Overdosis

“Overdaad schaadt” geldt voor veel dingen. En zo aan het begin van het nieuwe jaar hebben velen van ons allerlei voornemens om te gaan minderen met eten, roken, drinken enzovoorts. Dat zijn zaken die je zelf in de hand hebt. Maar niet alles wat je zou willen minderen kun je zelf regelen. Kortgeleden zette ik de televisie aan. En daar verscheen het hoofd van Matthijs van Nieuwkerk. Onmiddellijk bekroop mij een gevoel dat ik sinds de laatste televisie-uitzending van Ted de Braak niet meer heb gekend. “Nee!!!” riep ik uit “Niet weer die van Nieuwkerk”.

Begrijp me goed, ik heb niets tegen de man persoonlijk. Ik heb er echt geen moeite mee dat zijn salaris -ruim 4 ton- boven de Balkende norm ligt. Ook verwijt ik hem niet dat hij zijn universitaire studie niet heeft voltooid, hij zal belangrijker zaken gehad hebben. En wie ben ik om iets te vinden van het feit dat 5 nominaties voor de zilveren televisiester er nog niet toe geleidt hebben dat hij deze prijs won. Misschien is het zelfs wel een heel aardige man.

Waar ik moeite mee heb is de frequentie waarmee de beste man op mijn beeldbuis verschijnt. Een programma als “Top 2000 a gogo” is in potentie een heel aardig programma, maar niet als ik daardoor mijn zoveelste “shot” van Nieuwkerk krijg. Ik zou bij dit programma heerlijk kunnen wegdromen in herinneringen aan vervlogen muzikale hoogtijdagen, maar mijn dromen worden steeds verstoord door ene Matthijs. En niet door hem alleen. De door hem op een voetstuk geplaatste “popprofessor” Leo Blokhuis draagt een ernstig steentje bij aan het verstoren van mijn jeugdsentiment. En dan die eretitel “popprofessor”, handig met Google en Wikipedia zul je bedoelen.

Is het de drang om zijn salaris waar te maken dat van Nieuwkerk zo’n beetje in ieder niet-commercieel televisieprogramma verschijnt. Wat mij betreft houdt hij zich bij “De wereld draait door”, zorgt daar voor wat vertier, maakt gezellig een babbeltje met deze en gene. En zorgt voor wat licht verteerbare televisiekost. Zijn “goede vriend” Leo Blokhuis mag zich wat mij betreft beperken tot het draaien van plaatjes met Mart Smeets en het opzoeken van vergeten artiesten in verre oorden.

Het jaar is vers en het duurt dus nog even voor “Top 2000 a gogo” weer uitgezonden wordt. Tijd genoeg voor de NTR om een alternatief te vinden. Waarom niet het programma laten presenteren door jong talent –dit is geen open sollicitatie- daar moet er toch genoeg van zijn. Of beter nog: laat het programma presenteren door de artiesten zelf. Frans Bauer die Johnnie Rotten interviewt. Of de Stones die vertellen hoe ze het nog steeds redden zonder looprekjes. Tussen de clips door dieettips van de Fat Boys? Van mij mag het.