Ik praat nu vanuit een meisje die 23 is en een depressie, angststoornis, paniekaanvallen en vroeger enorm is gepest. Dit betekent natuurlijk niet dat het voor iedereen hetzelfde is, tenslotte is ieder mens uniek. Maar wat ik merk is dat bij veel onderwerpen in deze maatschappij het gewoon nodig is om te praten. Vooral bij problemen en dan heb ik het niet perse over de problemen die afspelen in iemand hun hoofd. Maar bijvoorbeeld inderdaad als je gepest wordt/bent of wanneer je een rot dag hebt gehad op je werk.
Ik zal mezelf als voorbeeld pakken. Vanochtend zou mijn therapie beginnen bij het bedrijf Emergis. Nu zit ik midden in een scheiding, heb een nieuwe liefde en ga samen wonen (waar ik trouwens ontzettend gelukkig mee ben, ik had te maken met huiselijk geweld), ik heb een depressie, ptts, angststoornissen, paniekaanvallen en mijn vriend moet 31 medicijnen slikken in de avond voor het slapen om alleen al maar te kunnen leven.
Nu zie jezelf we hebben allemaal proberen. Het verste kom je wanneer je erover gaat praten en dat is eng. Ik spreek uit ervaring, want vanochtend was mijn vriend ineens ziek dat ik gigantische paniekaanval in de auto kreeg toen ik mijn medicatielijst op ging halen en daarna naar Emergis toe zou gaan. Dit was puur een geval van ik wist niet meer waar ik het over wou hebben, ik had het bloedheet zweette helemaal, moest huilen omdat ik er niet voor mijn vriend kon zijn, ik kon nauwelijks autorijden omdat mijn handen zo beefde. Ik had een totale black-out maar omdat er binnenkort weer een afspraak staat is het geen probleem en vonden ze het niet erg. Ze hadden liever dat ik dan niet alleen zou rijden, dan dat ik zou gaan rijden en een ongeluk zou kunnen veroorzaken.
Nu is dit een zeer en pijnlijk schaam moment geweest en ik vertel het in vertrouwen. Wetende dat ik niet de enige ben en dat ik wil aanpakken dat je er niet voor hoeft te schamen als je een probleem of een kleine hobbel in je levensweg hebt. Die hebben we allemaal en door erover te praten kunnen we elkaar allemaal een beetje helpen. Ik zeg niet dat het altijd zal helpen, maar misschien als het meerdere personen zijn die zichzelf ook openstellen dan is het minder eng en weet je dat niet de enige bent.
Niemand op deze wereld hoort er alleen voor te staan. En daar kunnen we allemaal een steentje aan bijdragen als is het maar dat je af en toe eens aan iemand vraagt hoe het gaat, of iemand een appje stuurt met hey hoe gaat het.
Waarom schamen mensen zich voor problemen?

Schaamte voor problemen heeft met een heleboel oorzaken te maken. Je kan je er bijvoorbeeld voor schamen dat je niet durft te vertellen dat je een vier voor engels had op school. Het hoeft maar iets heel kleins te zijn en toch kan je je er enorm voor schamen. En dat is totaal niet erg. Heel veel Nederlanders hebben hier last van.
Schaamte is een goed gevoel hoe raar het ook klinkt in de oren van de mens. Maar het is een emotie, en emoties tonen is voor mensen heel lastig. Terwijl juist voor andere mensen weer wat makkelijker gaat en andere mensen zijn er een natuur talent in.
Ik schaam me bijvoorbeeld ook voor de dingen die heb ik en nu afspelen in mijn leven. Maar ik geef het niet op. Want ik praat er heel veel over met mijn vriend, en straks ook bij Emergis die erin gespecialiseerd zijn.
Het zijn professionals dus wil je er niet over praten met mensen die je kent of familie van je, kun je altijd nog professionele hulp zoeken. En daarvoor hoef je je totaal niet te schamen, het is juist dapper dat je die stap durft te nemen. Om jezelf open te stellen voor de problemen die je hebt en je ook open durft te stellen voor het feit dat die mensen jou kunnen helpen.
Praten hoeft niet altijd slecht te zijn en had kan ook over goede dingen zijn!
Praten met mensen hoeft dan ook niet altijd voer problemen te gaan. Er zijn ook goede dingen waarvoor je je eigen kunt schamen en daar is niets mis mee. Laat je dat absoluut niet wijs maken.
Ook voor goede dingen kun je je eigen schamen, bijvoorbeeld wanneer jij een goed cijfer hebt gehaald voor een examen en je beste vriendin een herexamen moet doen. Voor jou is het een moment en een goed ding, maar voor je vriendin op dat moment niet. Dan kun je je ervoor schamen dat jij het goed hebt gedaan, of je kunt trots op jezelf zijn en je vriendin troosten en haar erbij helpen met leren bijvoorbeeld zodat ze het herexamen wel haalt.

Hoe dan ook is Praten op deze wereld 1 van de belangrijkste dingen die er is namelijk omdat het ook wel Communicatie wordt genoemd. Want je praat niet elke dag over je problemen. Maar mensen praten de hele dag door. Op het werk, in ziekenhuizen, op militaire basissen en noem het maar op. Dag in dag uit communiceer je met mensen en daarom is praten ook wanneer het wat minder gaat juist goed.

Categorieën: Hokusai bon

Schrijversmeisje

Een 23 jarige vrouw geboren op twee kerstdag in 1996. Ik ben een emotioneel persoon en leef enorm met mensen mee. Soms wel eens te veel, maar ik ben nog jong, en je bent nooit te oud om te leren. ik hoop hier mooie columns op te zetten over mijn eigen leven maar ook over ander onderwerpen.

3 reacties

Nummer 22 · 26 januari 2020 op 18:02

Juist wat je schreef is geheel anders dan praten. Een diepe blik dat je geeft in het diepste van jouw geest. Praten is wat anders dan spreken. Wat jou bezighoudt, spreek je in dit verhaal uit. en ontroert mij.

Arta · 28 januari 2020 op 23:12

Allereerst: Welkom, Schrijversneisje!
Wat goed dat jij dit allemaal opschrijft!

Een paar schrijftijd:
-Schrijf cijfers in teksten zoveel mogelijk uit.
-Lees je teksten nog even na. ‘ Problemen’ werd door de aotocorrectie vervangen door ‘proberen’, bijv. Dat leest minder vloeiend en dat is zonde van jouw tekst…

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Mien · 29 januari 2020 op 23:02

Waar ik aan denk?
Uiten, praten, schrijven, dichten … gerijmd en ongerijmd … is niet alleen nodig. Het zijn levensbehoeften. Primaire en secundaire. Ze helpen je verder. Zijn een klankbord voor hart en ziel. Manifesteren emoties. Geven grond. Blijven doen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder