijn handelingen.
Hij mompelt wat en rommelt wat. Vreemde gewoonte toch van die lui om in zichzelf te praten! Ik vraag hem wat hij ziet. Deze keer een gat zegt hij rechts onder. Nu denkt deze man in millimetertjes dus met dat gat zal het wel meevallen. Verdoving doe ik niet aan normaal gesproken. Hij zegt dat het deze keer zonder verdoving absoluut niet kan. Wortelkanaal behandeling! Hij doet mij uit de doeken wat dat allemaal inhoud en ik sta met een mond vol tanden.
Voortvarend pakt hij de injectie naald en prikt in mijn tandvlees. Het duurt een eeuwigheid voordat het verdovende goedje eindelijk geheel uit de spuit is. Ik krijg van alles in mijn mond een ding wat borrelt een tangetje een watje en vervolgens de boor. Zoals altijd begint hij onder zijn werk te vragen hoe het met me gaat. Met al die apparaten in mijn mond ben ik niet meer zo assertief en dat weet hij. Hij stelt de vragen en geeft meestal ook zelf antwoord. Knikken of nee schudden heb ik wel afgeleerd daar dit bij het gemillimeter onverantwoord is. En tot bloederige taferelen kan leiden. Ik knipper dus met de ogen of geef wat keel geluiden.
Ondertussen heb ik het gevoel of ik een klap op mijn bek heb gehad. Hij vraagt of het gaat. Doch voor ik kan antwoorden zingt de boor met een ijzingwekkend geluid boven mijn mond om daarna denderend in het gat te belanden. Gaat goed hè zegt hij en kijkt me met pretogen aan. Ik verdenk hem van enig leedvermaak. Ik voel me inmiddels een halve randdebiel. Volkomen overgeleverd aan de man in kwestie. Nadat ik heb mogen spoelen en spugen geef ik hem de antwoorden waar hij naar vroeg. Met dubbele tong sta ik nog wat te oreren. En maak me uit de voeten. Ik besluit hem een half jaar niet meer te willen zien. De rekening van het binnendringen in mijn territorium grens ben ik nog aan het opmaken.
10 reacties
klungel · 18 september 2005 op 20:11
Ai.
Alleen er aan denken geeft me al een rilling.
Sterkte 🙂
KawaSutra · 18 september 2005 op 20:51
[quote]….en ik sta met een mond vol tanden.[/quote]
Gelukkig wel, ik had vroeger een tandarts die was bijziend en gespecialiseerd in trekken. 😀
Leuke column, alleen de laatste zin trekt een beetje. 🙂
Mosje · 18 september 2005 op 21:31
Nou Geertje, jij schrijft in de hoogste versnelling geloof ik. Alweer eentje
Vind deze eerlijk gezegd wat minder. Een bezoekje aan de tandarts is vrij normaal, en je moet er dan heel wat aan doen om het interessant te maken.
WritersBlocq · 19 september 2005 op 09:47
Hoi Geertje,
ik vind hem ook te snel geschreven, de tegenwoordige en verleden tijden lopen door elkaar heen en onnodige fouten zitten er in. [quote]Deze keer een gat zegt hij rechts onder. [/quote]
Dit soort dingen dus. Dat gat rechts onder zegt deze keer? 😉
KingArthur · 19 september 2005 op 09:48
Goed geschreven stuk van je bezoek aan de tandarts. Ik kom daar zelf enkel uit uiterste noodzaak. Leuk dat jij de rekening opmaakt na een bezoek aan hem. Ga ik de volgende keer ook maar eens doen.
Ma3anne · 19 september 2005 op 12:57
De titel veelbelovend, de column jammergenoeg niets anders dan een verslag van een doorsnee bezoekje aan een tandarts. Niks meer en niks minder.
Overdrijving is in dit soort stukjes leuker dan een letterlijk verslag.
Troy · 19 september 2005 op 20:28
Oh god, de tandarts…Gelukkig heb ik een ijzersterk gebit en word ik niet al te veel geboord. Leuk verslag ondanks een paar slordige foutjes.
Grt Troy
Dees · 19 september 2005 op 21:01
Hels, dat vind ik het. Alleen in jouw column kabbelt de hel een beetje voort. Hij komt niet helemaal uit de verf deze column, terwijl je er best leuke ideeen in hebt zitten!
Grtz,
Dees
Louise · 19 september 2005 op 22:53
Ik krijg bijna schrik van de tandarts nu en dat heb ik nog nooit gehad 😛
Mup · 20 september 2005 op 13:42
Laat je het even weten als hij de rekeningen ook gaat betalen? Ik heb er zelf zoveel liggen, dan loop ik binnen:-)
Groet Mup.