Pepe is boos!

Ik Boos? Daar moet je wel iets heel naars voor doen, wil je mij boos krijgen. Nu, het is mevrouw Karla gelukt mij flink boos te krijgen!
Schelden en vloeken zal ik niet snel doen, het heeft zo weinig nut. Maar van binnen kook ik, ik zou graag mevrouw Karla in een rolstoel zetten voor een maandje of wat, heel de dag voor de tv of voor het raam, geen uitjes of vakanties voor haar met een vrijwilligster. Dat verdient ze immers niet. Zij heeft er zelf voor gekozen een wet na te leven die totaal nergens op slaat. De gehandicapten kiezen niet zelf voor hun handicap, maar gelukkig vaak nog wel voor hun eigen pleziertjes. Zo ben ik al een poosje vrijwilligster van Andrew, een jongen die werkelijk niets zelf kan, zelfs praten en eten niet. Gebonden in zijn stoel brengt hij de dagen door. Veelal voor de TV, gelukkig mag ik hem een stukje van de wereld buiten zijn woonplek laten zien, ruiken en horen.

Vorig jaar was ik dus in overtreding besef ik nu, ik heb hem namelijk naar zijn vakantie adres gebracht. Iets wat voor mij een zeer leuke ervaring was, want de lach op zijn gezicht toen we door de bossen reden is onbeschrijflijk mooi. En mocht hij weer op vakantie willen zou ik hem maar wat graag weer rijden, maar dat mag niet van mevrouw Karla. Een boete van maar liefst € 20.000 hangt er boven mijn hoofd als ik het wel doe.
Gaat zij het vervoer door beroepsmensen bekostigen dan? Nee vast niet. En voor de gehandicapte mens is een vakantie zelf al veel duurder dan voor de valide mens.

Heeft zij wel eens nagedacht over hoe het is om gehandicapt te zijn, afhankelijk van een vrijwilliger die leuke dingen doet met haar. Iemand waarmee je een vertrouwensband opbouwt, het is fijn als die persoon haar brengt naar de plek waar zij vakantie gaat houden.
Als een valide kind op (school)kamp gaat, is het heel normaal dat het gebracht wordt door een van de ouders, iemand waarmee het kind vertrouwt is.
Wat is er dan anders aan een gehandicapte die voor een weekje vakantie weg gaat?

Dan vraag ik me af hoe dat moet met mensen die een gehandicapt kind in huis hebben en daarmee op vakantie willen. Moeten zij het kind laten vervoeren door een beroepschauffeur of mag het kind dan wel zelf met hen mee?
Ook vraag ik me af welke malloot ooit zo’n wet heeft verzonnen. Vast niet iemand die gehandicapt is.
Mocht ik Andrew dit jaar weer naar zijn vakantie adres mogen brengen, zal ik toch geen nee zeggen. Laten ze mij dan maar een taakstraf geven, zelfs dat heb ik er voor over.
Naar die € 20.000 kunnen ze fluiten want van een kale kip valt niet te plukken.