Kostelijk, Kuin! Je bijdrage van vorige week. Meesterlijk. Echt! Ik heb gesmuld. Je schreef zo’n leuk stukje over hoe jij als Brabander tegen die arrogante, linkse heidense Amsterdammers aankijkt. En je beschouwt mij voor het gemak ook maar als zo’n stereotiepe Mokumer.
Meisjes van veertig gingen naar de film. Ook die van mij ging mee. Op het fietsje naar de Pathé voor de Gooise Vrouwen. Een bijzondere avond, al was het niet de première, voor een rode loper haalt Groningen de neus op (of is het andersom?). De filmavond was er een van het type ‘Ladies night’ of was het ‘Girls only’? Hoe dan ook, de chocola en de witte wijn waren groot ingekocht.
Maandag kwam er een serieuze kink in de kabel van het succesverhaal van ADO den Haag. We waren het bijna alweer vergeten. Trammelant in den Haag bij de plaatselijke FC was onderdeel geworden van onze categorie het-zij-zo gebeurtenissen. Files op de snelweg, bijna altijd slecht weer, aardappelen met groente, altijd net niet bij het voetbal, drugs, hoeren, Cruyff, klompen, tulpen en molens, onrusten bij ADO: het hoorde bij de Nederlandse tradities.
Ze is hier geboren, zegt ze.
Kijk daar stond een boerderijtje, waar nu die flat…
En boven de winkel, heeft ze ook gewoond.
En in de nieuwbouw van vlak na de oorlog, die nu afgebroken is.
Daar mocht ze in van Juliaantje want die had ze een brief geschreven.
Onder een oude winterjas draagt ze blote benen en witte gympen.
Even met Financiën gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Jan Kees in de buurt?” De opperkassier vroeg mij om een ogenblikje geduld. De bewindsman was bezig, met een klodder gips een gat in de begroting te dichten.
