Vier Turkse vrouwen plukken rozenbottels van struiken. Ze belanden in zelf meegebrachte plastic zakken. Een Turkse man staat erbij te kijken alsof hij leidinggevende is. Ben gefascineerd. Ga als vanzelf langzamer lopen. Voel dezelfde fixatie als toen ik kind was. Er stonden talrijke rozenbottelstruiken bij onze school. Jongens peuterden de zaden eruit en probeerden deze bij anderen in hun nek te gooien. Het zaad stond bekend als jeukpoeder. Heb me altijd afgevraagd hoe ze dat in godsnaam wisten.

Meteen komt in me op dat deze vrouwen dichter bij de natuur staan dan ik. Wat gaan ze ermee doen? Kom niet verder dan thee of jam. Roosvicee wellicht. Het laat me niet los. Duik dan ook snel achter de computer zoals ik vroeger de encyclopedie verslond.

‘Rosa Camina’ oftewel ‘De Hondsroos’. De wortel werd vroeger gebruikt als medicijn tegen hondsdolheid. Het rozenwater kan gedept worden op ontstoken of bloeddoorlopen ogen. De rozenbottel bezit eigenschappen om artrose en artritis tegen te gaan. Bevat tien keer zo veel vitamine C als een sinaasappel.

Ik ga in op een uitnodiging om naar een zanddijk te komen. Een zeldzame plek in Nederland. Vrijwel alle dijken herbergen klei onder hun jas van asfalt. Het ‘zoden aan de dijk zetten’ is hier niet mogelijk. Een bioloog en twee plantendeskundigen leiden een groepje belangstellenden rond. Binnen twee kilometer worden bijna honderdvijftig verschillende flora geteld. Sommige soorten uiterst schaars.

Sinds ik de prachtfilm ‘Into the wild’ zag, vraag ik me af welke flora je wel en niet kunt eten. Gooi het een aantal keren in de groep. ‘Zeker wel, maar of het ook lekker is?’ vind ik een heerlijk antwoord. Een ander geeft aan dat ‘uit het wild eten’ populair geworden is. Maar moet je dit ook willen? Je steelt immers uit de provisiekast van de dieren.

Moet je dit ook willen? Deze vraag heeft me weer iets bewuster gemaakt. Het menselijk handelen heeft altijd gevolgen. Eten en gegeten worden.

Terug naar de rozenbottel. Ik lees dat de vrucht helpt tegen vermoeidheid. Realiseer me dat het ramadan is. De cirkel weer rond.

 

www.reneturk.nl

Categorieën: Maatschappij

7 reacties

troubadour · 29 juni 2015 op 09:08

Wees voorzichtig! Die wilde gewasjes ontwikkelen heel wat stofjes hoor, om zichzelf te beschermen. Overprikkel je immuunsysteem niet. Vier glazen wijn en vijf zware shag per etmaal zijn ook goed voor je. Dat heet gewoon matig zijn!
Prachtige column, van genoten! Inspireert! Waarvan acte.

Esther Suzanna · 29 juni 2015 op 10:59

Onsamenhangend en te veel telegramzinnen naar mijn smaak..Misschien goed en handig om te weten maar niet lekker. Leest voor mij niet fijn.

Yfs · 29 juni 2015 op 17:34

Tijdje geleden Tarzan!

Nooit geweten waar jeukpoeder vandaan kwam.
Leuke wetenswaardigheden!

Sommige columns zijn vergeven van het woordje ‘ik’. Deze
is er een beetje verstoken van gebleven. Veel zinnen had je wat mij betreft gerust met ‘ik’ mogen beginnen. Het geeft mij de indruk alsof de column wat ‘nonchalant’ is geschreven. Niks mis mee.

‘Vrijwel alle dijken herbergen klei onder hun jas van asfalt’

Mooi…. die jas van asfalt!!

😉

Nachtzuster · 29 juni 2015 op 17:50

Fijne column waar je ook nog iets van opsteekt.
[quote]
Je steelt immers uit de provisiekast van de dieren.[/quote]

Mooi! :rose:

Mien · 29 juni 2015 op 21:22

Als Tarzan moet je die kennis toch met je meedragen zou ik denken. Door jouw column krijgt de term bottleneck wel een hele bijzondere lading. Graag gelezen. De zinnen die zijn uitgelicht door Yfs en Nachtzuster vind ik ook goed gevonden. :yes:

    Mien · 29 juni 2015 op 23:12

    Nog vergeten. Ik zou ‘Ze’ in de tweede zin vervangen door ‘De bottels’ of ‘De rozenbottels’. Het leest anders zo luguber.

arta · 2 juli 2015 op 11:58

Mooie inhoud.
Sinds het op de middelbare school verplichte herbarium loop ik met bloemenboekjes en waaiers in mijn tas. Persoonlijk versta ik onder onkruid genetisch aangepaste bloemen… Doe mij maar een mooie kamille/dovemetel/oerdistel/springbalsemien/witte winde met de worteltjes in de vrije grond…
Ik ben het eens met de feedback over de overvloed aan onderwerploze zinnen, maar heb jouw stuk zeker met plezier gelezen!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder