See you when I get there, Lou!

De beste zanger uit de soulmuziek zwijgt voortaan. Op 72-jarige leeftijd is [url=http://www.lourawls.com]Lou Rawls[/url] overleden aan longkanker. Hij kon als geen ander zijn donkere stem om de noten krullen. Met zijn relaxte, zelfverzekerde bariton probeerde hij weggelopen geliefden weer terug te krijgen. Zijn grootste hit ‘You’ll never find another love like mine’ (1976) ging over de scheiding van tekstschrijver Kenny Gamble, maar klonk alsof Rawls het zelf had geschreven. Samen met andere hits van het Philadelphia International label was dat nummer de opmaat voor de discoperiode. [img align=left]http://images.windowsmedia.com/img/prov_ap/200_80/pic200/drP100/P159/p15980w67ph.jpg[/img]Louis Allen Rawls wordt in 1933 in Chicago geboren. Hij is een schoolvriend van soullegende Sam Cooke, met wie hij in de jaren vijftig onder meer zingt in de gospelgroep the Pilgrim Travelers. Tijdens een tournee raakt hij samen met Cooke gewond bij een botsing met een vrachtwagen. Een medepassagier komt zelfs om het leven. Rawls ligt vijf dagen in coma en heeft daarna last van geheugenverlies. Hij heeft drie maanden nodig om zijn geheugen weer terug te krijgen en zijn volledige herstel kost zelfs een jaar. Na jarenlang schnabbelen krijgt hij in 1962 een platencontract bij Capitol, een jaar waarin hij ook de achtergrondvocalen verzorgt voor Cooke’s klassieker ‘Bring it home to me’.

Zijn eerste grote solohit in de VS heeft Rawls in 1966 met ‘Love is a hurtin’ thing’. Daarbuiten breekt hij pas tien jaar later door met het album ‘All things in time’ voor het Philadelphia International label. Daarop staat ook de megahit ‘You’ll never find another love like mine’. Andere grote hits uit die periode zijn ‘Lady love’ en ‘See you when I git there’. In de jaren daarna wordt het Philadelphia International label door de toegenomen concurrentie van andere soul- en discolabels langzaam maar zeker onder de voet gelopen en ook Rawls verdwijnt uit de hitparades. Niettemin blijft hij nog lange tijd populair. Ook in Nederland, waar de belangstelling voor soulzangers normaal gesproken miniem is, is hij tot diep in de jaren ’90 een graag geziene gast in tv-shows en op jazzfestivals. Zijn dood komt in de Nederlandse media, waaronder het [url=http://www.rtl.nl/system/media/html/FFFFFF/components/actueel/rtlnieuws/miMedia/2006/week01/vrijdag_1930_lou_rawls.avi_plain.xml?template=/actueel/rtlnieuws/video_template.html]RTL Nieuws[/url], dan ook ruim aan bod.

Rawls verkocht wereldwijd meer dan 40 miljoen platen en ontving drie keer een Grammy, de belangrijkste Amerikaanse muziekonderscheiding. Hij was ook te zien in verschillende televisieseries, commercials en speelfilms, waaronder ‘[url=http://www.imdb.com/title/tt0113627/ ]Leaving Las Vegas[/url]’ en ‘[url=http://www.imdb.com/title/tt0118747/]Bues Brothers 2000[/url]’. Hij verzorgde daarnaast stemmen in animatiefilms als ‘Garfield’ en ‘Hey Arnold’ en was actief in het liefdadigheidswerk. ‘Don’t count me out, brother’, sprak hij nog optimistisch in december toen zijn toestand al vrij ernstig was. Helaas waren zijn dagen wel geteld. Hopelijk heeft hij nu een mooie plaats in ‘soul heaven’ gekregen.