Roken en schrijven op therapeutische basis

Een tijdje geleden kreeg ik een reactie op mijn rookcolumns. Een nieuwsgierige lezer vroeg zich af hoe schrijven in hemelsnaam therapeutisch kan werken en helpen bij het stoppen met roken. Hij vroeg mij hierover iets te schrijven. Wel bij deze het antwoord. Al is het maar om de nieuwsgierigheid te bevredigen en een tip van de rooksluier te lichten waarom mijn rookverhalen zo hardnekkig (… en gedateerd) blijven verschijnen. Columns en andere pennenstreken komen meestal tot stand met behulp van volle asbakken, gele vingers en rokerige luchten. Schrijven om te stoppen met roken lijkt daarmee een contradictio in terminis te zijn. Niets is minder waar. Toch is het mogelijk om deze twee activiteiten met elkaar te koppelen. Hoe gaat dit in zijn werk (en waarom noem ik het therapie)?

Wel, … bij elke gedachte aan een sigaret denk ik aan een letter uit het alfabet (Freud noemt dit sublimatie). Als ik voldoende letters heb gespaard begin ik met het vormen van woorden (creatieve processen worden in werking gezet volgens Jung). Na een tijdje met creatief bezig zijn kom ik uiteindelijk bij zinnen. Mijn zinnen hussel ik dan goed door elkaar om vervolgens uit de chaos orde te scheppen (de essentie van therapie volgens Dr. Spock). En zowaar, een rookverhaal is geboren. Kortom schrijven zorgt ervoor dat ik naar de sigaret grijp.

Ik weet, sommige mensen gaan een rondje lopen als de drang naar roken plots komt opzetten. Anderen vergrijpen zich aan trekdrop of soortgelijke placebo’s. Zij nemen de fles, of lezen zich suf in antirookboeken. Zijn lid van de fanclub Allen Carr, slikken zyban, plakken zich vol met pleisters of laten zich lek prikken met naalden.

Dit is allemaal niet besteed aan mij. Nee, deze jongen gebruikt inkt, typelint en toetsenbord wanneer zijn hersenen hem drijven tot waanzin en hem doen lonken naar rookartikelen. Ik lik pennen, kneed gummen, knaag potloden en peuter aan toetsen. En het helpt. Ik blijf af van de sigaretten en schrijf voor mijn lijf. Zo ook is deze column wederom een bijdrage aan mijn quit smoking.

Wat is nu de parallel tussen roken, schrijven en therapie? Degenen onder ons bekend met eender welke therapie ( bijvoorbeeld bloembollen planten, postzegels verzamelen, doosballen, heel veel bier drinken, horizontaal op de bank liggen etc…) weten dat de therapie die ze ondergingen, een wezenlijk onderdeel van hun leven is geworden. Het is diep doorgedrongen in hun zijn. Zo ook roken en schrijven.

Kans op recidivisme is zeer groot. Bij herhaling loopt het zijn en ons brein grote schade op. Dus dat moet voorkomen worden. Om het in herhaling vallen te voorkomen wordt wel eens gebruik gemaakt van homeopathie. Een beetje ruim vertaald wil dit zeggen dat de kwaal eerst even verergerd wordt om daarna tot het beste resultaat te komen. Vandaar dat mijn rookverhalen steeds weer een oplossing bieden. Ze zij toentertijd geschreven om van de sigaret af te blijven. Dat vergde veel inspanning. Nu hoef ik slechts mijn placebo’s los te laten op ColumnX zodra ik weer de smaak in mijn mond krijg… Het stoppen met roken kostte mij 21 verhalen. Ik houd het dus nog wel even vol. De teller staat op 11.

Mien Jung en Mien Freud

[img align=left]http://www.fidnet.com/~weid/jung.jpg[/img]
[img align=right]http://www.fidnet.com/~weid/freud.jpg[/img]

Bron foto’s:

[url=http://www.fidnet.com/~weid/psychologists.htm]WEID’S PSYCH LINKS[/url]