To provide the best experiences, we use technologies like cookies to store and/or access device information. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.
The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
3 reacties
pally · 20 november 2015 op 11:24
Vitrage
Mooi woord: vitrage, komt uit het Frans vermoedelijk, waar ‘vitre’ ruit betekent. Een ruit bedekking. Eerst komen nu een hele rits ouderwets truttige ramen in mijn hoofd op. Vooral van die opgenomen gordijntjes met soms nog kant en een strook, die je vroeger bijna overal zag. Of alleen van die strookjes met kant onderaan, valletjes heten die, geloof ik. Je ziet ze nog steeds, vooral bij oude, vaak zeer oude mensen. Ze hangen voor een vensterbank waarop bloeiende planten en beeldjes of vaasjes en soms ook fotolijstjes , een hele rij. Als je voor een bejaardenflat staat, zijn er veel ramen zo bekleed. Waarom dat mij altijd benauwt? Ik ‘zie’ dan namelijk meteen een veel te warme lucht en allerlei geurtjes: van eau de cologne tot piesgeur. Een angstbeeld van nee, dat nooit. Misschien heb ik daarom ook nooit vitrage gehad, het heeft verbinding met bedomptheid en beperking.
Maar ik heb ook een totaal andere associatie met vitrage. Het standaard romantische filmbeeld, waarin een liefdespaar zich afzondert van een feest, en via openslaande glazen deuren naar buiten stapt. Ze waden zich dan bevallig langs zacht door de wind bewegende vitrages heen. Met zachte achtergrondmuziek, natuurlijk…
Meralixe · 20 november 2015 op 15:47
Vitrage(2)
Voor alle duidelijkheid, ik ben geen taalvirtuoos. Opdracht van schrijfveer voor vandaag: Vitrage. Ik ken het woord niet. Is het een afleiding van vitro? Dan denk ik aan de talrijke vitro’s die ik lang geleden als meubelmaker gemaakt heb. Goed deze benaming is misschien ontsproten uit mijn Vlaamse dialect maar een vitro bestaat dan uit een kast waarvan het bovenste deel voorzien is van glas zodat één en ander niet meer opgeborgen wordt maar eerder stofvrij of veilig tentoon gesteld is.
Vitrage, vitrage… iets zegt me dat ik op deze weg niet mag verder borduren. Dan maar even de Van Dale raadplegen: “Als open kant geweven stof voor venstergordijnen” lees ik tot mijn grote ontsteltenis. Verder wordt er ook gewag gemaakt van ‘glasgordijnen’ waarbij ik al direct tot een besluit kom dat daar waar vitro kan omschreven worden als in de etalage plaatsen, vitrage dan ongeveer het tegenovergestelde betekend. Afschermen, het zicht belemmeren, werken met sluiers.
Mien · 14 september 2016 op 09:56
Vitrage
Ik trek de deur van de kroeg open en hoop op warm gezelschap. De ruimte achter de deur is afgedekt met een dik groot rood velours gordijn. Wat leuk, ik mag optreden. Met een brede glimlach, het publiek verafschuwt triestigheid en komt meestal naar het theater om prettig geanimeerd te worden, en de borst vooruit, het publiek verwacht meestal een sterk en fysiek optreden van een artiest die er meteen staat, trek ik het gordijn open. Er zit niemand, helemaal niemand in de kroeg. Een lege zaal. Donkerbruin en slecht verlicht. Een barman spoelt nonchalant de glazen en kijkt me nauwelijks aan. Kan dat? Ja dat kan. Vervolgens droogt hij de glazen een voor een af met ongepaste snelheid. Oftewel ongelooflijk traag. Hij heeft en hoeft niet beter te doen, maar doet dat toch. Ik vraag me af wanneer de laatste klant dit slot heeft betreden. Een kasteel van Doornroosje, want daar lijkt het nog het meest op. Ik ga aan een tafeltje bij het raam zitten. Groeten naar de barman heeft geen enkele zin. Hij zit bevroren aan zijn glaswerk dat hij uit verveling maar weer eens van stal heeft gehaald, zo blijkt later, als hij het poetsritueel weer herhaalt, na mij met veel tegenzin een kop koffie geserveerd te hebben.
Dat ik het raam überhaupt heb kunnen vinden is een wonder. Het zit namelijk verstopt achter een vaag vierkant dat diffuus licht doorlaat. Aangezien de zon behoorlijk schijnt buiten moet dit toch duiden op een raam. Het licht wordt gefliteerd door zware rookgele vitrage en een oerwoud van sanseveria’s. Ik zie dat in het woud enkele sigarettenpeuken zijn uitgedrukt. Peuken uit het jaar nul. Het ruikt muf. Zo ook het oostindisch persje dat treurig de tafel bedekt. De versleten touwtjes kriebelen aan mijn blote bovenbenen die amper onder het veel te kleine tafeltje passen. Het kasteel, het slot, het podium is verworden tot een benepen kot. De plastic rozen op het dressoir, onder het zigeunerkindje aan de muur, doen me denken aan de woonst van mijn overgrootoma. Vreemd want ik heb ze niet eens gekend. Maar toch denkt en voelt het zo. Het kost me grote moeite om in de ruimte te (ver)blijven. Maar om nu de bruine drab in het kopje met gebroken oortje te laten staan, dat lijkt me toch wel erg onbeleefd. De hond die aan mijn voeten is gaan liggen maakt veel goed. De grote zwarte bouvier zucht in mijn plaats. Ook hij heeft het warm. Veel te warm. Ik drink mijn koffie op en verlaat het theater dat kortstondig mijn podium was. In gedachten dan. Johnny Jordaan had op dit podium niet misstaan. Of Eddy Wally.