Hebt u wel eens het verlangen om te jagen? Om u verdekt op te stellen, spiedend naar een nietsvermoedende prooi? Gewoon, voor de kick. Nee? Echt niet?

Verplaatst u zich dan eens in een kat. In de tuin onder een dikke groene struik spiedend rondkijkend naar een nietsvermoedende merel. Zich verdekt opstellend tussen de ruisende blaadjes, tot het uiterste geconcentreerd, quasi-nonchalant een pootje likkend, zacht trillende snorharen van ingehouden spanning. Vol verlangen om die fladderende veertjes tussen zijn pootjes te voelen. En dan op het juiste moment de sprong…! Het geeft een korte rush. Triomf! Hebbes! En dan…zakt de spanning weg. De prooi kan wel weer gaan. Het was lekker maar de voorbereiding van de vangst eigenlijk toch lekkerder. Voelt u het?

Het is een drukke zaterdagmiddag bij een grote winkelketen in een stad ergens in Nederland. Klanten scharrelen rond tussen de vele rekken en graaien in de bakken met de aanbiedingen. Het is chaos tussen de vele schappen met shirtjes, broeken, sieraden en sjaaltjes. Het is als een tuin vol felgekleurde bloemen en besjes, klaar om geplukt te worden. De winkelmedewerkers, nauwelijks meerderjarig, staan verspreid door de ruimte en kijken spiedend rond. Leggen hier en daar quasi-nonchalant wat kledingstukken recht. Ondertussen de nietsvermoedende graaiende massa scherp in de gaten houdend.

Dan verandert er plots iets in hun lichaamshouding. Een opgewonden spanning verspreidt zich. Er wordt naar elkaar geseind. Het is duidelijk de bedoeling om dit onopvallend te doen maar daarin slagen ze niet helemaal. Twee medewerkers stellen zich op achter een rek met kleding. Hun blik strak gericht op iets dat zich een stukje verderop bevindt. Er straalt spanning van hun lichaam dat gereed is om in actie te komen. Het lijkt de vrouw die een klein lichtblauw shirtje in haar tas lijkt te willen stoppen geheel te ontgaan. Twee andere medewerkers spoeden zich naar de uitgang van de winkel, klaar om zo nodig de enige uitweg te versperren. Ze werpen elkaar opgewonden lachjes toe. ‘Spannend hè’, fluisteren ze naar elkaar. De sfeer tussen de winkelmedewerkers laat zich nog het beste vergelijken met die van een schoolreisje. Een opgewonden, haast blije spanning. Van verontwaardiging over het misdrijf dat staat te gebeuren is niets te merken. Wel van teleurstelling als het shirtje uiteindelijk niet in de tas van de vrouw blijkt te verdwijnen maar bij de kassa keurig door haar wordt afgerekend. De vrouw wandelt ongemoeid de winkel uit. De winkelmedewerkers gaan weer over tot hun oorspronkelijke taak. Ondertussen spiedend rondkijkend en quasi-nonchalant kledingstukken herschikkend.

Héél misschien zal zich die middag nog een nieuwe prooi aandienen…Ze zijn er klaar voor.

Categorieën: Maatschappij

5 reacties

Meralixe · 15 november 2013 op 13:59

Mooi beeldend geschreven, dat wel maar ik heb wat moeite met de vergelijking. Een winkeldief als prooi van de jonge winkelbedienden?
Ergens was het misschien beter geweest de winkeldief te laten fungeren als jager met het begeerde kledingstuk als prooi. En, slagen in het opzet. :rotfl:

Nachtzuster · 15 november 2013 op 18:48

Ik ben het eens met Meralixe. Leuk idee, prima geschreven, maar andersom had het spannender geweest, denk ik.

Mien · 16 november 2013 op 00:09

Ik vind het leuk gevonden. De spanning goed opgebouwd. Ik had alleen het slachtoffer, de dief gevoerd aan de [b][url=http://images0.tcdn.nl/binnenland/article21164480.ece/BINARY/q/ZalandoNieuw.jpg]Zalandoman[/url][/b]. Dat zal haar of hem leren! 🙂 🙂 🙂

Libelle · 16 november 2013 op 08:52

Prachtig verteld. Goed gedoseerde opbouwende spanning.

arta · 16 november 2013 op 12:17

Ik vind dit écht goed geschreven.

Verbeterpuntjes zouden kunnen zijn: Minder vaak drie puntjes… En misschien het bij één onderwerp houden, maar dat doet niets af aan het feit dat dit, wat mij betreft, uitstekend geschreven is.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder