Ik zat rustig te genieten van mijn uitzicht op de Middenweg (achter de geraniums), toen ik werd gestoord door het verschrikkelijke geluid dat mijn nieuwe huistelefoon maakt. Het was mijn “babbelslet” uit Hilversum. Uiteraard wist ik direct wat er aan de hand was. Immers, zij belt alleen als ze ruzie heeft met het figuur dat zij haar vriendje noemt. Verder mag ik de KPN sponsoren. Maar, daar hoor je mij niet over. Direct stak ze van wal. Ze vertelde wat een verschrikkelijke zeikerd haar vriendje wel niet is. Iets dat ik helaas moest beamen.
Ze had tegen hem gezegd dat ze bij haar moeder ging eten, en daarna vroeg naar bed. Dus, hij kon niet blijven “slapen”.
Maar wat wil het lot, haar vriendinnen wisten haar om te halen om toch uit te gaan. Hij was hierachter gekomen, en compleet door het lint gegaan. Hij is namelijk erg bezitterig, en vind het niet prettig als ze zonder hem uit gaat. Hij is dan ook van mening dat ze expres had gelogen hierover.
Nou ken ik haar een beetje, en moet ik helaas opmerken dat hij dit waarschijnlijk goed heeft ingeschat. (Maar, ik kan het mis hebben natuurlijk).
Dit deed mij eens nadenken over leugens binnen een relatie. En …. ik kwam tot een schokkende ontdekking.
Ook ik heb welleens gelogen binnen een relatie, en wees eerlijk, wie niet. Maar met je partner moet je alles kunnen bespreken toch?
Maar wij mensen gaan graag problemen uit de weg, en willen nogal eens de waarheid “verzachten”of verhullen of zelfs keihard liegen.
Maar zeg nu zelf, wat is erger? De leugen? Of het feit dat je de persoon, die voor jou de hele wereld is, niet de waarheid durft te vertellen.
In mijn ogen is de laatste erger. Immers, als je niet volkomen eerlijk kan zijn tegen je partner..
..is dan niet de hele relatie een leugen??
7 reacties
Clueless · 5 mei 2004 op 13:12
Goeie column. Ben het er alleen niet zo mee eens. Ik vind dat ieder mens recht heeft op wat privacy en privédingetjes. Soms heb je dat al door iets onbeduidends voor jezelf te houden en niet aan je partner te vertellen. Volgens mij zorgt dat ervoor dat je telkens weer iets nieuws kunt leren over je partner en dat houdt de spanning er nog een beetje in. En soms moet je de waarheid inderdaad wat inpakken om de ander niet te kwetsen… daar is niets mis mee, integendeel. Het is menseigen om emotioneel gevoelig te zijn en al helemaal als het je partner aangaat. Voor diegene stel je je namelijk extra kwetsbaar op. Dan moet daar ook rekening mee gehouden worden in de omgang met diegene.
Overigens pleit ik nu niet voor een relatie vol leugens en geheimen, want daar heb ik een hekel aan. Vind alleen dat je niet àlles hoeft te delen met je partner, zeker niet als diegene daar ongelukkiger van wordt.
Irma · 5 mei 2004 op 14:48
Goede overpeinzing!
Relaties zonder privé-dingetjes bestaan niet.
Vanuit dat vertrekpunt kan de relatie dus ook nooit een leugen zijn. Maar lastig is het soms wel om te moeten ‘schipperen’ om de ander die je zo goed kent, niet te kwetsen.
De grootste eis die ik mezelf stel, is dat ik een open en eerlijke relatie (zonder achterdeurtjes) met mezelf heb en dat kost al heel veel tijd.
Alleen al daardoor kan de relatie met de ander onder grote druk komen te staan, vooral omdat zo’n innerlijk gevecht nauwelijks te verwoorden is. Zo kweek ik nog meer het gevoel bij de ander dat ik niet helemaal open of eerlijk ben en dingen achterhoud.
*zucht* Wat is ‘volkomen eerlijk’ als woorden vaak te kort schieten?
Ma3anne · 5 mei 2004 op 18:03
Je mag inderdaad een stukje voor jezelf houden, vind ik. De leugen begint, waar het stemmetje van je ‘geweten’ je tot de orde roept. En als er dan iets gaat knagen in jezelf, dan zit je fout. Heel simpel. Tenzij je een gedeformeerd of geen geweten hebt, natuurlijk… dan wordt het ingewikkelder.
Maar naast een geweten is er ook tact en inlevingsvermogen nodig om met jouw gevoel van eerlijkheid om te gaan binnen een relatie. Een ander kwetsen om van je eigen knagende gevoel af te komen is ook niet eerlijk.
Het is soms hard werken, maar eerlijk duurt toch echt het langst. Dat is mijn volle overtuiging…
Ik heb het gevoel dat ik een portie huiswerk opkrijg vandaag met al die columns over eerlijkheid. Heerlijk om mijn gedachten zo dadelijk eens flink aan te scherpen over dit thema tijdens de huizenhoge afwas… 😀
Mosje · 5 mei 2004 op 19:00
Pfff, alweer een column over eerlijkheid, leugentjes etc. Epidemie of zo? 🙂
Ik weet het niet zeker beste Reveal, maar ik geloof dat jij nog helemaal niet los bent van jouw “babbelslet”.
“waar” of “niet waar”?
Dees · 5 mei 2004 op 19:23
Alles moeten bespreken in een relatie, wow, ik krijg het er acuut benauwd van 😮
En mij bekruipt ook het gevoel dat je die babbelslet het liefst door de telefoon in je armen zou willen trekken, maar ook dat je nu al bang bent dat ze net zo over jou zal praten als ze nu over haar vriendje spreekt.
De naam babbelslet zorgt in dat geval dat jullie bij voorbaat al quitte staan 😀 😉
Shitonya · 5 mei 2004 op 23:08
Neuh, omdat …
Een leugentje om bestwil moet kunnen vind ik. Je moet niet constant volkomen eerlijk zijn, zelfs niet in een relatie, anders gaat het evengoed mis.
Een voorbeeldje:
“schat, wie vind je knapper, mij of Jeniffer lopez?” Als je eerlijk moet zijn, zeg je het 2e, maar om je vriendin te vriend te houden zeg je toch maar haar.
Je vriend is naar de kapper geweest en is er reuze trots op en vind het toedeleda geweldig staan en hij vraagt wat je ervan vind. Wel als je eerlijk moet zijn, zou je zeggen dat z’n kapsel op een bloempot lijkt en het je niets zou verbazen al groeit er morgen een bos bloemen uit. Maar om je vriend blij te maken zeg je toch maar “hmm apart schat”
En zo zijn er nog wel 1000 en 1 voorbeelden.
Dus soms kun je nu eenmaal niet helemaal eerlijk zijn.
deZwarteRidder · 6 mei 2004 op 11:44
als een ieder zou zeggen wat ie van je denkt of wat hem aan je stoort…. Nou dan kan je wel inde schuur gaan kijken voor een stuk touw……
Nee laat een ieder in zijn waarde…zelfs als dat verhullen of een leugentje vereist.