Is overspel, zoals in de Oscargenomineerde film ‘[url=http://sonypictures.com/movies/closer/]Closer[/url]’ met Julia Roberts en Jude Law, iets heel ergs of niet? Volgens The Human League is het maken van een slippertje alleen maar ‘human’. De dames van Destiny’s Child moedigden overspel zelfs aan in hun hit ‘Jumping, jumping’. Dertig jaar geleden was dat wel anders. Amerika sprak schande van het avontuurtje tussen Billy Paul en een getrouwde mevrouw. Maar ‘[url=http://www.webfitz.com/lyrics/Lyrics/1972/611972.html]Me & Mrs. Jones[/url]’ belandde wel op de eerste plaats van de Amerikaanse hitparade! [img align=left]http://www.soulwalking.co.uk/%A5Artist%20GIF%20Images/Three-Degrees.jpg[/img]De affaire tussen Paul en mevrouw Jones is geschreven door Kenny Gamble en Leon Huff. In de jaren ’70 richtten ze Philadelphia International op in navolging van Motown in Detroit. Een vaste groep musici en componisten zorgde voor een constante input. De producties kenmerkten zich door poepstrakke ritmes en kleurrijke, subtiele arrangementen. Bekende namen van het label zijn de schaars geklede Three Degrees, de als vierdehands autoverkopers uitgedoste Trammps (onlangs nog te zien in [url=http://www.rtl.nl/(/actueel/rtlboulevard/entertainment/)/components/actueel/rtlboulevard/2005/02_februari/entertainment/burn_baby_burn_the_trammps.xml]RTL Boulevard[/url]) en de maatschappelijk betrokken O’Jays. De aanklacht van de laatste groep tegen de consumptiemaatschappij, ‘For the love of money’, werd misbruikt voor de tv-serie ‘Trumps troonopvolger’. Blijkbaar was het cynisme in de tekst de makers van het programma ontgaan en werd het nummer gezien als een lofzang op geld. De keuze voor de herkenningstune was dus net zo slecht als het kapsel van hoofdrolspeler Donald Trump!

Hoewel er een continue stroom kwaliteitssongs op het label uitkomt, nemen de hitsuccessen tegen het einde van het decennium af. Door de opkomst van elektronische muziek klinkt de muziek gedateerd en als begin jaren ’80 hun melkkoe Teddy Pendergrass verlamd raakt bij een auto-ongeluk, valt het doek voor Philadelphia International. Door het uitblijven van veel grote hits is het label jarenlang zwaar onderschat geweest, maar met drumpartijen die zo strak waren als hun broeken zijn de Philly muzikanten onmiskenbaar van invloed geweest op de discomuziek en later de house. Ook leent de muziek zich prima voor hiphop. Veel rappers maken in de vroege jaren ’80 gebruik van instrumentale Philly platen.

[img align=left]http://www.mattscdsingles.com/acatalog/8381%20new.jpg [/img]Het mooie aan het nummer van Billy Paul is de subtiliteit. Hij is niet van plan stevig van bil te gaan op een ranzige hotelkamer. Hij en Mrs. Jones houden elke dag op hetzelfde tijdstip (half 7) elkaars hand vast in een café, terwijl ze naar hun favoriete grammofoonplaatje luisteren. Ze zijn zich er allebei goed van bewust dat ze iets doen wat niet in de haak is, maar ze kunnen er geen weerstand aan bieden. Dat ze echt verliefd zijn, blijkt wel uit de constatering van Paul dat het pijn doet als ze afscheid nemen, ook al weet hij dat ze elkaar de volgende dag weer zullen zien. Die fijngevoeligheid kenmerkt alle producties van het Philly label. De muziek is tijdloos. ‘Me & Mrs Jones’ werd bijvoorbeeld een tijdje terug voor een [url=http://info.omroep.nl/ster?nav=byunHsHCjEtCuXtXJunB]Grolsch commercial[/url] gebruikt. En overspel is natuurlijk ook van alle tijden. We hebben het allemaal wel gedaan of in ieder geval een keer willen doen…


5 reacties

Mup · 9 februari 2005 op 15:15

[quote]We hebben het allemaal wel gedaan of in ieder geval een keer willen doen…[/quote]

En dat had je nu net niet moeten zeggen, 😳

Groet Mup.

Eddy Kielema · 9 februari 2005 op 15:38

Het was maar een onschuldig (als ik dat woord tenminste in deze context kan gebruiken) grapje, Mup!

sally · 9 februari 2005 op 20:41

mooie, gezellige, interessante column.

😀

groet Sally

Mup · 9 februari 2005 op 20:57

Van mij ook Eddy 😀

Groet Mup.

Kees Schilder · 10 februari 2005 op 08:14

Dank je Eddy

Geef een reactie

Avatar plaatshouder