Paasdagen zonder Mattheus Passion

Elk nadeel heeft zijn voordeel, sprak de filosoof Johan Cruyff ooit. Dat geldt voor veel facetten in het leven, maar zeker voor het luisteren naar muziek. In mijn donkerste perioden geniet ik er het meeste van. Op dagen dat ik niet meer wist hoe ik de volgende dag moest halen, maakte muziek van onder meer Sparks, Sweet en Del Shannon grote indruk. Deze acts hebben gemeen dat ze allemaal nummers hebben met hoge, gierende uithalen. Een absolute meester daarin was sopraan [url=http://www.billymackenzie.com]Billy Mackenzie[/url] van [url=http://members.aol.com/associateslyrics/index.htm]Associates[/url]. [img align=left]http://comedy.allinfoabout.com/graphics/billy-m.jpg[/img]Deze maand is het 49 jaar geleden dat de Schotse vrijbuiter Billy Mackenzie in Dundee wordt geboren. Hij troeft in zijn tienerjaren Rob de Nijs (in ‘Het werd zomer’) af door niet op zijn zestiende, maar op zijn veertiende een relatie te hebben met een ‘rijpere’ vrouw. Al voor zijn twintigste is hij rondtrekkend door Amerika vader van twee kinderen. Als hij zich in 1976 weer in Schotland vestigt, komt hij in contact met Alan Rankine bij een cabaretauditie. Samen richten ze Associates op. Hun muziek is een unieke combinatie van (Philly) soul, jazz, glamrock en de dan oprukkende new wave. Het duo vertolkt in het Schotse nachtclubcircuit liedjes van onder meer Engelbert Humperdinck, Jacques Brel en Burt Bacharach. Hun eerste single, een manische versie van David Bowie’s ‘Boys Keep Swinging’, trekt meteen de aandacht. Maar hun opvallende debuutalbum ‘[url=http://www.mdmmedia.com/mdm/associatesnewsfour.htm#AP]The affectionate punch[/url]’ krijgt behalve van critici en een handjevol geïnteresseerden nauwelijks respons. Het tweetal laat zich niet uit het veld slaan en brengt onder moeilijke omstandigheden een groot aantal singles uit. Met ‘Party fears two’ scoren ze in 1982 zelfs een eerste Britse top tien hit, gevolgd door het album ‘Sulk’. Daarna wordt het angstvallig stil rond het opmerkelijke duo.

Na een paar jaar duikt Billy weer op met de kitscherige single ‘Waiting for the loveboat’, maar zonder zijn oude partner en vriend Alan Rankine. Ze hebben ruzie gekregen over de te varen koers. Het zondagochtenddrama ‘Breakfast’ wordt in 1985 dankzij Frits Spits een kleine hit in Nederland. Een grote commerciële doorbraak lijkt dichtbij, maar Mackenzie wil niet naar de pijpen dansen van de platenbazen. Hij komt daardoor in een isolement en zijn muziek verschijnt in de jaren daarna nog maar mondjesmaat op cd. De veranderlijke zanger merkt dat platenmaatschappijen en publiek hem dreigen te vergeten. Als zijn moeder overlijdt, zakt Billy in een diepe depressie. In 1996 werkt hij aan een comeback, maar een jaar later pleegt hij zelfmoord door een overdosis medicijnen te slikken. Een afschuwelijk einde voor een man die nooit de gemakkelijkste weg koos. Als eerbetoon aan deze eigenzinnige Schot moeten we de komende paasdagen niet naar de Mattheus Passion van Bach luisteren, maar massaal ‘Tell me Easter’s on Friday’ opzetten van het prachtige verzamelalbum ‘[url=http://www.bbc.co.uk/cgi-perl/music/muze/index.pl?site=totp2&action=list_album&album_id=1352560&rand=012 ]Singles[/url]’ uit 2004.