Schijt aan ouders dag

Kent u dat gevoel nog van het op schoolreisje gaan? Je moest van je moeder de avond ervoor bijtijds naar bed, maar je wist toch al dat je tot middernacht lag te staren naar het plafond omdat je van spanning de slaap niet kon vatten. ’s Ochtends vroeg werd je broodtrommeltje gevuld met alleen maar gezonde dingen, maar voordat je bij de eerste stoplichten aankwam lag deze vergeten onderin je rugtas en was de eerste zak chips al geplunderd. Toch doe ik hetzelfde voor mijn dochter als mijn moeder voor mij deed. Waarom vul ik die trommel niet met chocolade en koekjes en geef ik ze appelsap mee in plaats van cola? “ Neem je mobieltje mee, dan kun je me bellen als er iets is”, zei ik. In mijn tijd hadden we gelukkig geen mobieltjes. “Zal ik vanmiddag zelf nog even bellen vroeg ik. Stom natuurlijk om zo’n vraag te stellen. “DUH”, antwoordde ze en ik realiseerde me dat ik ook vroeger echt niet mijn moeder op mijn rug mee wilde hebben.

“Je komt me toch wel uitzwaaien, hè”, vroeg ze. Ja, dat moeten de moeders wel. “Ik zit helemaal bovenin de dubbeldekker, voor het raam”, zei ze. Dus vanochtend stond ik en alle andere moeders in de stromende regen driftig te zwaaien naar die grote lutten, die als kleine kinderen neusjes stonden te drukken tegen het raam bovenin de bus.

Met een druk op de claxon door de chauffeur, vertrokken de bussen richting België, naar Bobbejaanland. De weersvoorspelling was niet best. In de middag onweer, maar ik weet nog van mijzelf, dat dit iets is waar kinderen zich totaal niet mee bezig houden. Het schoolreisje dit jaar betekent voor mijn dochter: bijna het einde van het schooljaar, wij zijn nu de oudsten dus wij bepalen waar we mogen zitten in de bus en het is schijt aan ouders dag.

Je veiligheidsadviezen: luister goed naar de meester, spreek een plek af wanneer je elkaar kwijt raakt, snoep niet te veel en zijn twee broodjes en je appeltje wel genoeg om de dag door te komen, bel me als er iets aan de hand is en ga niet met vreemde mensen mee, gaan het ene oor in en komen net zo snel het andere oor weer uit.

Nu weet ik waarom moeders alles weer van hun moeders kopiëren. Want laten we eerlijk zijn: wat was het heerlijk om over je overbezorgde, bemoeizieke moeder te klagen en te schelden, net als je klasgenootjes. Dus daarom doe ik dit mijn dochter aan. Dat zij vandaag heerlijk ongezonde dingen kan eten die zij lekker vindt en als een doldwaze puber door het pretpark kan denderen en haar dat een gevoel geeft dat ze mij daar mee dwars kan zitten. En ik heb haar door en dat weet ze gelukkig niet, want anders is de lol er voor mij vanaf.

Het leukste is, dat wanneer zij later haar kind op de bus zet op weg naar een of ander pretpark, zij ook haar kind kan pesten met een gezond gevulde rugtas en goede adviezen en houden we de de schijt aan ouders dag lekker in ere.