Hoewel ik zelf niet geabonneerd ben op uw dagblad waarvan de koppen mij schreeuwerig wakker maken en de foto’s levensgroot zijn, wil ik u toch verzoeken onderstaand stuk in uw zaterdagkrant te plaatsen. Als het kan op de voorpagina. Ik hoop daarmee een flink publiek te bereiken voor mijn dringende oproep.
met vriendelijke groet,
Pally

Lezers van deze krant,

U drinkt allen vast weleens een kopje koffie in een horecagelegenheid. En meestal ligt er naast dat kopje een suikerzakje of een klontje, maar daar gaat het hier niet over. Nee, over wat daar meestal nog meer op dat schoteltje ligt, daar gaat het hier over: namelijk een minuscuul langwerpig cellofaanpakje. De bedoeling is dat je dat pakje open maakt. Ook vaak geprobeerd?
Nou, dan weet u : het is helemaal niet open te krijgen. Dat is wat mij en ik denk ook u, lezer, mateloos irriteert.

Het gaat altijd zo:
Ik maak eerst met mijn vingers een soort scheurbeweging in twee tegengestelde richtingen. Er gebeurt helemaal niks.
Vervolgens probeer het opnieuw maar dan wat wilder. Het enige resultaat is dat ik door het cellofaan heen voel dat het stukjes zijn geworden, maar die verdomde verpakking blijft hermetisch gesloten.
Vervolgens gebruik ik mijn tanden. Grrr … Als een hongerig roofdier draai ik de koekjesprooi heen en weer tussen mijn onder- en boventanden, waarbij mijn jackets dreigen mee te gaan bewegen. Waarschijnlijk grom ik daarbij ook, maar daar let ik niet op. Al wordt er soms wel mijn kant op gekeken.

Mijn koffie staat intussen helemaal koud te worden, maar ik geef niet op, ik ben een echte diehard als het er op aan komt. Ah, ik zie een lipje uitsteken opzij aan de verpakking. Ik trek er aan. De verkruimelde inhoud van het minkukelkoekje valt op de grond. Uit nijd stamp ik het met mijn schoen helemaal de grond in.

Daarom mijn dringende oproep aan alle lezers: Geef dat verpakte scharminkeltje meteen terug en eis met een streng gezicht een bloot koekje uit een doodgewone koektrommel.
Dank u

Pally van der Collum


pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

18 reacties

Mien · 8 oktober 2014 op 07:21

Ja, ja, de Mariakoekjes terug zonder cellofaan. Met een ontsmettend zakdoekje in plastic want je weet niet wie er allemaal in de koekjestrommel graait. Als je niet oppast heb je zo de keuringsdienst van normen en waren weer over de vloer.
Een woedende pally, het is even wennen. Maar de column beklijft, alleen al vanwege de koekjesprooi. :yes:
P.s. Ik lees een ‘ikje’ te weinig. Ik denk vergeten. 😉

Meralixe · 8 oktober 2014 op 09:38

Wat ook leuk is is dat het niet denkbeeldig is dat het spul dan toch plots begint te scheuren en dat je met je plots wegvliegende hand je kopje koffie een draai om de oren geeft.
“Uit nijd stamp ik het met mijn schoen helemaal de grond in.”
Dat zal dan wel in de veronderstelling zijn dat U zich op een buitenterras bevind hoop ik. :laugh:

Tot nu toe de beste column uit deze reeks?

Dees · 8 oktober 2014 op 09:39

Leuk gedaan mevrouw vd Collum!

trawant · 8 oktober 2014 op 11:12

Beste Mevrouw van de Collum,

Mijn oog viel op de door u ingezonden brief in de Chocoladekopletterkrant van woensdag jl. Als producent van door de horeca gratis bijgeleverde
koffiesnacks meen ik enkele kanttekeningen bij uw klacht te moeten plaatsen. Wij van Koffiekaatje doen ons uiterste best om het assortiment koekjes zo dicht mogelijk bij de consument te brengen.
Zo staat een testpannel van Poolse dames dagelijks klaar om smaak, knapperigheid en bevredigend mondgevoel van oa. de Speculoosjes, de Mini Knappertjes en de Lummels aan een strenge controle te onderwerpen.
Ook de klantvriendelijkheid van de verpakking komt hierbij aan de orde.
U beschrijft de moeite die u had met het openen van het langwerpige Lekkerbekstaafje. Wanneer u goed aan de rand van het koekje had gekeken was u vast en zeker het oranje lipje opgevallen waarmee u de bovenkant van deze versnapering eenvoudig open had kunnen ritsen.
Maar ja als u niet uit uw doppen kijkt dan kunnen wij als fabrikant nog zo ons best doen maar tegen onachtzaamheid is nu eenmaal geen kruid gewassen.
Bovendien wees blij dat u überhaupt een koekje bij de koffie krijgt. Het wordt u gratis door de horecaondernemer aangeboden, hij hoeft die extra service niet te verlenen en u kent het spreekwoord van het gegeven paard.
Rest mij nog op te merken dat het in elkaar stampen de consumptie van ons product niet ten goede komt.
Daar doen we het allemaal niet voor.

Met vriendelijke Groet,

J.Soetekauw
Product Sales Manager Koffiekaatje

pally · 8 oktober 2014 op 11:51

Ha, ha, ha , Trawant, geweldig!

arta · 8 oktober 2014 op 12:26

Echt heel beeldend geschreven!
Ik zie je gewoon zitten stuntelen, haha.
Leuke uitwerking van de uitdaging!

Zo grappig, hoe dit soort stukken vol humor, hun weerslag hebben op de reacties!

    pally · 8 oktober 2014 op 13:01

    Dank je, ik hoop dat de lezers van dit stukje nooit meer argeloos zo’n koekje kunnen eten zonder hier aan te denken … En ja, bij dit type columns zijn de reacties vaak leuker dan de column zelf.

evil-ine · 8 oktober 2014 op 12:54

Pittig en grappig :laugh:

g.van stipdonk · 8 oktober 2014 op 19:05

Inderdaad gruwelijk irritant, zo’n ingepakt koekje. Maar … zolang we ons hieraan nog kunnen ergeren, mogen we niet klagen.

Ferrara · 8 oktober 2014 op 23:08

Vandaag me gek geworsteld met zo’n onding. Helaas lees ik dit nu pas, als ik dat vanmorgen had geweten had ik waarschijnlijk met blijmoedigheid mijn tanden in het plastic gezet.
De praatjes van meneer Soetekauw nemen wij toch niet voor soete koek aan?
Eindelijk is mijn ergernis morgen aan de beurt, 5 dagen in de wacht gestaan … ergerlijk :-))

Nachtzuster · 8 oktober 2014 op 23:29

Wat leuk gedaan, pally! Zo herkenbaar, zo’n stukje koek wat je eigenlijk niet mag eten dus! Heel graag gelezen.

@trawant: :rotfl: :rotfl: :rotfl: Zo mogelijk nóg leuker!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder