Porno op het eerste gezicht

Probleem: hoest.
Oplossing: strepsils.
Probleem: koppijn.
Oplossing: ibuprofen.
Probleem: griep.
Oplossing: oscillococcinum.
Probleem: trek.
Oplossing: soep. ( cup-a-soup welteverstaan)
Probleem: verveling.
Oplossing: een redelijk onbekend persoon dat ik laatst heb mogen ontmoeten. Ik zit nu al ruim twee uur met knallende pijn in mijn hoofd te gapen en te zuchten voor het beeldscherm van mijn computer in de hoop een paar woorden op papier te kunnen zetten om mezelf zo toch het gevoel te geven dat deze dag niet geheel nutteloos zou zijn geweest. Ik kan dat niet, dat niets doen. Okee, het is leuk voor een uurtje of 3, misschien 4, maar zeker na 5 uur non-stop verveling, gaat het vervelen ook al vervelen.
Het ergste punt is, ik kan nergens heen. Ik ben namelijk gezegend met griep en omdat ik er de afgelopen jaren niet van heb kunnen genieten krijg ik het nu met terugwerkende kracht.
Ik voel me echt verrot.

Porno. Porno met 65plussers, Porno met lesbo’s, Porno met speeltjes, softe Porno, harde Porno, Porno met smaak en zonder smaak. Porno is er voor iedereen en iedereen is voor Porno. Nu ik negen keer Porno binnen twee zinnen heb geschreven zie ik ineens dat het woord Porno best wel eens Italiaans van oorsprong zou kunnen zijn. Bijvoorbeeld:
“Tagliatella d’Porno”.

Ik ben nooit echt een die-hard fan van Porno geweest en zal het waarschijnlijk ook nooit worden. Ik moet eerder lachen om Porno dan dat het de stemming voor een feestelijke nacht kan creeëren. Niet dat ik een gevoelloos stuk mens ben dat geen erectie kan krijgen bij het zien van mooie vrouwen in actie, want eerlijk is eerlijk, dat lukt me nog wel. Maar zodra de tent in m’n broek is gezet na de eerste beelden, wordt deze tent ook zo weer afgebroken door het terugkeren in de realiteit. Ik kan niks overeind houden voor iets dat “out-of-my-league” is.

Ik zit nu in het vierde uur van de “griep-en-vervelings-marteling” en begin me nu ook te irriteren aan het feit dat ik al 5 dagen lang aan het denken ben aan iemand die in principe nog redelijk onbekend voor me is. Maar goed, cliché gezien: Het voelt alsof we elkaar al langer kennen…

Wat zou dat toch zijn? Want zoals je het op de cliché manier zegt, zeg je het wel goed, want zo voelt het ook echt. De hele “klik” tussen jou en die ander kan echt lijken op een band die je hebt met iemand die je al jaren ken, of lijkt het maar zo en probeer je jezelf dat voor te spiegelen zodat je sneller gelukkig bent met diegene? Nog zoiets: liefde op het eerste gezicht. Ik persoonlijk geloof er in. Op de één of andere stomme manier heb ik zelfs ook meegemaakt en ondanks dat je diegene dan pas voor het eerst ziet, heb je het idee dat je diegene al langer kent. Kortom: We doen alsof het liefde op het eerste gezicht is, maar tegelijkertijd ook alsof we elkaar al jaren kennen.

Weet je wat nou het stomste is? Ik weet mezelf geen houding aan te geven. Ik bedoel, het is niet zo dat ik niet weet hoe ik moet gaan zitten of staan, maar ik heb geen idee welke “stappen” nu goed zouden zijn.
Dit moet ik even uitleggen.
Dit zou ik even moeten uitleggen, maar terwijl ik bedenk dat ik het eigenlijk uit zou moeten leggen, bedenk ik me ook dat het niet echt uit te leggen is.
Hier kom ik nog op terug.

Het is niet dat ik met “out-of-my-league” bedoel dat ik geen mooie vrouwen kan krijgen, maar ik doelde meer op het feit dat ik bij het zien van zo’n hoogstandje als Porno zelf niet aan de bak kom zeg maar. Ik ben meer een speler dan toeschouwer en dus is doen in plaats van kijken mijn sterkste punt. Het is net als toen ik 14 was. Ik zat op voetbal, maar kon een tijdje niet meespelen omdat ik thuis aan mijn bed zat vastgeplakt dankzij een blessure. Het enige wat ik thuis deed buiten het slapen en eten om, was spelen op de playstation en dan voornamelijk Fifa. ( Wat vroeger de game god van de voetbalspellen was en nu is weggevaagd door Pro Evolution Soccer…Nee, ik ben geen gamefreak, ergens diep van binnen een beetje…) Door mijn blessure zat ik dus 24/7 achter het lelijke maar toch verslavende voetbal spelletje en wat mij, buiten het verliezen om, het meest irriteerde, was dat ik niet zelf kon voetballen.
Snap-é-vous? Het is dus de onmacht van het zien dat twee mensen de lekkerste, leukste, fijnste en mooiste sport/hobby a.k.a. seks uitoefenen en ik maar in mijn handen moet wrijven om het mezelf naar de zin te gaan maken. Dat kan ik dus gewoon niet. ja, Ja, JA ik heb het!

Sorry, maar ineens schoot me te binnen hoe ik het ongeveer moest uitleggen.
Komptie:

Het is niet de angst om op mijn bek te gaan.
Het is niet omdat ik verlegen ben.
Het is niet omdat ik jonger ben. ( Alsof dat überhaupt wat uit zou maken…)
Het is ook niet zo dat ik mezelf niet goed genoeg vind en daardoor alles en iedereen “out-of-my-league” ( in de echte zin van het woord) vind.
Het is gewoon de ontwetendheid. Ik kan geen gedachtens lezen ( jammer genoeg…) en al kan ik wel ongeveer inschatten hoe of wat iemand van me denkt naar aanleiding van non verbale communicatie, maar het geeft me geen zekerheid. Nu is het zo dat ik normaliter geen fock om iemand zijn mening geef, maar in sommige gevallen hoop ik op meer dan dat ik kan zien. Dit kan dus alleen maar gerust gesteld worden door een duidelijke bevestiging als zijnde duidelijk woorden die het alom bekende antwoord bevatten.
Dan nu waarom ik dus in deze situatie niet weet welke “stappen” ik moet nemen:

Ik ben met m’n hoofd op een andere plek dan m’n gedachte en m’n hoop is hoger dan m’n verwachtingen, wat mij dus verward. Doordat ik verward raak, raak ik in een soort debat met mezelf over hoe ik mezelf én de situatie moet overzien en aanpakken. Door die innerlijke tweestrijd, plus de griep, plus een vreemd gevoel, geeft m’n actieve hersenhelft het op en laat me aan het lot over. Alsof ik voor de eerste keer via via aan iemand vraag of diegene met me wil wandelen, zodat we daarna verkering hebben…

Maar: first things first…
Even m’n temperatuur opmeten…