Rookverhaal 21: Light my fire

[i]Opgedoken uit een diep, donker, geheim, verborgen archief. Alsnog ongecensureerd geplaatst op ColumnX. Wel alinea’s toegevoegd, want die was ik vergeten in 2003. En … by the way … ik sta sinds augustus 2003 droog … echt waar. Uitgezonderd met Oud & Nieuw en bij andere bijzondere gelegenheden! [/i] Ach, wat zal ik de rook missen. Nee, niet als kiespijn, maar als hartpijn of longpijn. Nooit meer kuchen, nooit meer rochelen, doodzonde. Wat zal ik het missen, de paniekaanvallen, de zweethanden. Waar is mijn aansteker? Waar heb ik het pakje gelaten? Waar kan ik midden in de nacht nog sigaretten kopen? Waar is gvd de rookcoupé?

Wat zal ik het missen. De eerste sigaret in de morgen, nog voor het eten, de laatste sigaret tussen de lakens. Wat zal ik het missen. Mijn afgerookte buikje dat nog net binnen esthetische grenzen is gebleven en waarschijnlijk langzaam zwangerschapsvormen zal gaan aannemen. Wat zal ik het missen. Al die lege kartonnen rood/wit doosjes in mijn huiskamer en de volgepropte asbakken.

Zal ik dat wel allemaal aankunnen? Veel zuurstof, hongergevoel, zintuigprikkeling, beter ruiken. Zal ik daar tegen kunnen? Al die geuren, smaken. Wat als ik mijn huis nu weer beter ruik en mijn kleren. Zal het dan niet stinken? Haal ik me dan niet nog meer problemen op de hals? Moet ik dan echt weer stofzuigen, mijn flat een natte beurt geven? Nog meer kleren wassen? Zal ik mijn studie nu wel kunnen afronden? En kunnen mijn toekomstige tennistegenstanders al mijn vrijkomende energie nog wel volgen, ze hebben het al zo moeilijk met al dat geren van mij? Rob rennt. Ach, het zal me worst wezen. Ik ben er nooit aan toe dus waarom nog langer wachten. Ik test mijn geduld, uithoudingsvermogen en karakter voor de tigste keer en zie het als de zoveelste uitdaging.

Ik schrijf het op een A-4. Dat helpt. Doelstelling: stoppen met roken binnen 1 jaar. Ik heb nog drie sigaretten te gaan en dan is het over. Deze doelstelling is sowieso beter haalbaar dan de doelstelling die ik afgelopen zeilweekend gesteld had op een dronken avond. De tijdslimiet waarin ik de doelstelling wilde bereiken was weliswaar aanzienlijk korter dan degene die ik nu opstel maar ja ik was wel wat meer afhankelijk van derden. Nu heb ik alles zelf in de hand. Alhoewel, ik kan natuurlijk de steun niet ontberen van mijn rooklezers. Bovendien is het versieren (lees neuken) van twee vrouwen aan de bar in een Loosdrechts plattelandscafé binnen twee uur een onhaalbare missie. Vergelijkbaar met het om de ijsblokken heen varen met de Titanic op het moment suprème.

Ook ik heb schipbreuk geleden. De aanleiding voor de versierpoging was dan weer wel leuk. Nooit geweten dat mensen ook via ringtones contact leggen. Een zekere Chantal werd zo lyrisch van mijn verzoek aan de barman om The Doors te spelen, dat ik spontaan langs drie bargasten door, door haar toegeroepen werd: “Hé, ik heb Light my Fire op mijn GSM als ringtone, wil jij die ook?” Uiteraard heb ik haar aan de bar gebeld. Het werd niets. Zij sliep in een hotel en ik op een boot. Wie houdt er nu niet van primitief?

[b]Rookmien[/b]

[i]”Rookverhalen”, een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken vanaf het najaar van 2001. Oftewel het laatste verhaal uit de verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht gevonden in een verborgen archief en nooit eerder gepubliceerd.[/i]