Plastiche chrurgie

Bijna elke T.V.zender heeft op het moment wel een programma, dat gaat over schoonheidsoperaties. We worden overspoeld door borsten,buiken en billen, figuurlijk gesproken dan. Ook nu, tijdens het zappen, kwam ik weer zo’n programma tegen. Bij het kijken ernaar, viel mijn mond open van totale verbijstering. Bij mij kon mijn mond nog openvallen, bij de mevrouw, die in beeld was niet meer. Haar gezicht was iets teveel onderhanden genomen. Haar mond kon nog maar een klein stukje open, wat ook weer zo zijn voordelen
heeft, ze hoeft nooit meer naar de tandarts, want van enige gebitscontrôle kan geen sprake zijn. Lachrimpels hoeft zij ook niet meer weg te laten halen, want lachen is voortaan onmogelijk. Als ik naar die programma’s kijk, begrijp ik niet, dat mensen nog de moed hebben zich te laten behandelen. Navels, die niet meer in het midden zitten, borsten, die eruit zien als ballonnen, die door een overijverige beeldhouwer tegen het lichaam zijn gekwakt en die nu een eigen
leven lijken te leiden. Om nog maar te zwijgen van het “vetafzuigen”, een onsmakelijk gezicht, het lijkt wel een proefboring naar aardolie. De mensen vergeten echter, dat de binnenboel ook slijtage gaat vertonen, naarmate je ouder wordt. Wat heb je aan een hoofd, dat er twintig jaar jonger uitziet, als je hart plotseling zegt:genoeg!. Maar misschien kunnen de artsen in de toekomst ook wel levers, nieren, longen en harten liften. Dan kun je je auto naar de garage brengen voor een grote beurt en zelf meteen even door naar de kliniek. Hoewel, met de lange wachtlijsten van tegenwoordig wordt dat ook wachten tot je een ons weegt, afijn, dat scheelt weer een behandeling.