Roze schijn

Romantisch trouwen in Zuid Frankrijk zie ik voorop een reisgids staan. Het is helemaal in momenteel, trouwen in het buitenland. Het laatste halfjaar hebben we drie uitnodigingen gehad. Een bruiloft in Denemarken, Portugal en eentje in Zuid Frankrijk. Een beetje absurd vind ik het wel, omdat je toch bepaalde mensen uitsluit om de bruiloft bij te wonen. Niet voor iedereen is het mogelijk een dergelijke reis te betalen en/of de benodigde vrije dagen op te nemen. We besloten op de laatste uitnodiging in te gaan.
Een prachtig park in zuid Frankrijk is het decor voor de bruiloft. Dertig luxe bungalows zijn afgehuurd voor dubbel zoveel genodigden.
Bij aankomst ontmoeten de gasten elkaar op het gazon dat grenst aan het zwembad.Over en weer worden handen geschud en hier en daar driemaal hartelijk luchtgezoend.
Bekende kreten worden geslaakt als: “Je bent nog niets veranderd, goh, wat ben jij groot geworden” en “jij lijkt precies op je vader/moeder.”Veel gezichten ken ik maar die namen…
Daar heb ik het volgende op gevonden. Bij twijfel: voornaam “Hé” en achternaam “Hoeist.”
De drank vloeit rijkelijk deze avond en heel langzaam maar zeker komen de familieroddels op tafel. Er wordt gefluisterd dat de bruiloft bijna niet doorgegaan is, omdat de bruidegom de wittebroodsweken zijn broekje te buiten is gegaan en zij daar bij toeval achter kwam.
Ach, het leek zo`n mooi paar. Maar ik besluit me niet te laten ontstemmen door deze lasterlijke informatie.
Rond middernacht, als nog een klein clubje nachtbrakers rond de tafel zit, ontdekt iemand het achtergebleven fototoestel van de pastoor.Het is een oom van de bruid. Hij zal het bruidspaar trouwen.Een beetje lacherig bekijken we de fotoshots van onze geestelijke. Hij is gek op kinderen. Dat blijkt! Vooral jongens. Het zijn er wel veertig. Netjes poseren ze voor de camera in allerlei standen. Verbijsterd fantaseren we er samen op los wat dit dan wel te betekenen heeft. Mijmerend stap ik die nacht m`n bed in.
De volgende mooie zwoele zomerdag mogen we in een romantisch kerkje in een pittoresk dorpje, getuige zijn van het `jawoord` van een bruidegom die eeuwig trouw beloofd?, na de preek van een pastoor met dubieus beeldmateriaal.
Vader en moeder van de bruid weten elkaar heel “onopvallend” te ontwijken door zo ver mogelijk van elkaar plaats te nemen. Na vijfentwintig jaar huwelijk en drie kinderen op de wereld te hebben gezet heeft hij ontdekt de voorkeur te geven aan de herenliefde.
Inmiddels staan in het park de tafels prachtig gedecoreerd rond het zwembad, omringt door honderden fakkels. Romantiek ten voeten uit.Een en al rozengeur en maneschijn.
De pastoor is druk doende met z`n grote hobby. Alle kinderen worden vereeuwigd op zijn gevoelige plaat(s).
Plotseling een opstootje omdat de broer van de bruid héél erg veel te veel aandacht besteed aan een vrouw die hoort bij een gewichtige sportvriend van de bruidegom. Een vechtpartijtje is het gevolg waarbij vijf tuinstoelen, drie heren, inclusief de bruidegom met gevulde envelopjes in de binnenzak, in het zwembad beland.
Kortom het werd een bruiloft om nooit te vergeten.Met gemengde gevoelens nemen we afscheid.Erg romantisch, trouwen in Zuid Frankrijk.Het was een en al roze schijn en mannegeur.