Paddenstoel zonder stip

Het is een drukte van jewelste in het kabouterdorpje. Vandaag komt de nieuwe bakker en zijn vrouw. Alle paddenstoelen zijn versierd en alle kabouters hebben hun mooiste mutsjes op. Al drie weken moeten zij zelf hun broodjes bakken. Dat gaat ze minder goed af dan ze verwacht hadden, dus ze hebben de oven van de bakkerij vast aangestoken. In de verte zien zij een stofwolk. Dat moeten ze wel zijn. Het is de interkonijner, en twee kabouters springen van achter de oren sierlijk op de grond. Het welkomstcomité schrikt. Dit kan niet waar zijn. Dit zijn geen gewone kabouters. Ze hebben groene mutsjes in plaats van rode en hun huid is bruin. Zij kunnen ze niet toelaten in hun dorp. Wat nu?

De luxe paddenstoel die voor de bakker was klaargemaakt gaat op slot. De bakker verdient geen zeven stippen. Vlug wordt de kleinste paddenstoel bewoonbaar gemaakt. De paddenstoel zonder stip. De feestvreugde is verdwenen. De kabouters kijken treurig en ook de bakker en zijn vrouw kijken niet meer blij. Haastig wordt een vergadering gehouden. Mogen ze blijven of moeten zij weg?

Ze besluiten dat die rare bakker het een paar weken mag proberen. Bevalt hij niet, dan jagen zij hem het dorp uit. De bakker is inmiddels druk aan het bakken gegaan. Zijn vrouw staat in de winkel. De heerlijkste geuren komen uit de schoorsteen. Voorzichtig komen de eerste kabouters binnen. Zouden de broodjes van die groenmuts net zo raar smaken als dat hij er uitziet?

Angstig wordt de eerste hap genomen. Ze zijn… Ze zijn heerlijk! Ook de taartjes en de bonbons zijn om van te smullen. Al snel wordt besloten dat de bakker mag blijven, al zal hij niet bij het clubje mogen horen. Ook zijn vrouw mag niet meedoen met de leuke dingen in het dorp. Zij voelen zich erg ongelukkig. De hele winter brengen zij eenzaam door in hun koude paddenstoel zonder stip. Overal horen zij gelach en muziek, maar zij zijn niet welkom.

De lente komt. Er hangt prachtige witte bloesem aan de bomen. Af en toe dwarrelt er een blaadje naar beneden op de paddenstoel zonder stip. Binnen twee dagen heeft de zielige paddenstoel wel honderd witte stippen. Nog meer dan de woning van de kabouterbaas. Weer wordt een vergadering gehouden. Dit kan toch niet?

De kabouterbaas zegt dat dit een teken van boven moet zijn. Waarschijnlijk zijn de bakker en zijn vrouw helemaal niet slecht. “Toen ik mijn pollepel kwijt was mocht ik die van hem lenen”, roept een kabouter. “Zijn vrouw heeft mij mooie breisteken geleerd”, roept een ander. Het blijkt dat iedereen de bakker en zijn vrouw stiekem erg aardig vindt, maar dat niemand iets durfde te zeggen, omdat ze bang waren dat ze er ook niet meer bij zouden horen.

Een groot feest wordt voorbereid. Op de dag van het feest heeft elke kabouter in het dorp een groen mutsje op. Plechtig geeft de kabouterbaas een sleutel aan de bakker: “Dit is de sleutel van uw nieuwe woning. De paddenstoel met zeven stippen.” Verbaasd zegt de bakker: “Je vindt mijn groene mutsje en bruine huid toch raar?” “Niet meer”, krijgt hij als antwoord. “Een goed kabouterhart is van buiten niet te zien!” Samen feesten ze door tot diep in de nacht.

[i]”Dit is eenmalig een kindercolumn voor kinderen van 4 tot 10 jaar”[/i]