‘Meer doen is meer verdienen’, zo luidt de slagzin van de ING Bank bij het nieuwe product dat zij aanbiedt. Hoe meer bankzaken je bij de bank onderbrengt, hoe meer voordeel de bank je geeft: het Plus Programma. ‘De ING Bank gaat u als eerste bank echt belonen’ vertelt de begeleidende tekst. Dit initiatief zou volledig aan mij voorbijgegaan zijn, ware het niet dat ik de bijbehorende tv-commercial zag. Een man en een vrouw zitten aan het bureau van de bankadviseur van ING. Tussen hen in zit iemand die de personificatie van hun geld voorstelt. Waarde 100. Als ze eenmaal de zaken met de adviseur rond hebben, en dus meedoen in het Plus Programma, geeft de adviseur het sein aan het geld dat het zich om mag gaan kleden. Het geld verdwijnt in een kleedhokje, iedereen is in spannende afwachting en dan gaat het gordijn weer open. Waarde is nu ineens 200 geworden. Iedereen blij inclusief het geld zelf. Gezellig met zijn drieën over straat en dan andere mensen, wiens geld – eveneens een personificatie – nog de waarde 100 heeft, enigszins lacherig passeren. Die eigenaren zien de mensen met het geld met de waarde 200 en kijken meteen stomverbaasd hun eigen geld aan. Waarom heeft hun geld niet de waarde 200? Aan de blik van het geld te zien weet die het zelf ook niet om zich vervolgens plaatsvervangend te schamen. Raad eens wat deze mensen moeten doen? Juist. Einde commercial.

Iets in de commercial schiet me meteen het verkeerde keelsgat in: de personificatie van geld. Dat beeld deugt van geen kant. Geld is niets meer of minder dan een middel om de dingen te kunnen doen die noodzakelijk zijn. En, als er daarna nog wat overblijft, de dingen te kunnen doen die we leuk vinden en op enigerlei wijze iets aan ons leven toevoegen. Geld kan toch nooit zoiets als een persoonlijkheid in ons leven zijn?

Over hoe raar het is met geld weet ING Bank zelf als geen ander. De nettowinst van de bank is over het eerste kwartaal van 2005 gestegen tot 1,9 miljard euro zo maakte zij bekend. In een adem door maakte zij ook meteen maar bekend dat er duizend banen verloren zullen gaan bij verzekeringsdochter Nationale Nederlanden. De meeste door middel van gedwongen ontslag. Dat is op zijn zachtst gezegd een verbazingwekkend beeld. Er wordt 75 miljoen euro voor vertrekregelingen uitgetrokken. Een simpel rekensommetje leert dat de bank haar medewerkers dus écht gaat belonen. Vraag blijft of die duizend medewerkers dat per saldo ook als een plus van dit ontslagprogramma zullen ervaren.

Als slotsom rest slechts wat het bewuste spotje van ING ons onbewust leert. En dat is dat, ongeacht wat je van geld mag vinden en hoeveel of hoe weinig je er ook van hebt, het in ieder geval nog steeds zo is dat het voornamelijk tussen mensen in staat. Zelden zag ik zo’n maatschappelijk verantwoorde reclameboodschap van een bank. Daar kan zelfs de Triodos Bank nog jaloers op zijn. Ze zullen daar wel hopen dat de voor deze ING-commercial verantwoordelijke marketingmedewerker ook ontslagen zal worden.


16 reacties

Ma3anne · 21 mei 2005 op 08:22

Nog gekker, ik kwam laatst zo’n menselijk biljet van 100 op straat tegen tijdens de heropening van het plaatselijke ING-filiaal. Heb nog gevraagd of ik hem kon inwisselen tegen een briefje van 200, maar mooi niet.

Kritische kanttekening: er zit een aantal kleine slippertjes in deze column.
bijv. ‘de mensen, wiens’ is ‘de mensen, wier’, om maar wat te noemen. De rest moeten de anderen maar opzoeken. Wil niet de gebeten juf puntmuts worden hier.:-P

viking · 21 mei 2005 op 09:33

Zeg eens, taalkundige puntmuts, je bent snel vervangen door een modieus capje hoor… 😛

Mosje · 21 mei 2005 op 13:03

Helemaal mee eens Viking. Is die Ma3 niet ongeveer 50? Als we haar nou eens inwisselen voor twee van 25?
😛

Met de liefde verder alles goed Raindog?
😉

Eddy Kielema · 21 mei 2005 op 13:09

Banken moet je altijd wantrouwen en dus ook hun commercials. Het treurige is dat je niet zonder ze kunt, tenzij je je geld in een ouwe sok op zolder wilt bewaren natuurlijk… Die zogenaamd lollige commercials van banken en verzekeringsmaatschappijen zijn mij sowieso een doorn in het oog. Medewerkers van banken en verzekeringsmaatschappijen zijn altijd strontchagrijnig en heb ik nog nooit op een vorm van humor kunnen betrappen. Dus laat ze dan ook niet proberen om grappig te zijn. Dat kan alleen maar verkeerd uitpakken, zoals in de ING-spot. Dat ben ik helemaal met je eens, Raindog!

Louise · 21 mei 2005 op 13:58

Of het nou komt omdat ik een godsgruwelijke hekel heb aan het beschreven reclamespotje of dat ik gewoon verwend ben met jouw sfeercolumns. Ik weet het niet, maar met dit stukje heb ik niet zoveel. Doe mij maar die stukjes met sfeer, die lees ik veel liever 😉

Ma3anne · 21 mei 2005 op 15:11

Foutje Mosje: dat moeten er twee van 27 zijn dan. 😀

Wright · 21 mei 2005 op 15:41

[quote]Zeg eens, taalkundige puntmuts, je bent snel vervangen door een modieus capje hoor… [/quote]
Bedoel je daar een burcapje mee, Viking? 😉

Ma3, kan ik bij jou ook zo’n eeuwige jeugddrankje bestellen, dondert niet wat het kost.

Ik vond het zeker geen slechte column maar ben het met Louise eens.
Doe mij maar zo’n onvervalste, vrouwvriendelijke Raindog column!

KingArthur · 21 mei 2005 op 16:53

En weer een heel mooie gedachtengang, goed gedaan.

Om Ma3 niet alleen te laten in haar kritiek, jammer vind ik wel dat je zo uitgebreid ingaat op de reclamespot. Jaha, die ken ik wel! (Net zo irritant als die ABN-AMRO commercials overigens)
En dan kom je op het einde ineens met Triodos Bank. Pardon? Die ken ik niet, daar zou ik dan wat meer over willen horen.

In ieder geval was dit weer een welkome afleiding in de taak die ik mezelf heb opgelegd.

KawaSutra · 21 mei 2005 op 16:59

[quote]dat, ongeacht wat je van geld mag vinden en hoeveel of hoe weinig je er ook van hebt, het in ieder geval nog steeds zo is dat het voornamelijk tussen mensen in staat. [/quote]

Een waar woord Raindog.

[quote]Zelden zag ik zo’n maatschappelijk verantwoorde reclameboodschap van een bank.[/quote]

Zal wel ironisch bedoeld zijn, maar ik begon toch even te twijfelen……
🙂

champagne · 21 mei 2005 op 17:54

Ook ik heb duidelijke voorkeur voor de sfeer stukjes Raindog, hoewel ik deze zeker niet slecht vind.

Raindog · 21 mei 2005 op 18:11

Volgende keer dan maar weer op de bank in plaats van over de bank? 😉

Ik geef toe; ik was achteraf zelf ook niet laaiend enthousiast over het eindresultaat. Maar ja, dan is het laat, hebben die twee glazen whisky hun effect, wil je naar bed enzovoorts en bewaren voor een dag later doe ik vrijwel nooit. Wat Kawasutra als eerste citeert, dat was waar het me eigenlijk om te doen was en ik vond het deze keer nogal een K-klusje om daar bij uit te komen.

En over sfeer, ik vind de sfeer hier de laatste tijd nogal kritisch….. (grinn)

Thanks allen!

Kees Schilder · 21 mei 2005 op 21:43

Sfeer of niet, column naar mijn hart.Dat begrijp je.

Dees · 24 mei 2005 op 10:29

Met je boodschap ben ik het meer dan eens…

Als je nou je irritatie net zo uit je tenen gaat beschrijven als …euh… overige zaken waar je over schrijft, ben ik benieuwd wat voor maatschappijkritische stukjes van jouw hand ons nog te wachten staan.

Die zie ik hier soms toch wat weinig, best jammer eigenlijk. Daar leent een column zich juist zo goed voor. Maar goed, ik dwaal af. Dusss… Goede column Raindog.

Raindog · 24 mei 2005 op 17:41

Beste Dees, dat is een mooie uitdaging die je me daar voorschotelt. Een uitdaging die ik niet alleen graag aanneem, maar mezelf gedeeltelijk ook al ten doel gesteld had zelfs.

Als je het over sfeer hebt – wat hier even ter sprake kwam – dan lukt dat me ‘redelijk makkelijk’, gevoelsmens die ik in wezen ben. Verbreding van het repertoire naar maatschappelijke thema’s, al dan niet kritisch, vind ik best nog een moeilijke(!) opgave. Het is nog niet naturel zeg maar en dat zie je dan ook meteen. Zoveel blijkt ook wel uit de reacties die ik op deze column mocht ontvangen. Toch zal ik me de moeite getroosten omdat ik het in feite nogal met je eens ben waar jij stelt dat je vindt dat er wat weinig maatschappijkritische stukjes op deze site gepubliceerd worden.

Ik neem de handschoen met andere woorden op, maar gun me wat tijd om het me enigszins eigen te maken. Tot die tijd hoop ik ook weer de nodige voorbeelden daarvan van jouw hand te lezen, met of zonder handschoen.

Dees · 25 mei 2005 op 09:13

Ik dacht al, waar is die want van mij gebleven? Maar jij hebt hem 😀

Ik ben benieuwd naar je toekomstige pennenvruchten. En gevoelsmens zijn kun je volgens mij ook vertalen naar bredere kwesties dan enkel je persoonlijke leven?

We’ll see and read.

Grtz,

Dees

Raindog · 25 mei 2005 op 13:43

Dees,

You’ll see it, read it and weep….

😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder