Wat zie jij wit, zeg! Echtgenoot kijkt me bezorgd aan over zijn kleine kopje koffie.
Jij ook, zie ik opeens.
Dan lik ik aan mijn vingers en wrijf ermee over zijn wang. Het bruin komt streperig te voorschijn. Ik proef aan mijn vingers. Zout, erg zout. We zijn wit uitgeslagen door ons zes keer per dag in de Adriatico onder te dompelen. We voelen ons daardoor schoon ook zonder douche. Maar we zijn net ingemaakte olijven geworden zonder het in de gaten te hebben. Het was me al wel opgevallen dat we erg aangekeken werden, toen we door het dorp naar dit terras liepen. Ik dacht dat het kwam omdat we de enige buitenlanders waren. Waarschijnlijk zagen ze ons voor een bepaalde spooksekte aan. Het glas water dat ik altijd trots in het Italiaans bij mijn espresso vraag krijgt een andere bestemming vandaag. Gezicht, décolleté, armen en benen worden ermee ingewreven.
Ik ben weer even op kleur.

Vóór ons wordt hartstochtelijk geflaneerd. Mannen, vrouwen en kinderen van alle leeftijden trekken in groepjes twee kanten op. Geregeld stoppen ze, omhelzen tegemoetkomers en maken een praatje. Een groep van vier middelbare mannen heeft zich vlak voor ons geposteerd. Twee zittend op een muurtje, de anderen staand er tegenover. Allemaal donkerbruin verbrand als zigeuners. Het valt op dat er één praat, meestal dezelfde. De rest humt instemmend en of luistert zwijgend. De redenaar is klein en breed, met enorme biceps van onder zijn witte hemd zonder mouwen. Hij heeft een grote rechte neus die hoog op zijn voorhoofd begint. Het grijs-zwarte haar strak gesneden rond de oren en in de nek. Er wordt door alle vier constant gerookt met routine gebaren. Je ziet, die stoppen er alleen even mee om te slapen. Er wordt veel gelachen en gehoest en naar vrouwen gekeken.

Iedereen lijkt alle tijd te hebben. Om hen heen hangt het [i]dolce far niente[/i] gevoel dat we zo graag zouden willen inpakken en mee naar huis nemen. Dan schrikken we op omdat we ons herinneren dat de bus op een verboden plaats geparkeerd staat. Toch geen bon?
Ach, domme [i]Olandesi[/i], weten jullie dan nog steeds niet dat verbodsborden er in Italië staan om genegeerd of overtreden te worden?

De nacht is zwart als we langs eindeloze olijfgaarden naar onze plek hobbelen. Gelukkig staat het grote hek van ’parcheggio da Simone’ nog gastvrij open. In het grijs stenen huis slaan zelfs de honden niet aan, ze kennen ons al. De bomen buigen zich geruststellend over ons heen. We zitten zwijgend bij de donkere zee onder een overweldigende sterrenhemel. Alleen wat coasters ronken hun rustige geluid heel ver weg. Hun lichten schuiven langzaam langs de horizon, geven de plaats aan waar het water eindigt en de lucht begint. Een exotisch vogelgeluid snijdt door de stilte en benadrukt die daarna. De hele nacht willen we hier wel blijven zitten, want morgen begint de terugreis.

[i]Dit was de laatste van vijf reiscolumns[/i]*

Categorieën: Reisverhalen

pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

13 reacties

klapdoos · 28 augustus 2007 op 17:40

Heb genoten van je reisverhalen, en inderdaad, ik ken italie ( vrouwtje komt er vandaan) Kom je er vandaag niet uit, morgen weer een dag, net als in Spanje. Die mensen hebben nooit haast, doen alles ’s avonds met de familie, het liefst flaneren ze gezellig samen op een boulevard met kids en opoe mag ook mee. Maar al met al, voor de volgende keer weet je in ieder geval wat je wel en niet moet insmeren 😆 😆
groetjes van leny

Mup · 28 augustus 2007 op 19:08

Genieten he, alle tijd hebben en verkeersborden om te negeren? Hrknbr:-)

[quote]Het was me al wel opgevallen dat we erg aangekeken werden, toen we door het dorp naar dit terras liepen.[/quote] Dat dan weer wel 😆

Groet Mup.

arta · 28 augustus 2007 op 19:26

[quote]Dit was de laatste van vijf reiscolumns* [/quote]
Hè, jammer nou!
Van mij hadden er nog veel meer mogen komen!
Zo mooi als jij sfeer neer kan zetten….
🙂

Li · 28 augustus 2007 op 20:11

[quote]Dit was de laatste van vijf reiscolumns[/quote]

Tot dusver heb ik er twee gelezen. Ik ga als de donder de vorige drie opzoeken, en laat me meevoeren naar oorden waar ik nog nooit ben geweest.:-)

Li

SIMBA · 28 augustus 2007 op 20:28

WE WANT MORE! WE WANT MORE!

lisa-marie · 28 augustus 2007 op 21:16

Heerlijk ik zie het al helemaal voor me. 😀
Niet alleen van deze maar ook van de andere vier heb ik genoten.
Elke keer werd ik weer helemaal meegenomen.
Zoals je die sfeer heb neergezet ,geweldig :wave:

pepe · 28 augustus 2007 op 21:55

Pally wil je aub weer op vakantie gaan?

Genoten van alle reisverhalen, proeft wel naar meer. :kus:

DreamOn · 28 augustus 2007 op 23:21

Prachtig verhaal, geweldige titel! En ik sluit me bij de rest aan: jammer, dat je reisverslagen hiermee tot een einde zijn gekomen.
Maar goed…volgend jaar weer?

Lief DO

Anne · 29 augustus 2007 op 08:24

Haaaa…die schitterdende Adriatische zee, ik ken hem ook, maar dan van de overkantoever, daar heet hij Jadran, en is hij net zo heerlijk.
Prachtig Pally.

Siebe · 29 augustus 2007 op 09:43

Prachtig verhaal Pally, of sfeertekening eigenlijk. Drie verschillende momenten die moeiteloos in elkaar overvloeien. Misschien is dat de essentie van vakantie wel. Dat tijd vreedzaam in elkaar overloeit omdat er toch genoeg van is. Tot de terugreis tenminste en daar stopte je column dan ook. Een begrijpelijke keuze. Immers, ‘De ein fan elke reis is it paad werom’ zoals Piter Wilkens zingt.

pally · 29 augustus 2007 op 15:38

Allemaal bedankt voor het meereizen!
Mup, Arta, Sim, Pepe : een goed tijdstip om te stoppen : wanneer het nog leuk is.
DO) beloofd!
Siebe) precies, goed gezien, dat laatste,
Leny) de juiste poetsplaatsen onthou ik.
Li) veel leesplezier
Anne) Ik zag je aan de overkant van de zee en zwaaide naar je… 😉 ( Heel leuk je weer te zien hier)

Pally

WritersBlocq · 30 augustus 2007 op 01:03

Hmmmmmmmmmm………. lèkker Pally!
Draai Gigi d´Alessio nog maar eens, dan kom je weer in die sfeer, geloof me.

[size=xx-small]La nostalgia per questa paese mi fa male, ma dopo legerti il male non fa male ancora; mi restano solo la nostalgia e i ricordi, per sempre…….[/size]

DriekOplopers · 30 augustus 2007 op 22:56

Echt heerlijk om te lezen, Pally. Prachtig!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder